CARMELA (ang itim na Rosas)

ang simula

Lagi mong aalagaan ang kapatid mo at magpapakabait ka.huwag matigas ang ulo para hindi ka pagalitan ng mama mo. naluluhang hinaplos ng ama ang mukha ng limang taon na anak. na tila ba nauunawaan na nito ang mga sinabi niya.

opo! pa! Carmela bait! di tigas ulo. inosente nitong sagot.saka hinaplos ang mukha ng amang may bahid luha. sa mura nitong isip ay naguguluhan ito kung bakit umiiyak ang ama.

bakit iyak papa? puwing ba mata gusto mo hipan ko. inosente nitong tanong muli.

walang nagawa ang lalaki kundi mahigpit na niyakap ang anak at mapait na ngumiti.

patawarin mo ako anak.patawarin mo ako dahil isa akong mahina at walang kwentang ama. dahil kinakailangan ko kayong iwan.patawarin mo ako dahil hindi ko na masusubaybayan ang paglaki mo o ninyong magkapatid.iyon lang at tahimik na nitong iniwan ang bata na nakatayo lang sa may terasa ng kanilang bahay. habang tinatanaw ng bata ang papalayong ama.hanggang sa maikandado na ng lalaki ang gate ng bakuran upang hindi makalabas ang bata Kung sakali at tuluyan na itong nawala sa paningin ni Carmela.ilang sandali ang makalipas.

bakit?bakit? Hindi mo pinigilan ang papa mo na umalis. bakit hinayaan mo lang siyang iwan tayo ha? malakas na sigaw ng ginang sa nahihintakutin na anak.

takot na takot na nagsiksik sa isang tabi si Carmela. ngayon lang niya nakitang nagalit ang ina ng ganoon sa kanya.

bakit? Hindi mo man lang pinigilan ang papa mo na huwag tayong iwan. lumuhod ang ginang at hinawakan sa magkabilang balikat ang bata at niyugyog iyon. o kaya sana sumama kana lang sa kanya ng sa ganon nabawasan ako ng isang alalahanin. saka nanlilisik nitong tinitigan sa mga mata ang bata. bakit iniwan ka pa niya at hindi isinama. tila wala sa sarili nitong sumbat sa anak.

Hindi na napigilan ni Carmela ang mapaiyak. why? why? mama hate me? Carmela bait! Carmela bait! bakit mo ko away? atungal nitong sabi saka humihikbing tinitigan ang ina sabay karipas ng takbo palabas ng bahay.

Doon lang parang natauhan si Pamela sa tinuran ng anak. habang tanaw ang batang papalayo. napaluhod nalang siya sa sahig habang sapo ang mukha.

bakit? bakit? nagawa sa kanya ni Ely ang ganoong bagay. paano siya nitong nagawang iwan ng ganoon na lamang. Hindi niya napigilang tingnan ang tatlong taon na anak na mahimbing na natutulog sa sopa.

Hindi sila mayaman o matatawag na maykaya subalit may di kalakihan silang lupain na minana pa niya sa mga magulang. ang bahay na tinitirhan ay ganun din. tahimik sa lugar nila dahil layo layo ang mga bahay. bagaman doon siya lumaki at nagkaisip ay ninais niyang lisanin ang lugar na iyon. pangarap niyang pumunta sa ibat ibang lugar at makisalamuha sa ibat ibang tao. subalit ng makilala niya si Ely ang pangarap na iyon ay naglaho. pinili niya ang lalaki kaysa sa pangarap niya at sinunod ang puso. pinili niyang manatili sa lugar na iyon kapiling ang lalaking minamahal. kontento na siya doon.