EP11
433 Words
@โรงแรมสาธร
ปัง! เสียงประตูถูกเปิดออก เผยให้เห็นร่างชายหนุ่มผมสีดำ ดวงตาสีนิลในสภาพอิดโรย
“ไม่ไหวหรอคะ” โรสที่นั่งอยู่บนเตียง เธออยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำที่ชายผ้าสั้นขึ้นมาอยู่เหนือเขา เธอชายตามองไปที่ชายหนุ่มข้างหน้า
“ฉันก็บอกคุณแล้วว่าอย่าฝืน ยิ่งฝืนก็ยิ่งทรมาน” เธอเดินเข้ามาใกล้ๆ ฝ่ายชาย ก่อนจะใช้จมูกตัวเองดมเข้าที่ซอกคอของต้า ต้ายังคงยืนหอบเหมือนคนหมดเรียวแรง
“ฮึ! กลิ่นมนุษย์” มือของเขายังคงเกาะประตู เขายังคงพ่นลมหายใจออกมา ยืนหายใจหืดหอบอยู่ที่ขอบประตู ก่อนจะล้มตัวเองลง บนตัวของโรส โรสเลยรีบประคองร่างกายของเขาไว้ ก่อนจะทุ้มร่างกายของต้าลงบนเตียง
“ไปดินแดนมนุษย์มาหรอคะ แล้วทำไมถึงไม่ล่าละ” เธอคร่อมร่างกายตัวเองกับฝ่ายชายทันที เสื้อเชิ้ตสีดำของต้าที่ปลดกระดุมไว้สองเม็ด มันเผยให้เห็นหน้าอกแหล่มๆ ของฝ่ายชาย นั้นยิ่งทำให้เห็นการหายใจของต้าชัดเจนยิ่งขึ้น เขาหายใจเร็วและถี่ พ่นลมหายใจออกมาด้วยความแรง ร่างกายเขาไม่มีแต่แรงจะต่อต้าน นอกจากนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงแบบนั้น
“คุณรู้ไหมแวมไพร์ที่เพิ่งเกิดใหม่นะ เขาจะหิวและกระหายตลอดเวลา” เธอใช้นิ้วมือตัวเองวนไปตามเนื้อตัวของต้า
“ยิ่งถ้าคุณยังฝืนไม่ยอมกิน คุณก็จะหมดแรงตัวก็จะซูบ และก็ตายอย่างทรมาน” โรสยังคงคร่อมร่างกายของต้า สายตาของเธอยังคงจ้องมองฝ่ายชาย เธอลูบใบหน้าของต้า
“หล่อๆ อย่างเนี่ย! จะยอมทิ้งอนาคตตัวเองหรอคะ”
“หืด~หืด~” เขายังคงหมดเรียวแรง ไม่ตอบอะไรนอกจากพ่นลมหายใจตัวเองออกมา
“เดี๋ยวฉันจะสอนคุณเองคะ” เธอคว้าแก้วเชมเปญที่วางไว้บนหัวเตียงยกขึ้นมาดื่ม ก่อนจะประกบริมฝีปากตัวเองเข้ากับปากต้าทันที เขาตกใจผละร่างกายฝ่ายหญิงออก
“แค่ก แค่ก” ต้าสำลักทันที เพราะสิ่งที่เธอให้เขากินนั้นก็คือเลือดมนุษย์
“อร่อยไหมคะ ดูแล้วคุณเริ่มจะมีแรงขึ้นมาละ เช็ดปากหน่อยดีไหมคะ เลือดติดเต็มเลย” เธอเขามาลูบมากอดฝ่ายชายจากทางด้านหลัง เอาใบหน้าสวยๆ ของตัวเองซบลงที่ไหล่ของฝ่ายชาย
“ต่อไปนี่...อย่าดื้อกับโรสนะคะ ฉันจะบอกกฎของการเป็นแวมไพร์ให้กับคุณ”
- Writer
