"สวัสดีค่ะ" ก่อนที่เธอจะพูดจบ แก้วกานดาก็ต้องตกใจกับคนที่อยู่ข้างหน้าเธอ เธอพูดไม่ออกครู่หนึ่ง
คณิศไม่ได้อยู่คนเดียว มีชายร่างสูงอีกคนในชุดดำ
ชายผู้นั้นยืนอยู่หน้าหน้าต่างกระจกบานใหญ่ โดยเอามือไพล่หลัง และดวงตาที่อ่อนโยนของเขาจับจ้องไปที่แก้วกานดา
ทั้งสองมองหน้ากันเงียบๆ และไม่มีใครเสมองอื่น
สามปีมานี้ แก้วกานดาคิดว่ามันจะไม่ทำให้เธอตกใจเมื่อเจอคนๆ นี้อีกครั้ง แต่ความจริงก็คือมันทำให้เธอตกใจ
เมื่อเห็นใบหน้านี้ที่เธอคุ้นเคยมาก่อน ความทรงจำอันเลวร้ายทั้งหมดก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวใจของเธอราวกับคลื่นยักษ์ ฉีกแผลที่รักษาใหม่ของเธออย่างไร้ความปราณี และราวกับว่ามีเลือดไหลออกมาจากหัวใจของเธออย่างช้าๆ
เธออยากจะหันหลังกลับและจากไป แต่ความเจ็บปวดในอดีตได้ดึงเธอไว้อย่างแรงจนเธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย เธอทำได้เพียงจ้องมองชายตรงหน้าเท่านั้น
หลังจากสบตากันเป็นเวลานาน ชายคนนั้นก็ก้า
