ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลย ฉันไม่ใช่ตัวแทนของพี่เค้ก ทุกครั้งที่ฉันใกล้เขาความรู้สึกผิดมันก็เข้าครอบงำทุกที ฉันรักเข้าไม่ได้ แต่แค่ช่วยให้เขาสามารถที่จะกลับมาเป็นมนุษย์ก็เท่านั้น หน้าที่ของเธอมันก็มีเท่านี่แหละ นอกนั้นมันไม่ใช่!
“เหม่ออะไรย่ะ!”
“เปล่าเจ้ลี่” เจ้ลี่เป็นสาวประเภทสองที่ฉันสนิทด้วย เรียกว่าเป็นพี่สาวรองลงมาจากพี่เค้กเลยละ เจ้เดินเข้ามาใกล้ฉันๆ ก่อนจะมากระซิบที่หูฉัน
“หล่อนไปนอนกับหนุ่มที่ไหนมาย่ะ!” คำถามของเจ้ลี่ทำให้ฉันหน้าแดงขึ้นมาถนัดตา
“ป...เปล่าเจ้”
“หล่อนโกหกฉันไม่ได้หรอกย่ะ! หนุ่มที่ไหน” เจ้ยังคงคาดครันคำตอบจากฉัน จะให้ฉันบอกว่ายังไงดีละ เรื่องมันไม่น่าเล่าเลยจริงๆ ฉันเหมือนผู้หญิงไร้ยางอาย เหมือนกับผู้หญิงที่แย่งคนรักของพี่สาวตัวเองมา ยิ่งฉันนึกถึงเขา มันก็ยิ่งรู้สึกผิด ต่อให้พี่เค้กจะไม่อยู่แล้วก็ตามเถอะ ฉันเลยยอมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เจ้ลี่ฟัง แม้กระทั้งเรื่องที่เขา
