หลายวันต่อมา
"พ่อไปทำงานก่อนนะครับ อย่าดื้อกับแม่นะรู้มั้ย "
"แอ๊ะ "
"รู้เรื่องหรอครับ หืม ไหนหอมแก้มหน่อย ฟอดด ชื่นใจที่สุดเลย ไหน หอมแก้มแม่หน่อยสิ"
"หยุด ! ไม่เนียนค่ะ " กะแล้วเชียวว่าต้องใช้มุขนี้
"ไม่หอมก็ได้ พี่ไปทำงานแล้วนะ โทรหาได้ตลอด "
"ค่ะ " หลังจากที่รถแล่นออกไปฉันก็อุ้มคนดีกลับเข้ามาในบ้าน ฟังไม่ผิดค่ะ บ้าน คุณย่าของคนดีให้ฉันมาอยู่ที่นี่จนกว่าพี่สาจะกลับมาเพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์เหมือนวันนั้นอีก ท่านเป็นห่วงก็เลยให้คนงานไปขนข้าวขนของฉันมาอยู่ที่บ้านของท่านชั่วคราวไปก่อน รู้สึกเกรงใจแล้วก็ประหม่านิดหน่อย ทุกคนที่นี่ต้อนรับฉันกับลูกดีมากรู้สึกเหมือนอยู่บ้านตัวเองไม่อึดอัด บ้านหลังใหญ่บริเวณโดยรอบร่มรื่นน่าอยู่มาก ผิดกับคอนโดที่ฉันอยู่อย่างสิ้นเชิง อากาศสดชื่นเพราะออกซิเจนจากต้นไม้น้อยใหญ่ คนดีตื่นแต่เช้ามาส่งคุณพ่อไปทำงาน ใบหน้าลูกสาวแม่ยิ้มแย้มมีความสุขมากกว่าปกต
