อริรักอริร้ายสายพันธ์ุหมาป่า

แรงหึง

“คุณหนูเอลซ่าหายไปไหนมาครับ”เสียงนั้นทำให้เอลซ่าสะดุ้ง หล่อนนั่งอยู่ตรงโขดหิน ซึ่งไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหล่อนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แต่เรื่องก่อนหน้านั้นหล่อนจำได้เป็นอย่างดี และไม่มีวันลืมมันแน่นนอน

“เอ่อๆ มาเรื่อยเปื่อยนะไคน์”เอลซ่าขยับลุกขึ้น พรางหันไปมองชุดคลุมที่อยู่ในมือของลูกน้องคนสนิทของพ่อหล่อน

“นี่ครับ”

“ขอบคุณมากเลย ทำไมนายมาได้ล่ะ” หล่อนหันไปมองหน้าไคน์แล้วยิ้มใจดี

“ก็ได้ยินเสียงเพื่อนคุณหนูร้องเรียกนะสิครับ ผมถึงมา” ไคน์พยายามสำรวจเนื้อตัวคุณหนูของเขา แต่ทว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติ สายตาคมเหลือบไปมองสร้อยเวทมนต์ซึ่งเหมือนกับว่าเขาเห็นแสงประกายสีแดงแวบๆในนั้น หรือว่าตาฝาด ไคน์พยายามจ้องลึกโดยใช้พลังบางอย่าง

“มะ มีอะไรหรือเปล่าไคน์” เป็นเอลซ่าที่ทำให้ไคน์หลุดออกมา

“อ่อ ปะเปล่าครับ เชิญทางนี้ดีกว่า ตรงนี้เกรงว่าจะไม่ปลอดภัย” เอลซ่ายิ้มกว้างเมื่อเห็นไคน์ผายมือให้หล่อนเดินนำ ดวงตาหวานไม่ลืมหันไปมองสำรวจรอบๆ โขดหินที่หล่อนนั่ง อีตาบ้านั้นเอาหล่อนมาตั้งแต่เมื่อไร ทำไมหล่อนถึงไม่รู้สึกตัวเลย ร่างบางเดินทำท่าครุ่นคิด

ไคน์รู้สึกแปลกๆ เขาพยายามหันไปมองรอบๆ ว่ามีสิ่งใดที่ผิดปกติหรือไม่ บรรยากาศโดยรอบทำให้เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น เหมือนกับว่าถูกสายตาบางอย่างจับจ้อง เขาพยายามใช้จมูกสูดดมกลิ่นแปลกๆ แต่มันก็ยังไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติ ร่างหนาเดินไปหันรีหันขวางไปอย่างระวังตัว

ภาพที่เห็นทำให้อีธานตาลุกวาว ดวงตาแดงเข้มเปล่งแสงบางอย่างอยู่ในนั้น เขารับรู้ได้ถึงกลิ่นสาบของชาติพันธ์หมาป่า และเขาก็แน่ใจว่าคนที่อยู่กับเอลซ่าต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่ มือหนากำเข้าหากันแน่น เมื่อเห็นความสนิทสนมของทั้งคู่ จู่ๆ อารมณ์หงุดหงิดก็ปรากฏขึ้นโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เอลซ่าเป็นของเขาแล้ว และก็คงต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น ผู้ชายคนนั้นแม้จะดูมีอายุ แต่ก็ยังหล่อนเหลาเอาการไม่เบา อีธานไม่รู้ตัวเลยว่าเขาหึงหวงเจ้าหล่อนมากแค่ไหน มากขนาดทำตัวไม่ถูก โดยกระโจนเข้าไปในป่าเพื่อระบายความโกรธ

โครมมม!! โครมมม!! เสียงต้นไม้ที่หักโค่นเป็นทิวแถวไล่เลี่ยกันทำให้อริสแปลกใจ ป่าแถบนี้ไม่มีใครนอกจากคนของตระกูลแมกซ์อย่างเรา ร่างบางมองไปแล้วรีบวาบไปยังที่เกิดเหตุทันที

“พี่ พี่อีธาน เป็นบ้าอะไรเนี่ย” อริสรีบเข้าไปขวางพี่ชายที่กระโดดไปมาปล่อยพลังเป็นว่าเล่น หล่อนรู้ว่ามันเป็นป่าของบ้านหล่อนแต่สิ่งมีชีวิตอื่นจะเดือดร้อนหากพี่อีธานมาทำแบบนี้

“ออกไปอริส ขอพี่ปลดปล่อยหน่อย” หมาป่าตัวสีน้ำตาลขนาดใหญ่คำราม ก่อนจะจ้องมองหมาป่าสีขาวตรงหน้า

“ไปโมโหอะไรมาเนี่ย พอได้แล้วเดี๋ยวพ่อมาเห็นเข้ามันจะเป็นเรื่อง”ประโยคนั้นทำให้อีธานฉุกคิด เขารีบกลายร่างกลับมาเป็นมนุษย์ทันที และอริสก็กลับสู่ร่างปกติเช่นกัน

“ใครทำอะไรให้คะ ทำไมโมโหขนาดนี้เนี่ย”

“เปล่าหรอก มีเรื่องกวนใจนิดหน่อย” อีธานพูดพรางนึกถึงภาพของคนที่เขารักใกล้ชิดกับคนอื่น

“แล้วพี่หายไปไหนมา เมื่อกี้พ่อเรียกหานะคะ” อีธานรีบหันไปมองหน้าน้องสาว สายตาคมจ้องมอง แต่สมองกลับนึกถึงพ่อของตัวเอง อย่าบอกว่าพ่อรับรู้อะไรบางอย่างนะ แต่ไม่น่าจะใช่เพราะเขาใช้พลังวิเศษปกปิดกลิ่นมนุษย์ของเจ้าหล่อนเอาไว้ แถมสถานที่เขาพาไปก็คือห้องลับและเขาเป็นคนเดียวที่รู้จักมัน

“งั้นเหรอ มีเรื่องสำคัญอะไรหรือเปล่า”

“ไม่รู้สิ ไปหาพ่อก่อนเถอะ เรื่องฤดูกาลที่จะถึงหรือเปล่าคะ” อีธานหันไปมองหน้าน้องสาวแล้วทำท่าครุ่นคิด อาจเป็นเรื่องฤดูกาลผสมพันธ์ของเผ่าหมาป่าก็ได้ เมื่อถึงเวลาบรรดาหมาป่าทุกเผ่าจะเปิดให้หมาป่ามาผสมพันธ์กันโดยจะข้ามเผ่ากันได้ แล้วแต่จะถูกใจกัน และบรรดาหมาป่าหนุ่มสาวที่ได้เวลาก็จะตามกลิ่นของกันและกันไปเอง หากว่าเอลซ่าเป็นหมาป่าเขาก็น่าเป็นห่วงอยู่เพราะเกรงว่าบรรดาหมาป่าหนุ่มๆจะรุมล้อมเจ้าหล่อน โชคดีที่เอลซ่าเป็นมนุษย์แต่เอ๊ะชายผู้นั้นก็มีกลิ่นสาปของหมาป่านี่หว่า มันคืออะไรกัน อีธานคิดในใจ

“ไปหาพ่อกันเถอะค่ะ เดี๋ยวพ่อจะโมโห” อริสรีบเอ่ยปากเมื่อเห็นว่าพี่ชายตัวเองกำลังเหม่อเลยเหมือนมีบางอย่างอยู่ในใจของเขา

“อืม..”

ว๊าบ!!

สิ้นเสียงพูดคือร่างของสองหนุ่มสาวพี่น้องที่หายตัวไปในอากาศ ทิ้งไว้เพียงร่องรอยของการหักโค่นของต้นไม้ใหญ่เพียงเท่านั้น

“แกหายไปไหนมาอีธาน” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถาม พรางสำรวจตัวลูกชาย เมื่อเห็นว่ามันปกติเขาจริงรู้สึกโล่งใจ แม็กนึกถึงกลิ่นสาบของเผ่าอีคอนที่มันติดตัวลูกชายของเขามาเมื่อครั้งที่แล้ว ทำให้อารมณ์ของเขาฉุนขึ้นมาด้วยความโมโห

“ไปเที่ยวมาครับพ่อ พ่อมีอะไรหรือเปล่าเรียกหาผม” อีธานนึกโล่งอกเมื่อพ่อไม่รู้ โชคดีที่เขารู้ทันจึงใช้พลังปกปิดกลิ่นของเจ้าหล่อนเอาไว้ ไม่เช่นนั้นพ่อเขาเอาเรื่องเขาแน่ๆ

“เออ อย่ามัวแต่เที่ยวนัก อีกไม่กี่วันจะเปิดป่า แกเตรียมความพร้อมหรือยัง” แม็กซ์หันไปมองหน้าลูกชาย ก่อนจะเหลือบไปมองหน้าบุตรสาวซึ่งฤดูกาลนี้ถึงเวลาแล้ว แต่เขาไม่ต้องการให้ใครมาวุ่นวายกับเจ้าหล่อนนัก และอีธานจะต้องปกป้องน้องสาวตัวเอง

“ครับพ่อ ผมเตรียมตัวไว้แล้วครับ รับรองว่าไม่มีใครย่างกลายเข้ามาถึงนี่ได้หรอก” อีธานนึกหากมีหมาป่าตัวใดมาถูกใจกลิ่นน้องสาวของเขา เขาก็คงต้องจัดการ แม้มันจะเปิดเสรี แต่คนที่จะมาเป็นน้องเขยจะต้องแข็งแกร่ง อีกอย่างอริสก็ต้องชอบด้วย ชายหนุ่มคิดพรางหันไปพยักหน้าให้กับน้องสาว

“อืม ดี ถ้าอย่างนั้นพ่อก็ฝากแกด้วย”

“ครับพ่อ” อีธานก้มหัวคำนับผู้เป็นพ่อ ก่อนจะเดินไปกอดน้องสาวตัวเองแล้วยักคิ้วให้ อริสอมยิ้ม พี่หล่อนก็เป็นพี่ชายที่แสนดีเหมือนกันนะเนี่ย หญิงสาวคิดในใจพรางนึกถึงคนที่หวงน้องสาวจนขึ้นชื่ออย่างเขาอาเทอร์ ผู้ชายแถบนู้นที่มีชื่อเสียงเรื่องเจ้าชู้และหวงน้องสาวเป็นที่สุด ก็เพราะเจ้าชู้ไม่เลือกนะสิจึงกลัวว่าจะมีคนอื่นไปทำกับน้องตัวเองบ้าง อริสคิดแล้วพรางยกมือแตะปากตัวเองอย่างลืมตัว

“คิดอะไรอยู่อริส” ร่างน้อยสะดุ้งเมื่อได้ยินประโยคนั้น

“ปะ เปล่าค่ะ แค่คิดว่าหากถูกใจหมาป่าตนใดขึ้นมาจะทำยังไง”

“แกก็บอกพี่ไง จะได้ปล่อยไป ดีมะ”

“อื้อ พี่นี่ พ่อบอกว่าให้ดูแลฉันนะ” อริสต่อว่าอีธานด้วยใบหน้าบึ้งตึง

“ฮ่าๆ เออฉันล้อเล่นน่ะ ไปดีกว่าเบื่อแกแล้ว”พูดเสร็จอีธานก็เดินออกไปจากห้องนั้น โดยปล่อยให้น้องสาวยืนอยู่คนเดียว ตอนนี้เขาคิดถึงแต่คนตัวเล็กคนเดียวเท่านั้น คิดแล้วก็อยากให้ถึงตอนกลางคืนไวๆจัง อยากวาบไปหาเป็นที่สุด ชายหนุ่มคิดพรางลูบปากตัวเองอย่างมีเลศนัย..>>>>>