รักวุ่นวายของยัยลูกติด

Single Mom..........4

หลังจากวันนั้นฉันก็หนีไม่พ้นนรกได้สักที เพราะแผนชั่วๆที่เขาสร้างมันขึ้นมากับหลักฐานน่ารังเกียจพวกนั้น ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงมันฉันจะต้องร้องไห้ ฉันเก็บตัวอยู่คนเดียว ช่วงนี้เป็นช่วงที่ฉันต้องเตรียมตัวสอบด้วย เป็นการใช้ชีวิตที่หวาดระแวงมากที่สุด ฉันต้องคอยรับโทรศัพท์ไอ้ปีศาจอยู่ตลอด ทุกครั้งที่เขาโทรมาฉันจะต้องรับสายห้ามปฎิเสธ ยกเว้นเวลาเรียนหรือทำธุระสำคัญ ก็ยังดีที่ยังมีพื้นที่ส่วนตัวให้ฉันบ้าง คอนโดเฮียแม็กเป็นที่อยู่ใหม่ของฉัน เพราะฉันกลัวว่าจะโดนตามตัวถึงห้องนอนก็เลยหอบเสื้อผ้ามาอยู่กับเฮียแม็กเป็นการถาวร แต่ก็มิวายโดนตาม จนตอนนี้เฮียแม็กเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของฉันกับเขามากขึ้นแล้วล่ะ

"เฮีย วันนี้จะออกไปไหน"

"นัดกับไอ้ผุ่นไว้ที่ผับ ไปด้วยกันมั้ยล่ะ ไอ้ฝุ่นมันไม่ได้ชวนหรอ"

"ชวนไมล่ะ เขาจะมาชวนมียาทำไม "

"ก็เห็น "

"ไปเลยๆ ออกไปเลย มียาจะไปทำสวย" ฉันก็พูดไปเรื่อยเปื่อย ไม่อยากให้เฮียไม่สบายใจที่ทุกวันนี้ฉันอารมณ์ไม่ค่อยปกติเหมือนเมื่อก่อน ฉันรู้ตัวว่าฉันมีสภาวะอารมณ์แปรปรวนใกล้จะบ้าเต็มทีเพราะไอ้สารเลวนั่น ต้องพยายามหากิจกรรมบำบัด อย่างแรกช็อปปิ้ง ซื้อทุกอย่างที่อยากได้และขวางหน้า อย่างต่อมาคือการเข้าคลีนิคเสริมความงามขัดหน้าขัดตัวรักษาสิวนวดตัวนวดหน้าทำทุกอย่างที่สามารถทำให้ตัวเองผ่อนคลาย พอกลับมาถึงบ้านอาการเดิมมันก็กลับมา

"แค่นี้ไอ้ฝุ่นมันก็หวงจะแย่อยู่แล้ว "

"เฮีย มียากับพี่ฝุ่นไม่ได้เป็นอะไรกัน " กระดากปากเมื่อต้องเรียกมันว่าพี่ ก็แค่การแสดงที่ผู้ชายตอแหลพรรค์นั้นสร้างขึ้นมาให้ตัวเองดูดี ฉันอยากบอกเรื่องทั้งหมดกับเฮียใจจะขาด อยากจะไปโรงพักแจ้งความเอาไอ้เลวนั่นเข้าคุก แต่มันคือการฆ่าตัวเองให้ตายเร็วขึ้น หลายๆอย่างจะตามมามันเป็นหลายอย่างที่ค่อนข้างเลวร้าย ถ้าพ่อกับแม่รู้เรื่องนี้มันจะต้องแย่มากเพราะพ่อเป็นโรคหัวใจ คิดว่าถ้าเรื่องนี้ถึงหูท่านมันจะเป็นยังไง แล้วยังมีไอ้คลิปบ้าๆพวกนั้นอีก ส่วนเฮียแม็กก็มีธุรกิจบางอย่างที่ทำร่วมกับไอ้ปีศาจนั่น ถ้าเฮียรู้เรื่องทุกอย่างมันต้องพัง ฉันไม่อยากให้งานของเฮียต้องมาพังเพราะฉัน อย่าให้ทุกๆคนมาทุกใจกับปัญหาของฉันเลยจะดีกว่า ฉันมันขี้ขลาดเองแหละ แต่ฉันก็ยังเฝ้ารอวันที่ฉันจะได้แก้แค้นไอ้สารเลวนี่อยู่ทุกวัน มันต้องมีสักวันที่เป็นวันของฉัน

"หึ ไม่เนียน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขนาดนั้น ไอ้ฝุ่นมันไม่เคยพาผู้หญิงไปเดินห้างหรอกนะ ได้ข่าว วันก่อนเกือบทำมันล้มละลายเลยหรอ"

"กระเป๋าแบรนด์เนมแค่สี่ใบ เสื้อผ้าคอลใหม่กับรองเท้าอีกห้าคู่เอง คนอย่างเพื่อนเฮียไม่ล้มละลายง่ายๆหรอก" อย่ามาพูดให้รู้สึกสำคัญเลยเฮีย เพราะสิ่งที่เพื่อนเฮียทำกับน้องสาวคนนี้ชาตินี้ทั้งชาติก็ลบล้างไม่หมด อยากพาฉันไปช็อปฉันก็ไป อยากพาไปกินข้าวฉันก็ไป แต่ก็ต้องจ่ายในเมื่อฉันเสียตัวให้แล้วเขาก็ต้องจ่ายให้ฉัน ค่าตัวฉันแพงนะจะบอกให้

"เฉียดล้าน กระเป๋าแต่ละใบ แล้วไอ้ฝุ่นมันก็ยอมจ่าย ผู้หญิงของมันไม่มีใครได้อะไรอะไรแบบนี้หรอกนะเฮียจะบอกให้ "

"มียาควรดีใจใช่มั้ยเฮีย "

"เป็นอะไร ทำไมอยู่ๆก็เหมือนจะร้องไห้ มีอะไรหรือเปล่าบอกเฮียได้นะเว้ย " อยากบอกเหมือนกันอ่ะเฮีย แต่มียากลัวว่าเรื่องมันวุ่นวาย มียาจะขอรับผิดชอบเรื่อพวกนี้เอง

"เปล่าซะหน่อย ไปได้แล้ว "

"แล้วจะไปทำสวยกับใคร จะสอบแล้วตั้งใจอ่านหนังสือบ้างนะ"

" ไปคนเดียวเหมือนเดิม ชวนใครก็ไม่มีใครอยากไปด้วย " เพื่อนคนอื่นตั้งใจอ่านหนังสือกันหมดมีแต่ฉันนี่แหละที่หาเรื่องออกจากบ้าน ไม่ได้อวยตัวเองหรอกนะว่าฉลาดอ่านเมื่อไหร่ก็ได้ รีบอ่านก็จะลืมเร็ว ตอนใกล้จะเข้าห้องสอบค่อยอ่านทีเดียว แบบนี้เขาเรียกว่าขี้เกียจใช่มั้ย

"ให้เฮียบอกไอ้ฝุ่นให้มั้ยจะได้มีเพื่อน "

"ไม่ต้องอ่ะไปคนเดียวสบายใจกว่า "

"เบาๆบ้างนะ ของจะล้นห้องไม่มีที่นอนอยู่แล้ว "

"แค่ไปเดินเล่น "

"กลับมาก็มีถุงเต็มมือมาด้วยทุกครั้ง "

"เอาหน่า ไปได้แล้ว แยกกันๆ แล้วเจ้อ่ะ ไม่ไปด้วยหรอหรือว่ากลับญี่ปุ่นไปแล้ว "

"ไปเจอกันที่ร้าน "

"อ่อ "-

----------------------------------

**ห้าง ONE ONE**

"สวัสดีค่ะคุณมียา สนใจแบบไหนเป็นพิเศษถามดิฉันได้นะคะ มีส่วนลดสำหรับลูกค้าเก่าให้ด้วย " ว่าจะไม่ซื้อ แค่มาดูเฉยๆทำไมพนักงานขายเก่งล่ะ ส่วนลงส่วนลดเอามาล่อตาล่อใจกันแบบจัดเต็มมากค่ะ

"ส่วนลดนี่ยังไงคะ "

"ต้องใช้บัตรเครดิตร่วมกับบัตรสมาชิกของลูกค้าควบคู่กันค่ะ ไม่ใช่แค่ส่วนลดนะคะ ของแถมก็มีค่ะ " หืม ของแถมก็มา รู้สึกอารมณ์ดีผิดปกติ มันก็จะฟินๆแบบนี้ล่ะนะ แต่.....ฉันจะไปเอาบัตรเครดิตมาจากไหน เพราะทุกครั้งที่มาช็อปก็เป็นบัตรของไอ้เลวนั่น ส่วนตัวฉันเองก็ไม่มีบัตรเครดิตเพราะเฮียจ่ายเป็นเงินสด กลัวน้องสาวจะฟุ่มเฟือย ฉันก็ว่าอย่างนั้นฟุ่มเฟือยแน่นอน

"แล้วถ้าไม่มีบัตรล่ะคะ หมายถึงบัตรเครดิต" "ก็ได้แค่ส่วนลดนิดหน่อย แล้วก็แค่บางรุ่นเท่านั้น ของแถมก็ไม่ได้ค่ะ อย่างรุ่นที่คุณมียาจับอยู่ก็ไม่ได้อยู่ในโควต้าของการใช้เงินสดซื้อค่ะ มีแค่แถวบนเท่านั้นค่ะสำหรับเงินสด " เสียใจมากค่ะ ไม่น่าเดินเข้ามาเลย โทรไปขอบัตรเครดิตเฮีย เฮียจะกินหัวฉันมั้ย ทำเสียงเล็กแล้วบอกว่า ขอรูดซื้อหนังสือเตรียมเอ็นหน่อยค่ะเฮีย เขาก็เช็คได้ป่าววะมียาว่าเธอซื้ออะไร ไม่เอาก็ได้ วันหน้ายังมี กระเป๋าก็เต็มห้องจนจะไม่มีที่เก็บอยู่แล้ว

"หรอคะ ว้าา เสียดายจังวันนี้มียามีแต่เงินสดมา " เสียดายจริงๆนะ

"แล้วคุณผู้ชาย เอ่อ แฟนคุณมียาไม่ได้มาด้วยหรอคะ" ทำไมทุกคนจะต้องคิดว่าฉันเป็นแฟนกับอีตานั่นด้วย มันเหหมาะสมมากขนาดนั้นเลยหรอ ฉันดูแฮปปี้มีความสุขมากเวลาที่อยู่ใกล้เขาขนาดนั้นเลยหรอ เหนื่อยใจมากค่ะ หงุดหงิด อยากโวยวายใส่พนักงานทุกคนในร้านว่าฉันไม่ใช่แฟนไอ้โรคจิตคนนั้น เฮ้ออ แต่...ทุกคนไม่ได้ทำอะไรผิด ทุกคนไม่รู้ใช่มั้ยคะว่ามียาถูกผู้ชายคนนั้นกระทำย่ำยีอะไบ้าง อย่าหลงเขาแค่เปลือกสิคะ เขาสารเลวเกินจะบรรยาย ภายใต้ใบหน้าและรูปลักษณ์ที่แสนดูดียังมีความอำมหิตซ่อนอยู่ ไม่รู้ว่าชอบสะสมคลิปโป๊หรือยังไง ไอ้โรคจิต

"ไม่ใช่ ฟะ "

"ทำไมไม่บอกว่าจะมา ไหนบอกว่าจะอ่านหนังสือสอบ โกหก " น้ำเสียงที่ฉันจำได้ดีและจำมันได้แม่น ไม่ทราบว่าใครจุดธูปเรียกถึงได้ตามมาหลอกลหอนฉันถึงที่นี่ พนักงานทุกคนต่างมองมาที่ผู้ชายเจ้าของความสูงร้อยแปดสิบกว่าๆ กว่าเท่าไหร่ไม่รู้ไปเดากันเอง รู้แค่ว่าสูงมากๆก็พอ

"มียาขอตัวก่อนนะคะ เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่าเนอะ "

"ได้ค่ะคุณมียา แต่ใบนั้นผลิตมาแค่คอลเลคชั่นนี้เป็นคอลเลคชั่นสุดท้ายแล้วนะคะ หมดล๊อตนี้ก็ไม่มีอีกแล้ว " อ๋า .... พนักงานทำไมถึงได้วางยาเก่งแบบนี้ล่ะ นี่มันย่าฆ่าหญ้าชนิดเฉียบพลันซะด้วยสิ ท่องเอาไว้ว่าช่างมัน สวยกว่านี้ก็มี ท่องเอาไว้

"ไม่เป็นไรค่ะ " ปาดน้ำตาแบบไม่ให้ใครเห็น

พรึ่บบบบ

"เดี๋ยว จะไปไหน " จะอะไรนักหนาเนี่ยฉันกำลังตัดใจจากกระเป๋าใบนั้นด้วยการเดินหนีออกมา ไอ้จิตนี่ก็ยังเดินมาคว้าต้นแขนของฉันเอาไว้อีก

"จะไปนวดตัว "

"ไปผับกับพี่เดี๋ยวนี้ "

"จะไปก็ไปคนเดียวสิ ฉันไม่ไป "

"เคยบอกว่ายังไง สอนไม่เคยจำเลยใช่มั้ย รึต้องเข้าคอร์สอบรมกันใหม่ พี่ใจดีไม่ชอบหรอคะ" เข้าคอร์ของเขาก็คือห้องเชือด ห้องเชือดที่ทำให้ฉันร้องไห้ทุกครั้ง หลังจากที่กลับออกมา ใช่ค่ะ มันไม่ได้จบแค่ครั้งนั้นแค่ครั้งเดียว

" หึ ขู่เก่งดีนะคะ มียากลัวไปหมดแล้ว "

"อยากลองมั้ยล่ะครับว่าขู่เก่งแค่อย่างเดียวหรือเปล่า มียาก็รู้ว่าพี่เอาเก่งไม่แพ้กับขู่เลย เดี๋ยวนี้เสร็จเร็วชอบหรอครับเวลาที่พี่ทำให้ "

"เรียกว่าข่มขืนน่าจะเหมาะกว่านะคะ " อดทนเข้าไว้มียา พยายามไม่ตอบโต้แล้ว ทำไมมันถึงชอบกวนประสาทฉันอยู่เรื่อยเลยล่ะ

**ผับ XXXXXXX**

"ยื่นมือมาคนมันเยอะ"

"ไม่ "

"อย่าดื้อได้ป่าววะ "

พลั่กกกก

"โอ๊ยย!!! " อยู่ๆร่างของฉันก็ล้มลงไปตูดจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้นแบบงงๆ แรงคนหรือว่าแรงควายคะ จะรีบไปไหนกัน

"เฮ้ยย เดินยังไงวะ "

"เกะกะ " ผู้ชายงั้นหรอ มาว่าฉันเกะกะอีกต่างหาก

"ลุกไหวมั้ย เจ็บตรงไหนหรือเปล่า "

"อือ " อือนี่คือเจ็บตูดค่ะ

"เดี๋ยว ! "

"อะไรอีกวะ รีบไม่เห็นรึไง "

"ขอโทษเมียกูเดี๋ยวนี้ ถ้ามึงไม่ยอมขอโทษ ก็ออกจากผับกูไป ผับกูไม่ต้อนรับผู้ชายอย่างมึง แล้วไม่ต้องมาอ้างว่ารู้จักคนใหญ่คนโตแล้วมากร่างใส่กู ถ้ายังไม่รู้จักกูดีพอ" เขาเป็นเจ้าของผับงั้นหรอ ถ้าตัดความเลวที่เขาข่มขืนฉันออกไป ลุคนี้เขาคือพระเอกเลยนะ