ร่างน้อยของเอลซ่าค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ หล่อนรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายสุดแสนจะบอบช้ำ หล่อนค่อยๆขยับร่างเพื่อลุกขึ้นนั่ง แต่ทว่ากลับรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัว
“โอ้ย!!”
“เอลซ่าลูก เป็นยังไงบ้าง” ผู้เป็นแม่รีบถลาเข้าไปนั่งประคองบุตรสาว เอลซ่ามองหน้ามารดาแล้วน้ำตาคลอ หล่อนกอดร่างของท่านตอบก่อนจะค่อยๆหันไปมองรอบๆห้องว่าไม่ได้มีเพียงแม่ของหล่อนเท่านั้น คุณพ่อ อาเทอร์แล้วก็ไคน์ ทุกคนต่างยืนมองหล่อนด้วยแววตาที่เป็นกังวล
“คุณแม่คะ หนูรู้สึกปวดไปทั้งตัวเลย” หล่อนก้มดูตัวเองก็รู้สึกแปลกใจ ชุดนอนของหล่อนถูกเปลี่ยนโดยใครกัน
“แม่เปลี่ยนเองละลูก” เอลซ่าประหลาดใจกับแม่และทุกๆคนที่มาที่นี่
“คุณแม่ขา หนูเป็นอะไรคะ เมื่อคืนหนูทรมานมากเลย” หล่อนมองหน้าผู้เป็นมารดา และสาดสายตาไปมองร่างสูงของผู้เป็นพ่อ เอาเทอร์ก็เช่นกัน คิ้วเรียวมองเนื้อตัวพี่ชายที่ดูขาวซีดขึ้นมากว่าเดิม
“เอลซ่า แม่มีความจริงบางอย่า
