CHAPTER 21
1814 Words
Tahimik ang buong byahe ni Clay at Isla hanggang sa sila ay makauwi. Hindi naman mapakali si Clay sa kanyang kinauupuan dahil na rin sa silent treatment nito sa kanya. Halos mabaliw siya sa kahahanap dito at nalaman niya pa sa mismong magulang nito kung nasaan siya. Ngunit sa halip na kumalma siya ay mas lalo lamang siyang nagalit nang malaman kung nasaan ito.
Sa dalawang araw na nawala ito ay hindi niya alam kung ano ang ginawa ng mga ito. Kilala niya si Matthias at gagawin nito ang nanaisin nito. Maraming tanong ang tumatakbo ngayon sa kanyang isipan at kung bakit ito nawala ng halos dalawang araw. Wala naman siyang matandaan na pinag-awayan nila. Sa katunayan nga ay ipinalinis at ipinahanda niya pa kay Faroda ang master bedroom para sa kanilang dalawa upang sa gayun ay magsasama na sila sa iisang kwarto.
Nang maiparada na ni Clay ang sasakyan ay agad namang lumabas si Isla at pabagsak niya pang isinara ang pinto. Naguguluhang napatingin naman si Clay dito at agad din itong sinundan.
"Clay?" tawag ni Faroda nang magkasalubong silang dalawa. Pati ito ay nagtataka rin at nag-aalala kay Isla ngunit tila nakaramdam ito na may nangyari sa dalawa.
"Ipagluto ninyo po sana siya ng makakain niya at tila sinisinat pa po siya. Ako na po ang bahala sa kanya," wika niya at tumango-tango naman si Faroda.
Dali-dali naman siya umakyat at pumasok sa master bedroom sa pag-aakalang pumasok ito roon ngunit wala. Tahimik ang buong kwarto at wala ni anino nito. Agad naman siyang lumabas at tumango sa mismong kwarto nito. Hinawakan niya ang seradura at napansing naka-lock ito. Nasa loob nga si Isla.
Umiigting ang kanyang mga pangang kinatok ang pinto. "Isla, open this door," tawag niya at pigil na pigil sa kanyang galit.
Wala siyang sagot na narinig sa loob kaya inulit niya ulit ang pagkatok ngunit wala pa rin. Hanggang sa napuno na siya at halos parang magigiba na niya ang pintuan. "Isla, don't make me repeat myself again!" sigaw niya at akmang sisipain na ang pinto nang may narinig siyang mga yabag papalapit at binuksan ang pinto.
"Ano'ng nangyayari?" nag-aalalang tanong ni Faroda ngunit tinitigan lamang siya ni Clay at pumasok sa kwarto ni Isla.
Nang makapasok siya sa kwarto nito ay kitang-kita niya ang namumugtong mga mata ni Isla. Parang kanina pa ito umiiyak.
"Bakit?" mahinang tanong ni Isla na nakatalikod sa kanya. "Bakit mo pa ako hinanap? Bakit hindi ka na lang sa kanya pumunta? Hindi ba't ito naman ang gusto mo? Hindi ba't gusto mong magsama na kayo?" sunod-sunod nitong tanong na ikinakunot ng kanyang noo.
Hindi niya maintindihan kung ano ang gusto nitong ipahiwatig. "Hindi kita maintindihan, Isla. Bakit? Saan mo naman nakuha 'yan?" malumanay nitong tanong dahil ayaw niyang matakot ito sa kanya.
"Huwag ka nang magmaang-maamangan, Clay! Rinig ko ang lahat! Rinig na rinig ko ang lahat. Akala mo ba ay pang habang-buhay akong magiging tanga-tangahan? Habang-buhay mong mapaglalaruan? Naroroon ako dahil nakita ko rin ang sasakyan mo sa Heatman. Narinig ko ang boses mo na at may kausap kang iba. Sa tono pa lang ng pananalita mo roon ay halatang gustong-gusto mo na akong mawala sa buhay mo," sagot nito na mas ikinalito pa niya.
Inaamin niyang nakapunta nga siya sa Heatman dahil sa pag-aakalang ipinatawag siya ng kanyang manager dahil may problema raw kahit na on leave na muna siya ngunit nagkamali siya dahil pakana lang pala iyong lahat ni Michelle, isa sa mga niligawan niya noon ngunit hindi na niya ipinursige dahil sa pangit nitong ugali at ngayon ay habol nang habol. Alam din nito na kasal na siya ngunit tikom lamang ang bibig nito ngunit binantaan siya nitong ititikom lamang nito ang kanyang bibig kung papayag siyang maging leading lady sa kanyang mga pelikula.
"Kailan?" mahinahong tanong niya at hinarap naman siya ni Isla.
Sa halip na sumagot ito ay kumuha siya ng tuwalya at tumayo patungo sa banyo.
"Nitong mga araw ay pumunta nga ako sa Heatman dahil akala ko ay ipinatawag ako ng manager ko pero hindi. At kung ano man ang narinig mo ay hindi ako 'yon. I know it may sound impossible but believe me, it's not me. I'll fix this," wika niya ngunit agad namang isinara ni Isla ang pinto ng banyo.
Napahilamos naman siya ng kanya mukha at napasuklay sa kanyang buhok. Para siyang masisiraan ng bait dahil kay Isla. Hindi niya alam ang nangyayari. Ngunit isa lang ang sigurado siya at iyon ay may kinalaman si Michelle rito. Pupuntahan niya ito mamaya ngunit sa ngayon ay kailangan niyang ayusin ang buhol sa pagitan nilang dalawa.
HALOS mag-iisang oras ng nasa loob ng banyo si Isla at naghihintay pa rin siya. Hindi na siya nakatiis at agad na nagtungo sa banyo at napansing hindi pala ito nakasirado. Nang makapasok siya ay lumantad sa kanya ang hubad na liko na katawan ni Isla na naliligo pa rin.
"What took you so long?" wika niya dahil upang mapatalon sa gulat si Isla.
Napatakip naman siya ng kanyang katawan at dali-daling kinuha ang tuwalya na nakasabit sa gilid at ibinalot ito sa kanyang katawan.
"Ano'ng ginagawa mo pa rito?" tanong ni Isla at nilagpasan si Clay.
Bago pa man makalapit si Isla sa aparador upang kumuha ng damit, bigla siyang napasinghap nang sapuhin siya ni Clay at buhatin na parang wala siyang bigat.
“We need to talk. A deep talk,” bulong nito, mababa at madiin, na para bang may bahid ng pananakot at pagnanasa sa kanyang tinig. Hindi man siya tumigil sa pagpupumiglas, hindi siya pinakawalan ni Clay.
Sa halip, kinarga siya nito papasok sa master bedroom, at buong ingat na inihiga sa kama—na para bang isang bagay na mahalaga, maselan, at pagmamay-ari lamang niya.
Tumambad sa kanya ang hubo’t hubad na katawan ni Isla, at sa isang iglap, parang nawala ang lahat ng pigil sa kanyang sarili. Tila sinampal siya ng katotohanan kung gaano ito kaganda—maputi, makinis, at perpektong hubog na para bang nilikha para sa kasalanan. Ang malulusog nitong dibdib ay umaalon pa sa bawat paghinga, at ang magulo’t basang buhok nito ay bumabakat sa sapin ng kama, tila nag-aanyaya sa isang gabi ng kapusukan.
Malamig ang hangin sa silid—marahil pinaandar ni Faroda ang aircon—ngunit mas mainit ang alon ng pagnanasang kumukulo sa dugo ni Clay.
“Luhod,” utos nito, paos ang boses at punô ng apoy. Nanlaki ang mga mata ni Isla, ngunit sumunod ito—marahang bumaba ng kama at lumuhod sa malamig na sahig, walang kahit anong saplot, at nakatitig sa kanya nang buong sabik at pag-aalinlangan.
“Clay...” tawag nito, bahagyang nanginginig ang tinig, ngunit may init sa bawat pantig.
Dahan-dahan siyang nilapitan ni Clay. Hinubad niya ang kanyang pang-itaas, at kasunod nito ang pagbaba ng zipper ng pantalon. Sa bawat galaw niya ay parang may lumalagablab na tensyon sa pagitan nilang dalawa. Hanggang sa tuluyan nang lumantad sa harapan ni Isla ang matigas, matayog, at handang-handa niyang sandata.
“Nganga,” utos ni Clay, at hindi niya inalis ang titig sa mga mata ni Isla—isang titig na parang sinasabing akin ka.
Napalunok si Isla. Hindi man ito ang unang beses nilang nagkasala sa isa’t isa, pakiramdam niya ay parang una pa rin—mas mariin, mas malalim, mas makapangyarihan. Pinagmasdan niya ang galit na galit na laman sa kanyang harapan, nakikitang tila tumitibok-t***k ito, puno ng pagnanasa.
Dahan-dahan niyang inilabas ang kanyang dila, saka marahang dinilaan ang haba nito, mula ibaba paakyat—tila sinasamba ang bagay na minsang nagpaligaya sa kanya.
Napasinghap si Clay, napaungol pa sa kiliting dulot ng kanyang ginagawa. Napasabunot siya sa buhok ni Isla at buong sabik na ipinasok ang sarili sa loob ng bibig nito—buo, madiin, walang alinlangan.
Naglabas-masok ang kanyang sandata sa bibig ni Isla, basang-basa ng laway at init. Ang bawat ungol at tunog ng kaselanan ay tila musika sa gabi—isang gabi ng pagsuko, ng pagnanasa, at ng matagal nang itinatagong pagnanasa na ngayon ay tuluyan nang pinakawalan.
"Isla," ungol ni Clay habang walang tigil sa paggalaw ng ulo ni Isla sa kanya.
Para bang nabibilaukan si Isla sa bawat ulos ng dila ni Clay, ngunit imbes na mailang ay lalo siyang nadarang sa bawat ungol na lumalabas sa bibig nito—mga ungol na parang musika sa kanyang tenga, nagpapaalab sa init sa pagitan ng kanyang mga hita.
Hindi pa man siya nakakabawi ng hininga ay bigla siyang binuhat ni Clay, at sa isang iglap ay nasa kama na siya—ibinuka nito ang kanyang mga hita nang walang pasabi, para bang sabik na sabik na itong mapasakanya siya, muli at muli.
Tila kumislap ang mapupungay na mata ni Clay nang masilayan niya ang mala-rosas na hiwa ni Isla. Hindi siya nag-aksaya ng oras. Dinilaan niya ito—mahaba, madiin, paakyat at pababa—na para bang tinitikman ang isang prutas na matagal na niyang pinagnanasaan. Napa-arko ang likod ni Isla sa sarap, at hindi pa ito sapat kay Clay. Ipinasok niya pa ang kanyang dila sa kaibuturan nito—mainit, basang-basa, at gutom na gutom.
Parang isang hayop si Clay, ulol sa pagnanasa. Habang abala ang kanyang bibig sa pagkain sa kaselanan ni Isla, ang kanyang mga kamay naman ay salitang nilalamas ang mabundok nitong mga dibdib—mahigpit, mapusok, puno ng pag-aari.
"Ride on my face, please," bulong nito, halos may pakiusap ngunit punô ng kapangyarihan.
Hindi na nagpatumpik-tumpik si Isla. Hinayaan niyang buhatin siya ni Clay patungo sa kanyang mukha, at sa sandaling mailapat ang kanyang balakang dito, siya mismo ang gumalaw. Dahan-dahan sa una, paikot, saka mabilis—taas-baba, taas-baba—habang hawak ni Clay ang kanyang baywang, ginagabayan siya, sinasalubong ang bawat galaw.
Nanginginig ang kanyang mga hita, at ang kanyang dibdib ay umaalon sa bawat sandali. Hanggang sa muling buhatin ni Clay ang kanyang katawan, pinahiga siya sa kama, at ibinuka muli ang kanyang mga binti—mas malawak ngayon, mas mapangahas.
Walang pag-aalinlangan, ipinasok niya ang buo niyang sandata—isang marahas, mariing pasok na nagpahiyaw kay Isla. Napangiwi ito sa sakit, ngunit bago pa man siya muling makahinga ay sinakop na ni Clay ang kanyang labi. Mariin. Mainit. Uhaw.
Para silang dalawang nilalang na matagal nang nauuhaw sa isa’t isa, at ngayon pa lang muling nagkakatagpo.
“Uubusin ko ang lakas mo hanggang sa makausap na kita ng maayos,” bulong ni Clay, mababa, nanginginig sa galit at libog, at kasabay nito’y malalakas at malalalim na pagbayo.
Labas-pasok, madiin, walang kapatawaran.
Ramdam ni Isla ang bawat pulgada ng kanyang katigasan, punô ng pag-angkin, punô ng paghihiganti at pagnanasa. Ang buong silid ay nababalot ng tunog ng kanilang kasalanan—mga ungol, mga halinghing, at ang walang habas na pagbangga ng laman sa laman.
Isang gabi ng paglalampungan, ng galit na mas nangingibabaw sa rason, at ng pag-ibig na halos lunurin sila sa init.
- Writer
