เอลซ่ารู้สึกแปลกๆ หล่อนรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองมีบางอย่างผิดปกติกับร่างกาย ดวงตาหวานก้มมองตัวเอง ความรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายในดูเบาๆ หล่อนเดินไปยังกระจกบานใหญ่แล้วสำรวจตัวเอง ทุกอย่างยังคงปกติ จะมีก็แต่เพียงสร้อยคอรูปดวงอาทิตย์นั้น หล่อนเห็นเหมือนมีแสงสะท้อนจากกระจก แต่เทื่อหล่อนหยิบมันแล้วชำเรืองสายตามองมันกลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
“แสงอะไร” สาวร้อยเอ่ย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแต่ทว่ามันก็ยังเป็นปกติ หรือว่าเราตาฝาด ร่างบางขยับเดินไปพรางนึกไป แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบจนเมื่อเสียงเคาะเรีกจากภายนอกทำให้ร่างเล็กต้องหยุดความประหลาดใจไว้แค่นั้น
“คุณแม่ มีอะไรเหรอคะ มาหาหนูแต่เช้า” เด็กสาวมองหน้าผู้เป็นแม่ ก่อนจะเข้าไปรวบเอวไว้หลวมๆแล้วพาเดินเข้ามาในห้องนั้น
“ตื่นแล้วเหรอลูก แต่งตัวเสร็จหรือยังจ๊ะ”ขณะที่ปากอิ่มเอ่ยถาม สายตาก็มองสำรวจห้องของบุตรสาวไปทั่ว
“เรียบร้อยแล้วค่ะ ว่าแต่คุณแม่คะ หนูมีอะไรจ
