Stranger In The Dark (Tagalog) – On going

Emma's Point of view. Mabilis kong ininom ang huling baso ng alak. Nasa isang high class club kami. Kasama ang tatlo kong kaibigan na sina Lily, Vien, at Ivy. They're my friends since high school but Lily was my childhood friend. Palagi kaming magkakasama sa kung saan kami pupunta. We even have the same school and courses. "Ano nang gagawin mo ngayon, Sis?" Tumingon ako sa kanya. Malakas ang boses nito dahil sa ingay rito sa loob. "Anong tinutukoy mo na gagawin ko? Wala akong dapat na gawin." Ngumisi ako kay Vien bago ako tumingin sa dance floor. Maraming nagkakasiyahan ang nandito. Mga anak ng mga mayayaman businessmans at may mga celebrities din. Kahit hindi marunong sumayaw ay napapasayaw dahil sa tugtog ng DJ. "But surely your parents will mad at you," she said. Tumingin ako sa kanya at ngumiti. "I just listened to them and that's it. Pakikinggan sa isang tainga at ilalabas sa kabila." Tinuro ko ang tainga ko. "Papaano kung hindi ka lang nila pagsasalitaan. Baka nga i-grounded ka pa nila." Inilipat ko naman ang tingin kay Ivy, ang kambal ni Vien pero 'di naman sila magkamukha. "They don't have the right to do that. Wala naman akong malaking kasalanan na nagawa," sagot ko. "Hindi pa ba malaking kasalanan ang pagsapak mo sa anak ng isang contributer sa school?" Napabuntong hininga ako sa sinabi ni Lily. "She started the messed," I said. "It doesn't matter who started. The matter is, she's the daughter of the contributer of our school. Malaki ang kapit niya sa school kaya paniguradong bukas na bukas ay masusupende ka." "Then that's a good idea. Kung hindi muna ako makakapag-aral edi marami akong oras para gumala," sabi ko. Kumuha ako ng baso na may alak at tinunga iyon. Malakas pa rin ang tunog ng musika. Magulo pa rin ang mga taong sinasabayan ang tugtog. They doesn't even have a step maliban sa pagtalon at pag-headbang. "As I've said, your parents will grounded you. Paniguradong magagalit sila ng husto sayo kapag nalaman nila ang ginawa mo. Anyways, alam na pala nila iyon sa mga oras na 'to." Vien tapped my shoulder before she drinks her liquor. "And we were scared that we'll not be able to see you," dagdag naman ni Ivy sa sinabi ng kapatid. "I'll make sure they will not do the same thing when I was in high school," sabi ko sa kanila. Sinapak ko noon ang anak ng teacher namin noong high school. He's p*****t that's why I punched him. Hindi ko naman alam na magsusumbong ito sa kanyang ina. Kaya ipinatawag ang mga magulang ko. My mom went to school and talked to our principal. Kasama namin noon ang teacher at ang anak nitong bahag naman ang buntot pero ang lakas mambastos. Sinabi ko sa kanila ang dahilan kung bakit ko siya sinapak sa mukha. They believe in me but my mom scolded me. Nang makauwi rin kami ng bahay ay almost one month akong hindi nakapasok. They grounded me. Hindi makalabas ng mansion dahil palaging may nakabantay. Sanay na ako na pagsalitaan nila ako. Ipaalala na magtino ako but I'm stubborn. Hindi nakikinig sa kanila. "Good bye, mga Sis. We'll see you tomorrow." Tumango lang ako sa sinabi ni Vien. Sumakay na sila ng kapatid sa kotse nila at pinaandar na ito paalis. Tumingin naman ako sa relo ko. Alas-dyes pa lang naman ng gabi pero ito ang palagi naming usapan na umuwi. Lumingon ako sa katabi ko. "We'll see you tomorrow then?" tanong ko rito. "Yeah. Mag-iingat ka sa daan." I just nodded bago ko binuksan ang pinto ng kotse ko at pinaandar iyon upang makaalis. Mabagal lang ang takbo ko. Hindi pa naman ako lasing dahil hindi naman hard ang ininom namin. Pero sadyang mabagal lang ako magpatakbo tuwing gabi. Nang makarating ako sa gate ng bahay ay otomatiko itong bumukas ng bumusina ako. Ipinasok ko na ang sasakyan at nag-park katabi ng sasakyan ng mga magulang ko. Kaya alam kong nasa loob na sila ng bahay. Lumabas ako at naglakad sa pinto. Nagdire-diretso ako papuntang hagdan but the strict voice stopped me from walking. "Where are you going, Emma Montgomery?" Lumingon ako just to witness his gazed. Sobrang talim ng tingin ni Dad sa akin. Katabi nito si Mom and they're still wearing their office suits. "Aakyat na po sana," awkward kong sagot. Napakamot pa ako sa ulo at napangiti ng peke. "Come here and sit. We'll talk something important, " kalmadong sabi naman ni Mom. Bumuntong-hininga ako at naglakad papalapit sa kanila. Umupo ako sa single sofa na may kalayuan sa kanila. I don't want them to smell the alcohol in me. "You smell alcohol, Emma. Did you drink again?" Dad said. I thought they were never noticed it. Yumuko ako. "Just a bit, Dad," sabi ko. "It doesn't matter. What if nadisgrasya ka dahil nakainom ka?" Tumingin ako sa kanila. "But I'm old enough. I'm turning 22!" Tumayo ako. "Yes! You're turning 22 but you're still stubborn. Hindi mo pa rin kaya magdesisyon sa buhay mo, Emma. You never changed!" Tumaas ang boses nito. Hindi naman ako nakasagot. Nakatayo lang ako sa kanilang harap. "At ano itong ginawa mo sa school mo na naman? You punched your schoolmate?!" my Mom asked. "She started it! Tinapunan niya ako ng iniinom niyang juice!" sagot ko. "It was an accident, Emma. Instead of listening to her explanation and forgive her. Sinapak mo na siya agad!" "It was intentional, Dad. Alam kong intensyon niya iyon dahil may galit na talaga ang babaeng iyon sa akin," mahinahon ko ng sagot. I'm trying not to shout baka mas lalo lang silang magalit. "Whatever the reason is, Emma. You're grounded for the whole week." Tumayo si Dad at tinalikuran ako. "Wait, what?!" Tumingin ako kay Mom and she's just looking at me strictly. "Mom, you won't believe me?" Tumayo ito at umiiling. "You're too stubborn, Emma. You never listened to us. Ano bang problema? We're doing our best to take care of you," anito. "You don't understand, Mom." Naiiyak ko nang sagot. Kaya matigas ang ulo ko dahil hindi man lang nila ako pinaniniwalaan. I was just trying to protect myself. Gustuhin ko mang lumayo sa gulo pero palaging nasasangkot ako. Sa t'wing nalalaman naman nila ito ay hindi nila ako pinaniniwalaan. "Explain to us why we don't understand your messed!" Yumuko ako at napahikbi. "Nothing..." Pinunasan ko ang luha ko. "It doesn't matter." Hindi ko na sila hinintay pa na makasagot. Mabilis akong naglakad papaakyat sa aking kuwarto at doon ako nagkulong.