"อะไรคะ อะไร ว่าอะไร "
"คนที่เมา เรามากกว่านะ "ไอ้คีตะผมรู้นิสัยมันค่อนข้างดี ลึกซึ้งเลยก็ว่าได้ สันดานเสียพอๆกับผม แต่ตอนนี้ผมเลิกแล้วครับผมกลับตัวกลับใจมาเป็นคนดีแล้ว รักลูกรักเมียยิ่งชีพ
"มียาหรอคะเมา " หน้าแดงซะขนาดนี้ อาจจะแค่กรึ่มๆแต่พอเจอเหตุการณ์เมื่อกี้เข้าไปก็เลยทำให้มียาของผมปล่อยของออกมา ยังดีนะครับที่เธอไม่อาละวาดมากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเพื่อนผมได้หนีกระเจิงกลับบ้านกันไม่ทันแน่ๆ
"ใช่สิ ไหวมั้ยให้พี่พาเข้าบ้านหรือเปล่า " ดูสิครับ หน้าแดงไปหมดแล้ว
"จะฉวยโอกาสใช่มั้ยคะ มียารู้นะ "
"ก็ยังมีสติอยู่นี่ ไม่ต้องกลัวหรอก พี่จะไม่มีวันทำแบบนั้นอีกเด็ดขาด ถ้าเราไม่ยอมพี่ก็ไม่ทำ " ก็บอกแล้วไง ว่าเป็นคนใหม่แล้ว ไม่ทำแน่นอน ทุกวันนี้มียาก็เริ่มลดความแข็งลงบ้างแล้ว เรื่องอะไรที่ผมจะทำเรื่องแย่ๆให้เธอรู้สึกไม่ดีอีกล่ะครับ มันไม่เข้าท่าเอาซะเลย ผมไม่ยอมให้เวลาที่ผ่านมาสูญเปล่าแน่น
