บั๊ก!! ตึง !! โครม!!!
“โอ้ยยย” ร่างของอีธานกระเด็นไปไกลหลายสิบเมตร ด้วยแรงกระแทกของร่างหมาป่าอายุกว่า 500 ปี ดวงตาสีแดงจัดปรากฏขึ้น จ้องมองร่างหมาป่าวัยหนุ่มด้วยความอาฆาต
“มึงเป็นใคร บุกรุกมาทำไม” เสียงเข้มที่เย็นยะเยือกเอ่ยพราง แยกเขี้ยวเตรียมขย้ำ เขานึกฉงนเพราะกลิ่นสาปหมาป่านั้นไม่ใช่ตระกูลของเรา มันห่ายไปตรงห้องของคุณหนูเอลซ่า แล้วลางสังหรณ์ของเขาก็เป็นจริงเมื่อวาบตัวมาดักมันที่ปากทางออกของป่านี้
“กูเป็นใครมันก็เรื่องของกู” อีธานจ้องมองไคน์ด้วยดวงตาไม่แพ้กัน เขี้ยวแหลมคมแม้จะไม่แข็งแกร่งเท่าแยกขึ้นพร้อมต่อสู้
“หึ ถ้าอย่างนั้นมึงก็ตายในป่าของพวกกูแล้วกัน”
ยากกกก!!!
“พลั๊ก โครมมมม ”
พูดเสร็จไคน์ก็กระโจมเข้าขย้ำร่างของหมาป่าหนุ่มนั้น แม้มันจะมีร่างกายแข็งแกร่ง แต่ยังไงประสบการการต่อสู้ของมันก็มีน้อย เขาต้องจัดการให้มันเข็ดหลาบ ทุกคนในป่าตระกูลอีคอนจึงปลอดภัย อีธานพยายามจะต่อสู้ แต่
