[Ta‘s part]
@ รพ.สาธร
ฟึบ! ผมแอบเข้ามาในห้องไอซียู ผู้หญิงคนนี่ยังคงนอนนิ่งไม่ได้สติ มีสายมากมายคล้องตามร่างกายเธอเต็มไปหมด เพราะผมจริงๆ คุณถึงต้องมานอนแน่นิ่งแบบนี่
“ผมรอคุณอยู่นะเค้ก” ต้าค่อยๆ เอาฝามือตัวเองลูบหัวของเค้ก สายตาที่แสดงความเป็นห่วงเป็นใย เขายังคงรักเธอไม่เคยเปลี่ยน ต่อให้ตอนนั้นเธอจะทิ้งเขาไปก็ตาม แต่มันก็ไม่สามารถทีจะลืมเธอได้ลงจริงๆ ต่อให้เรื่องราวมันจะผ่านมาเป็นปีแล้วก็ตาม แต่มันกับเหมือนกับโชคชะตาเล่นตลกที่ทำให้เขากลับมาเจอกันอีกรอบ แต่มันก็ต้องมีเรื่องให้ผลักพรากจากกันอยู่ดี
“คุณไม่น่า...มารักผมเลยจริงๆ” เขาพูดก่อนจะค่อยๆ ประทับริมฝีปากตัวเองลงบนหน้าผากของหญิงสาว
“ถ้าเราไม่เคยคบกัน คุณคงไม่มาตกอยู่ในสภาพแบบนี่” สายตาของต้ายังคงจ้องมองหญิงสาวที่นอนไม่ได้สติอยู่ที่เตียง เขาเอาฝามือตัวเอง จับมือของเธอไว้ ไออุ่นที่เขาได้รับจากมือของฝ่ายหญิงมันเป็นอะไรที่วิเศษยิ่งหน
