Dangerous Gentlemen I: The Savage

CHAPTER 1

I silently wept in the corner of this van along with  other few girls beside me. Hindi ko inaasahan na dahil lang sa gusto kong mang-ibang bansa to look for greener pasture would lead me to the destruction of myself and life. Hindi ko alam kung ano na ang mangyayari sa akin ngayon. 

Pinahid ko ang luhang tumulo sa pisngi niya at tiningnan ang katabi kong nanginginig sa takot habang yakap yakap ang sarili.  

Few months ago I was in desperate state so I looked for a job, since this Pandemic happened. I was one of the few personnel na tinggal sa hotel which i previously work dahil konti nalang ang pumapasok na pera sa boss namin at hindi na kayang ipa swelduhan ang lahat ng employees. I worked as front desk receptionist. Sad to say I wasn't able to finish my course in Tourism dahil aside sa wala na nga kaming pera, sugarol pa ang tatay ko kaya napilitan akong tumigil para tulungan ang mama na kumayod para may pang tustos sa mga kapatid ko.

Luckily kahit hindi ako nakapagtapos ay natanggap ako, advantage na rin ang pagiging half Mexican ko which I got from my mother's side. 

Ever since nang matanggal ako sa trabaho I never stopped looking for a  job, life was hard before and this pandemic made it even harder. Kadalasan ay hindi na lang nga ako kumakain para lang makakain ang mga kapatid ko. I'm not the eldest, i'm actually the third one pero napasa sakin ang responsibilidad para sa mga naka-babata kong mga kapatid dahil ang mga ate ko ay maaga pang nabuntis at hindi rin nakapag tapos ng pag-aaral. 

One day in my search for a job, I happened to came across an announcement na naka paslit sa labas ng isang coffee shop. It was an offer to become a maid in Canada, kahit ano ay handa akong suungin kahit na maghugas pa ako ng pwet ng sino man para lang may mailabas ako na pera para makakain ang pamilya ko. Dulot na rin ng pagka desperado ko ay agad ko itong koninotact ang number at hindi na nag-abala pang surin muna ito. In short, I lead myself to fall into a trap kung saan wala nang labasan. 

'God, what's you plan for me' piping tanong ko sa sarili. My whole life I suffered tremendous experiences. What more do I need to undergo before I will achieve a normal and a happy life. Kahit nung bata ako, imbis na mag laro ako sa labas ng bahay namin kasama ang ibang mga batang kagaya ko ay nasa gilid ako ng daan at nagbebenta ng donut na niluto ni mama. 

Although life became better nung tumuntong ako ng grade 5-6 dahil naka hanap ng trabaho si papa, pero imbis na tustusan kami ay nambabae pa siya. Ang masaklap pa ay  binuntis pa niya iyon dahilan para tuluyan kaming iwan ni mama. 

Napabalik ako sa realidad nang marinig ko ang  lalong paglakas ng iyak ng mga kasama ko dito sa van nang bigla itong tumigil hudyat na narating na namin ang destinasyon namin. 

"Oh baba na!" sigaw ng leader ng grupo ng mga lalaking kumidnap samin. 

Walang imik na tumayo na ako mula sa pagkakaupo, pakiramdam ko ay bigla nalamang uminit ang ulo ko nang  hawakan ng lalaking nasa pintuan ng van ang braso ko. Malakas ko siyang siniko sa mukha dahilan para dumugo ang ilong niya. "Wag mokong hawakan" galit na sabi ko. Pinahid nito ang dugong tumulo mula sa sugatang ilong at galit na nilingon ako. 

Mabilis niyang tinahak ang espasyo sa pagitan namin at akmang sasampalin ako nang biglang may pumagitna samin at piniglan ang palad niya. 

"Op brad, easy ka lang. Special cuisine natin ngayong gabi ang babaeng to. Tiba-tiba tayo dito, hindi mo naman siguro gusto na ma disappoint si boss diba?" sabi ng kasama niya pumigil sa kamay niya. Dinuro niya muna ako bago padabog na nauna nang pumasok sa abandonadong building sa tapat ng van. 

Napanigisi naman ang isa pang lalaki at sinuri ako ng tingin mula ulo hanggang paa bago sinensyasan ang dalawang lalaki sa gilid na agad lumapit sakin at hinawakan ang magkabilang balikat ko kaya kahit anong galaw ko ay hindi ako maka wala. Pinaka-ayaw ko talaga sa lahat kapag hinahawakan ako ng walang sabi sabi  "Ano ba bitawan niyo ko! marunong akong mag lakad mag-isa" asik ko at sinubukang sikuhin sila isa-isa pero wala akong laban sa maskulado nilang katawan. 

Napasinghap ako nang makita ang loob ng building. Punong puno iyon ng mga taong naka suot ng eleganting mga damit, hindi lang yun karamihan sa  kanila ay hindi Pilipino. Iba't ibang lahi ang narito sa lugar. Sa gitna niyon ay merong stage at may naka tayo doon na emcee habang sa gitna ay may isang babaeng umiiyak na nakatayo  habang naka posas ang kamay at paa. Kung titingnan mo mula sa labas ay hindi ka talaga mag-aakalang ganito pala ang nasa loob dahil mukha talaga iyong pangkaraniwang building na inabandona. Hindi ko din naman kasi makita ang daang tinahak namin nung nasa van kami kasi may takip ang bintana. 

"Diyos mahabagin, ano itong lugar na ito" bulalas ko sa sarili. Hindi ba bawal ang mga pulong ngayon dahil sa Pandemic? 

Sa gilid ng mata ko ay may nakita akong isang lalaking pamilyar sakin. Siya ang chief of police ng bansa. 

Kaya pala! mga walang modo! engrato. Akala ko ba para sa bayan. Pero kung sino pa ang piniling maging lider ay yun pa ang traidor sa sarili nitong tungkulin. 

Muntik pa akong mapasubsob nang bigla akong hilahin ng mga naka hawak sakin mula sa pagkakatulala ko. May iilan pang mga bigating tao na nasa posisyon ang nakita ko sa daan bago nila ako dinala  sa gilid ng stage kung saan may isang maliit na pintong naroon, binuksan nila iyon at tinulak ako papasok.

 Mabilis akong tumayo at agad  kong tinakbo ang pinto para sana maka labas pero naka lock iyon mula sa kabilang panig ng pinto. "Palabasin nyo ko dito!" galit na sigaw ko at sunod sunod na kinalampag ang pinto. 

"Hi dear" narinig kong boses mula sa likod ko kaya mabilis ko iyong nilingon at nakita ang isang baklang nakangiti sakin. 

Agad akong napatayo ng tuwid at tiningnan siya ng masama while keeping myself at a safe distance mula sa kanya "Sino ka?" matigas na tanong ko at sinuri siya mula ulo hanggang paa. She smiled sadly at me while watching my reaction. 

"I'm Andrew, but please call me Andrea. I will be your make up artist tonight" mabait nitong saad at tinaas ang kamay to show that he have no intent of hurting me. Mabilis kong tinahak ang daan pagitan namin

 "Please Andrea tulungan moko, kinidnap ako" Pag mamakaawa ko sa kanya habang naka luhod sa harap niya.

Malungkot na nginitian lamang niya ako at giniya paupo sa harap ng salamin. Tahimik na inabot niya ang make up set sa gilid ng mesa at sinimulan akong ayusan. 

"Kahit gustuhin ko man ay naka taya ang buhay nating dalawa dito" Paliwanag niya. 

I sighed when I realized the fact na pati siya ay madadamay kapag ginawa ko iyon, ayoko namang maging rason sa pagkamatay ng iba lalong lalo na kung para sa sarili lamang iyon. 

"Bakit ka ba nandito? paano ka dito napadpad?" Nakatingin lang ako sa kanya mula sa salamin

"Kagaya mo, ganoon din ang nangyari sakin. Ang kaibahan lang ay napagkamalan nila akong babae kaya nung nalaman nilang  bakla ako ay imbis patayin ay  eto ang ginawa nila  sakin"  Nginitian niya ako sa salamin.

Marahan niyang sinuklay at  inayos ang buhok kong gulo-gulo "Ang ganda mo" malungkot na sabi niya habang nakatitig sakin. Napatingin din ako sa itsura ko at namangha. Buong buhay ko ay ngayon lang ako naayusan dahil never pa akong umattend or pumunta sa prom dahil unang una ay wala naman kaming pera pambayad ng fee para um-attend dagdag pa dress or gown ba yun na susuotin na ang mahal. 

"Pasensya ka na. Hindi kita matutulungan" malumanay ang boses na sabi niya ilang minuto pagkatapos. Nginitian ko naman siya at hinawakan ang kamay niya. "Wala kang kasalanan" assure ko sa kanya. Alam kong pareho kaming dehado sa sitwasyon dahil hawak kami sa leeg ng kung sino man ang puno't dulo ng lahat ng ito. 

Nginitian niya na lamang ako  at minasahe ang balikat pagkatapos ay   kumatok ng ilang beses sa pinto. Bigla naman iyong bumukas at may sumilip na isang lalaki. Maluwag nitong binuksan ang pinto nang makita kung sino ang kumatok. Nilingon pa ako ni ulit ni Andrea at malungkot na nag wave bago tuluyang lumabas.

Mukhang wala talaga akong kawala dito ah.

Ilang minuto din ang dumaan nang bumukas ulit ang pinto ng kwarto at pumasok doon ang mga lalaking nag dala sakin dito. Gaya kanina ay sinubukan kong makawala pero wala rin, mabilis ang kabog ng puso ko habang papalapit kami sa stage.

"And for our special item for tonight" lawag ng lalaking emcee sa. Bigla namang namatay ang ilaw sa stage, mabilis akong hinapit paakyat ng mga lalaking may hawak sa akin at tinulak ako sa gitna. Akmang tatakbo pa sana ako nang biglang bumukas ang ilaw. Lahat ng tao ay nakatingin sakin ngayon.

Pasimple kong binaba ang maikling dress na suot ko. Hanggang ilalim lang iyot ng puwetan ko kaya pakiramdam ko ay masyadong nahahanginan ang legs ko.

Hindi ko alam kung bakit pero habang tumatagal ay hindi ako komportable sa kinatatayuan ko, aside sa sitwasyon ko at sa dami ng taong nasa harap ko ay may kakaiba akong nararamdaman. Napatingin ako sa harap mga taong nasa harap at sinubukan silang isa isahin pero hindi ko makita ng maayos ang mga mukha nila dahil sa dilim. 

"Starting bid is 3 Million" agad na nanlaki ang mata ko nang marinig ang sinabi ng emcee. 

Ipinagbibili nila ako?

"5 Million" sabi ng isang lalaking tahimik lang na nakaupo sa likuran. 

"20 Million" sabi ng matanda sa harap ko sabay ngisi ng malapad sakin.  Agad na nanayo ang buhok ko sa batok sa paraan ng pagkaka tingin niya sakin.

"50 million" hirit ulit ng lalaking nauna. Inis na nilingon naman ito ng matanda

"100 million" gitgit na bulalas ng matanda. 

Napatingin naman ako sa lalaking nauna at napansing mukhang wala na siyang plano pang mag salita. Napangisi ulit ang matanda at kinindatan ako. 

Halos masuka ako sa nararamdamang pagkadisgusto,  lalong  lalo na sa paraan kung paano niya suriin ng tingin ang katawan ko, gustong gusto kong yakapin ang sarili ko pero hindi ko magawa dahil nakatali ang mga kamay ko. Kahit walang humahawak sa akin ay pakiramdam ko masyadong naabuso na ang katawan ko mula sa iba’t ibang uri ng tingin nanggagaling sa iba’t ibang tao. 

"500 million" lahat ng tao ay nagsimulang maghanap kung saan nanggaling ang baritong boses na iyon kabilang na ako, pero wala akong makita sa madla kung sino yun. 

Mula sa 2nd floor ng building, sa madilim na sulok na naka harap sa stage ay lumabas ang isang mestisong lalaki. Halos lahat ng tao ay napasinghap nang makita siya.

Sino siya?

"550 million!!" galit na buwelta ng matanda. 

Pakiramdam ko ay bigla akong nanigas at nabingi sa lakas ng tunog na narinig ko. Isang iglap lang ay naka handusay na ang matandang lalaki sa harap ko. Agad na umakyat ang tingin ng lahat sa lalaking nasa taas.

"1 Billion, bidding closed"  Walang emosyong sabi nito habang deretso ang tingin sakin

 --

✘ R E A D ✘

✘ C O M M E N T ✘

✘ F O L L O W M E ✘