พื้นที่ของผมถูกลุกล้ำ หมดอารมณ์ทำงาน หมดอารมณ์ทำทุกอย่าง ในหัวคิดแต่เรื่องของมียา คนของผมไม่เคยทำงานพลาด นี่มันก็หลายเดือนแล้วทำไมถึงยังตามหาเธอไม่เจอสักที มียาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่ทิ้งหลักฐานอะไรไว้ให้ผมเลย ถ้าไอ้แม็กมันยอมบอก ป่านนี้ผมก็คงเจอเธอไปแล้ว ไม่ใช่ว่าผมไม่ให้คนตามประกบ แต่คนโดนตามมันดันรู้ตัว ทำให้ไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวอะไรสักอย่าง ผมตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ทุกวันว่าทำไมต้องตามหา ในเมื่อมียาเกลียดผม เฝ้าหาคำตอบให้ตัวเองอยู่ตลอดว่าทำไปทำไม มันเกือบครึ่งปีอยู่แล้วที่ผมไม่ได้เจอหน้าเธอ หรือว่า เธอไม่ได้อยู่ที่ไทย
"ไปไหนครับนาย " คนขับรถหันมาถาม หลังจากที่ขับรถอย่างไม่มีจุดหมายให้ผมนั่งไปเรื่อยๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน รู้สึกอย่างนั่งเฉยๆไม่อยากทำอะไร แม้กระทั่งขับรถเอง ปกติผมเป็นคนชอบขับรถ แต่วันนี้ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกขี้เกียจ
"ไปบ้านพักที่นครนายก " เป็นสถานที่ที่มันแวบเข้
