Fading Memories

Caught

I'm in front of Nazzer's house. He called me just before we went to our company's 10th year anniversary; he said he's really in big trouble. But it turns out that a girl he dumped yesterday was starting a war in their house.

Nagwawala ito, isinisigaw ang kawalang hiyaan ni Nazzer. Baka kung 'di pa ako dumating ay pinasabog na niya ang bahay nila. I talked to the girl and she just cried. I even told her that I'll punch Nazzer's face for her. Doon siya tumigil, and luckily nakaalis na rin.

“Hey dude!” Look at this asshole, akala mo walang ginagawang kagaguhan.

“Don't talk, Nazzer... I still want to fulfill that young girl's wish. I really want to punch you right now.” seryoso kong sambit, pero ang loko tinawanan lang ako.

‘Oh come on! I know you can't. You love me.” he boastfully said, but I punch his stomach. Hindi naman gaano kalakas sapat na para dumating siya sa sakit.

“My mom will surely nagged at me. You always make a mess at lagi mo akong dinadamay. Now we're late.” dumiretso na ako sa kotse ko. Alam ko nang susunod yan. He's too lazy to drive a car, but not when it comes to girl. Gross bastard!

Nakarating kami ng Sky's Hotel nang nangangalahati na ang programa. At yes, my parents named the hotel after me. I was looking for my parents table when Nazzer started talking shits.

“Girls are everywhere, want me to get you one?"” he asked.

“Stop it while I'm still calm. I don't want to hear any of your grossy words.” nanunuya kong sambit. Again, he just laugh as if it's the funniest thing he have heard.

On our way to where my parents, I saw Chill, assisted by one of the servers I think. Mukhang nagpapakaprinsesa na naman. Nang malapit na kami, paatras itong naglakad na tila nagmamadali at tinatakpan pa ang mukha gamit ang tray na hawak.

People are weird and crazy nowadays. Mabilis akong lumapit nang mabangga niya si Chill pero nagmamadali nalang umalis.

“Are you okay Chill?” Tanong ko nang makalapit ako rito.

Tumingin naman ito sa akin. I saw her face lightened pero bumalik rin sa pagiging maldita. “Hi kuya, I'm fine.” sabi nito at muling nagpatuloy sa pagkain. Tumungtong pa siya sa upuan upang subuan si Cloud na bitbit ni dad.

“Hi tita!” Narinig kong sabi ni Nazzer kaya napalingon ako sa kanya. Napangiwi naman ako nang makitang masama ang tingin sa amin ni Mommy.

“Don't hi me! Anong kalokohan na naman ang ginawa mo at dinamay mo na naman ang anak ko!"” pagalit sa kanya ni mommy. He really has a bad record to her, but he cares din naman.

“Tita naman nagpatulong lang ako kay Sky. He's a good friend kaya 'di niya matanggihan ang kaguwapuhan ko.” mayabang niyang wika. Lumapit siya para humalik sa pisngi ni mommy pero malakas na batok naman ang natanggap niya.

“Malaman ko na may ginawang kalokohan itong si Sky gaya ng pinaggagawa mo, ihahampas ko sa iyo itong buong mesa.” pagbabanta ni mommy.

Napangiwi naman si Nazzer habang hinahaplos ang likod ng ulo. Natawa na lamang ako. Kawawang Nazzer. Tsk! Tsk!

“At ikaw anong itinatawa mo?” napatayo naman ako ng maayos nang balingan ako ni mama. Narinig ko ang pagsipol ni Nazzer kaya sinamaan ko siya ng tingin. “Sinabi ko sa'yong humanap ka na lang ng ibang kaibigan iyong matino.”

“Tita naman!” ungot ni Nazzer. Matinis na tumawa si Chill kaya napatingin kami sa kanya. Sinalubong niya naman kami ng mapang-asar niyang tingin saba belat.

“Ah! Basta... Lumayas kayo sa harapan ko habang nakakapagtimpi pa ako.” tinaboy pa kami nito palayo.

Naglibot lang kami ni Nazzer. Minsan naman nakikipag-usap sa businessmen o kaya sa mga kaedaran namin.

“Nakakaburyo at nakakagutom dude! Tara kuha tayo ng foods.” sinangayunan ko naman ito. Ramdam ko na rin kase ang gutom.

Nagtungo lang kami kung saan nakapuwesto ang mga server. Masasarap ang mga nakahanda kaya 'di ka mahihirapan mamili. Nang makakuha ng pagkain, nagtungo kami sa bakanteng mesa ngunit nakalimutan naming kumuha ng maiinom kaya nagtawag na lamang kami.

“Sir, ano pong drinks ang gusto niyo?”

“Get us some–” naputol ang sasabihin ko nang makita ang mukha waiter.

Bakas rin sa mukha niya ang pagkagulat, mukhang 'di inaasahan ang aming pagtatago. Napaatras ito, at mabilis tumalikod papalayo.

Napatayo naman ako, at agad itong sinundan. I didn't even bother to tell Nazzer. Ewan ko kung mapansin niya. Mabilis itong naglakad palayo kaya binilisan ko rin. What is she doing here? Ang lakas naman ng confidence niya para gawing venue niya ang hotel namin sa pagnanakaw.

Hindi maiwasang makabangga kami dahil, talagang nililigaw niya ako. Hindi ko rin pinapansin ang mga nagtatangkang kumausap sa akin dahil nasa kanya ang atensyon ko.

“Ouch!” napaupo naman ang babae nang mabangga ko ito.

Napaisip pa ako kung tutulungan ko ba o hahabulin ang magnanakaw, but in the end tinulungan ko na lang.

“I'm sorry, nagmamadali kase ako.” Pinatayo ko ito at agad ding iniwan para masundan ang pakay ko.

Nagtungo ito sa staff room kaya walang alinlangan kong pinasok ito. Nilibot ko ang paningin ko. Tahimik at medyo madilim. May mga nakakalat pang bags, meron ding sapatos at mga nakasampay na damit. Napangiwi ako, it's like Nazzer's room.

“You know what you can't hide from me. You can always run but you can't hide because I will always find way to find you.” Lintanya ko at patuloy pa rin sa paghahanap.

Napangiti na lamang ako nang makita kong may gumalaw sa ilalim ng katre. May tatlong katre kase rito para mahigaan ng staff kung gusto nalang magpahinga. “If I were you lalabas na ako sa pinagtataguan ko.” I suggested.

I waited for about two minutes, at nang hindi siya lumabas hinawakan ko ang paa niya at hinila siya paalis ng katre.

“Aaah! Bitaw!” sigaw niya habang hinihila ko siya. She is resisting kaya nahirapan ako sa paghila sa kanya.

“Stop! I'm stronger that you kaya wala kang laban.” nagpupumiglas at sumisigaw pa rin siya kaya buong lakas ko na siyang hinila. Hinila ko ang kuwelyo niya, saka isinangmdal sa pader.

Seryoso ko siyang tinignan, kita ko ang kaba niya kaya napangisi ako. Alam niya parang matakot eh!

“Why are you here? Ilan na naman ang kinita mo sa pagnanakaw dito?!” may diin kong tanong .

“Pinagsasabi mo?” matapang niyang tanong.

“Maang-maangan? Haha is that your way get away? Sorry it won't work.” aalis sana siya ngunit mahigpit pa rin ang hawak ko sa kuwelyo niya.

“Bitaw nga! Hindi kita kilala kaya alis.” Pagak na napatawa na lamang ako.

“Sa dami nang ninakawan mo, hindi na ako nagtataka na hindi mo ako naaalala. But here's you need to know, I remember you, at nanggagalaiti na akong ipatapon ka sa kulungan.”

“Uyy bitaw wala kang ebidensya kaya hindi mo ako mapapakulong.” hindi ko siya pinansin. Inilabas ko ang selpon ko at tumawag ng security.

Lalo siyang nagpumiglas, pero wala akong pakialam. Ngunit hindi ko inaasahan ang sunod niya ginawa. Nabitawan ko siya kaya agad itong nakalayo. Hindi ko na siya ngawang habulin at ininda na lamang ang sakit.

She kicked me where it hurts the most. That damn woman!