“Sino ang ama ko?” tanong ko kay Daddy Matthew na nananatiling nakaupo. Hindi man lang ako nito nilingon.
Hawak ng matanda ang isang aklat na pang negosyo at nananatili doon ang tingin. Nandito kami ngayon sa loob ng hospital. Mula sa paglalasing ng ilang linggo, nagpasya na ako na harapin ang matanda, dahil nagising na si Lorna.
Nang mga nagdaan na araw, sinadya ko na hindi dito pumunta. Nag-isip ako at inaalagaan ang aking anak na si Noah. Gusto ko ma-divert ang aking isip sa positibo na mga bagay. Ayaw ko makaramdam ng lungkot o galit man lang.
“Bakit hindi ka muna maupo? Para naman mas magkaintindihan tayo,” sabi nito, sabay pinagsalikob ang aklat at nilapag sa ibabaw ng lamesa.
“Wala akong panahon makipag lokohan sa’yo o makipag-bolahan,” sagot ko dito.
“Masyado naman mainit
