RESILIENT INAMORATA

Chapter 3

UNANG araw ng pasukan. Sadyang kay bilis nga naman ng panahon. Before, I was just a first year college student. But now, I'm a fourth year college. At ang pinakamatindi pa... Ms. Christine Hyrene Delveña noon, Mrs. Christine Hyrene Hernandez na ngayon. Buhay nga naman.

Nang marating ko ang bago kong klasrum ay naghanap agad ako ng mauupuan. Mga ilang saglit pa at dumating na rin ang professor namin. Nagsimula na siyang magroll-call para sa attendance.

"Gina Marquez?"

"Sir."

"Rhean Eranizta?"

"Wala pa sir!"

"Christine Hyrene Hernandez?"

"Present, sir."

"Teka ikaw iyong nag-top sa exam sa nursing diba?"

Nagsimula nang mag-ingay ang mga kaklase ko. Lahat sila nacu-curious kung sino ang asawa ko. Sino nga ba naman ang mag-aakala na ang isang nerd noon gaganda at pagbalik eh kasal na. Ngayon pa nga lang na sinabi kong kasal na ako hindi na sila makapaniwala. Paano pa kaya kapag nalaman nila na ang asawa ko ay ang lalakeng inaasawa nila sa panaginip nila?

"PAANO ka gumanda?"

"Ikaw ba talaga iyan Ms. Nerd?"

"Anong ginawa mo? Anong lotion gamit ko? Skincare products?"

Iyan ang tanong ng mga kaklase kong nakapalibot sa akin ngayon. Mukhang nabigla rin sila sa malaking pagbabago sa akin. Kahit naman ako nabigla rin.

"Simple lang... minahal ko lang ang sarili ko. Nagpakatotoo lang ako."

"Gumanda lang ng konti pabida na. Feeling naman niya sobrang ganda na niya samantalang nabihisan lang naman siya ng maayos. Ang lakas magyabang. Palibhasa minsan lang magmukhang tao." Pagpaparinig ng kaklase kong si Mitch at di nagtagal ay naglakad na rin palapit sa direksyon ko.

"Aray!" daing ko nang biglang hiniklas ni Mitch the b***h ang buhok ko. Napatayo ako dahil sa paghiklas niya. Lahat ng kaklase namin ay nakapanuod sa amin."Ano ba bitiwan mo 'ko!" Nagpupumiglas ako at agad naman akong nakawala. "Ano bang problema mo?" Galit kong tanong. Simula pa lang kasi noong pasukan inaaway na niya ako.

"Ikaw ang problema ko masyado ka kasing pabida sa lahat. Porke top 1 ka akala mo kung sino ka na umasta."

"Iyon lang? Ang babaw mo naman masyado. Iyong pagiging top 1 ko pinaghirapan ko iyon! Iyon lang nagkakaganyan ka. Para ka namang Grade 1 n'yan."

"Aba't sumasasagot ka na!"

"Sumusobra ka na kasi! Hindi ko alam kung anong problema mo."

"Ikaw nga ang problema ko bukod sa pabida ka, mayabang ka pa. Porke gumanda ka ang lakas mong makapagsabi na may asawa ka na."

"Kung may asawa man ako eh ano namang pakialam mo roon? Buhay ko ito. Mind your own life." Namumula na iyong mukha niya sa galit.

"Argh!" Hinayaan niya ako ng sampal na agad ko namang nasalag. Hinawakan ko iyong pulsuhan niya ng mahigpit. "Ouch! Let me go!"

"Babae ka lang." Mariin kong sambit. Nanginginig ako sa galit. Ang daming atraso sa akin ng babaeng ito. Ang malas ko lang dahil pati ba naman ngayong taon kaklase ko pa rin siya.

"Enough!" Napaayos kami ng tayo at napatingin sa nagsalita. Si Markuz. Agad tumakbo si Mitch palapit sa ASAWA KO.

"Babe oh, inaaway ako ni panget."

Sumbong niya at kung makalingkis sa asawa ko akala mo sawa. Seryoso lang siyang tinignan ni Markuz at pagkatapos ay tumingin sa akin.

"Eh ano namang pakialam ko d'yan?" Parang napahiya si Mitch at umatras ng kaunti.

"Pasalamat ka nga't hindi ka niya sinapak. Kasi kung ginawa niya iyon... panigurado manghihiram ka ng mukha sa aso."

Napalunok ako nang maglakad siya palapit sa akin. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Tumigil siya at ilang segundo kaming nagtitigan.

"Halika na," Hinawakan niya ang kamay ko at hinatak ako ng marahan.

"Saan mo ako dadalhin?"

"Tapos na ang klase para sa araw na ito diba? Oras na para umuwi." Hinatak niya ako palabas. Wala naman akong ibang nagawa kundi ang sumunod at kusang humakbang.

"Saan mo siya dadalhin?" Pahabol na tanong ni b***h este ni Mitch.

"Sa condo ko." Nanigas ako sa aking kinatatayuan matapos marinig ang sinabi niya. Hindi ko kasi lubos akalaing sasabihin niya iyon.

Dito sa University wala ng iba pang nakakaalam ng tungkol sa amin ni Markuz kundi mga kaibigan niya lang.

"But why?"

"Because she's my wife and I'm her husband. We're married."

"WHAT?" Hindi makapaniwala nilang tanong. Iniwan namin sila roong nakatanga.

Hanggang sa kotse hindi pa rin ako makapaniwalang sasabihin niya iyon. Simula noong araw na maikasal kami hindi na niya ako masyadong iniimikan. Noong gabing matapos ang kasal namin, sa dati ko pa rin akong tulugan natulog. And until now, I sleep on the sofabed.

"Why did you do that?" I asked.

"Pero hindi mo naman ginustong makasal sa akin ah."

Naramdaman ko ang panginginit ng gilid ng mga mata ko. Hangga't maaari pinipigilan ko ang mapaluha. Ayokong umiyak at magmukhang kaawa-awa sa harap niya.

"Oo ayoko naman talagang makasal sa 'yo." Pakiramdam ko'y may kutsilyong sumaksak sa dibdib ko. Napayuko na lang ako. Masakit talaga ang katotohanan. "Before I want to stop that f*****g arrange marriage. Pero sabi ko nga, before. At hindi na ngayon. Pinakasalan kita hindi dahil sa napilitan ako. Kundi dahil..."

Dahil sa mga katagang binibitiwan niya ngayon, hindi ko maiwasang hindi umasa na sana pinakasalan niya ako dahil mahal niya ako. Aasa pa ba ako?

"Why did you marry me?"

"Because—I will answer that question of yours in the right time. Umuwi na tayo." He started the engine and start driving.

Sobrang tahimik ng biyahe. Madilim-dilim na nang makarating kami sa condo unit niya. Agad kaming dumerecho sa itaas. I sat on my beloved sofabed.

"What are you doing?"

"Matutulog na? Isn't obvious?"

"Come here." Wala sa sarili akong lumapit sa kaniya.

"I need you tonight," he said in a husky tone.

Natulala ako sa kaniya dahil sa sinabi niya. 'I need you tonight?' Ngayon na ba ako maggo-goodbye sa virginity ko? Dapat ko nga bang isuko sa lalakeng ito ang aking sarili? No! He don't love me. So why would I give myself to him? Ang kapal naman niya.

"Huwag mo akong itulad sa mga babae mo." Malamig kong wika. Nakakabastos eh. Hindi porket asawa na niya ako eh gaganituhin na niya ako.

"What do you mean?"

"Isn't obvious? I'm not ready to give myself to you Markuz. And most of all, I don't want to be your bedwarmer." Nangunot ang noo ko nang bigla siyang tumawa. "May nakakatawa ba?" Inis kong tanong.

"I'm not having s*x with you," he chuckled,

Naramdaman kong uminit ang mukha ko. Tumikhim ako at umaktong parang hindi napahiya.

"Eh bakit mo ba ako kailangan?" Namey-awang ako sa harap niya.

"Mamaya ka na magtanong. Pumasok muna tayo." Binuksan niya ang pinto at pumasok na kami.

"Anong gagawin natin dito?"

"From now on you'll sleep here."

"Are you serious?" he nodded.

"Okay." Agad akong naglakad sa couch at naupo roon. Ayos malambot naman pala ang hihigaan ko. Okay na rin ito.

"Nag-aano ka d'yan?"

"Kasing liit ba ng tungaw ang utak mo para hindi masagot ang tanong mo? Isn't obvious that I am preparing myself to sleep?" Bakas sa mukha niya ang pagkainis.

"You are not going to sleep there. You'll sleep beside me."

He want me to sleep beside him? Sa kama kung saan maraming milagro na ang naganap? Fvck you, Markuz Hernandez!

Kabisado ko ang likaw ng bituka ng isang ito. Ayokong matulad sa mga babae niyang labasan lang ng init ng katawan.

"A-Ayoko nga. Baka kung ano pang gawin mo sa akin." I don't want to sleep in a bed with this man sitting on the edge. Because like what I said early, I don't to be his bedwarmer.

Bigla siyang humakbang palapit sa akin. Ako naman ay napaatras. Nang mapansin kong malapit na ako sa pader ay naisip kong dead end na kaya agad akong lumipat ng puwesto. Isang bagay na pinagsisisihan kong ginawa ko. Kung kanina ay pader lang ang maatrasan ko, ngayon ay kama na.

Atras ako ng atras. Hanggang sa nawalan ako ng balanse at napahiga sa malambot at malamig na kama. I just found him on my top, with his both hands on the side of my head to support his weight. He stared at me, that makes me melt in just a second of time.

I can feel my heart beating so fast and loud. Unti-unti niyang inilapit ang mukha sa akin, na halos maramdaman ko na ang mainit niyang hininga sa aking ilong. Iniiwas niya ito na nagpaluwag sa paghinga ko. Not until he whispered.

"We have to sleep in the same room, in the same bed."

"A-Ayoko nga."

"Why? Are you scared? Takot ka ba na baka may mangyari sa 'tin?" Sa pagkakataong ito'y direkta na siyang nakatingin sa mga mata ko. Napalunok ako ng sariling laway dahil sa tensyon. "Answer me." Para akong napipi at tanging pagtango lang ang naisagot. Gumuhit ang isang pilyong ngiti sa labi niya. "I'm already your husband. Mag-asawa na tayo. At higit sa lahat kasal na tayo't dala-dala mo na rin ang apelyedo ko. Wala namang masama kung gagawin natin iyon diba?"

Nakatulala lang ako sa kaniya. Mas bumilis pang lalo ang t***k ng puso ko. At alam kong ramdam niya iyon dahil sa mga katawan naming magkadikit. I can also feel his... his heartbeat; just to make it clear, green minded reader.

Naramdaman ko ang pawis ko na tumulo mula sa noo pababa sa aking leeg. Parang may libo-libong boltahe ng kuryente na dumaloy sa aking katawan nang maramdaman ko ang kamay niyang hinaplos ang buhok ko, pababa sa gilid ng aking mukha, hanggang sa leeg.

Pero tama naman siya. Mag-asawa na kami kaya wala namang masama kung may mangyayari sa amin. It's normal for two lovers who binded together of marriage. And yeah were married. We can do love making. But I don't want to do it without love. I know he don't love me.

"L-Lumayo ka nga sa 'kin."

"It's been two days since the day of our wedding. Bigla ko lang naalala na... hindi pa pala tayo nakakapag-honeymoon."

"A-At ano naman ang gusto mong mangyari't sinasabi mo 'yan?" Kabado kong tanong.

Napalunok ako nang laway dahil sa tensyon nang ilapit niya ang bibig niya sa tainga ko. Ramdam na ramdam ko ang mainit niyang hininga na tumatama doon. Nakakakiliti.

"Naisip ko lang kasi ano kaya kung ngayon na tayo mag-honeymoon?"

Agad kong itinulak ang kaniyang dibdib palayo sa akin. Nagmadali akong bumangon at naupo sa kama. I also hug myself. "Asawa mo na ako at dala-dala mo na rin ang apelyedo ko. Pero alam mo bang kulang pa rin iyon?"

"Paanong kulang?"

"You already carrying my surname. But I also want you to carry my child." He want me to carry his child? Seryoso ba siya? If I know there's a lot of girl around that can be his baby maker.

"Pinagtitripan mo ba ako? Adik ka ba Markuz? Tell me kung nagda-drugs ka. I can help you. May alam akong rehabilitation center na makatutulong sa 'yo."

Alam ko naman na gino-good time niya lang ako. Panigurado mamaya tatawanan na ako ng lalakeng iyan. Subalit hindi iyon ang nangyari. Naging seryoso ang kaniyang mukha.

"Just forget it!" Asik nito at nahiga na. "Uupo ka lang ba d'yan at hindi ako tatabihan? You know what I can do if you don't follow my commands."

Kusa akong humiga sa tabi niya. Alam kong may mas matinding mangyayari kapag nagmatigas pa ako. Tumagilid ako ng higa patalikod sa kaniya. Ito ang unang beses na matutulog ako sa kama na may katabing lalake. A couple of minutes had passed. Namayani ang katahimikan sa apat na sulok ng silid na ito. And I guess, he already sleeping. Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman kong niyakap niya ako mula sa likod.

Yeah, Markuz my husband hugged me. I can feel my heart beating so fast and loud. This is the first time that he do it. Totoo ba na nangyayari ito? Baka naman hindi ko lang namalayan na nakatulog ako at ngayon ay nananaginip na. I can feel his hot breath on my skin. Nakikiliti ako sa tuwing tatama iyon sa aking leeg. Ito ang unang gabi naming matutulog sa iisang kama. At ngayon ay mag-asawa na kami.

"Kung hindi mo pa kayang ibigay ang sarili mo sa akin ngayong gabi, kung maaari lang hayaan mo lang na yakapin kita." Sambit niya sa mahinang boses.

Pakiramdam ko'y nananaginip lang ako dahil sa sinabi niya. Tila naman kiniliti niyon ang puso ko. Napangiti ako sa kawalan. Paano nga kung seryoso siya na gusto niyang may mangyari sa amin? What if he's serious that he really want me to be the mother of his child? Honestly, I want him too to be the father of my future child.

"Markuz?"

"Good Night, Christine." Mas isiniksik pa niyang lalo ang sarili sa akin.

Tumulo ang luha ko dahil sa saya. Sa isang taon mahigit naming pagsasama sa iisang bubong ito ang unang beses na tinawag niya ako sa pangalan kong Christine. He always calling me in the nickname that he was given me. Christinerd and Pangerd. Naguguluhan pa rin ako sa mga ipinapakita at sinasabi ni Markuz. Why is he doing and saying those things to me?

Does he already love me na ba?

Aasa ba ako o huwag na lang? Sa tingin ko huwag na lang. Sabi nga ang umasa ay kakambal ng masaktan. Ayoko pang umasa na mahal na niya nga ako. Kusang gumalaw ang kamay ko at hinaplos ang mga braso at kamay niya na nakapulupot sa aking katawan. I think this is the most special night I ever I had with him. Nakatulog ako ng may ngiti sa labi.

IT'S BEEN a week since we started sleeping in the same room. Sa loob ng isang linggo nakita ko ang malaking pagbabago kay Markuz. Napansin ko rin na hindi na niya ako inaasar tulad ng palagi niyang ginagawa noon. Mabuti na lang at sa loob ng isang linggo ay wala pang nangyayari sa amin. Isa sa pinakamalaking pagbabago na nangyari sa kaniya ay hindi na siya nag-uuwi ng babae sa condo.

Kasalukuyan akong naglalakad palabas ng isang café nang makasalubong ko ang dati kong kaklase noong High School. Nangunot ang aking noo sa kaiisip kung sino na nga ba ito.

"Christine is that you?"

"Dave?"

"Ikaw nga. Kumusta ka na? Ang laki ng ipinagbago mo ah."

"Ito ayos naman."

"I hope you don't mind if I ask you kung may boyfriend ka na ba?"

"Oh yeah. Actually I'm already married." Kita sa mukha niya ang pagkabigla. Nakakabigla naman talagang mas nauna pa akong ikasal sa kanila. And all of this are because of the arrange marriage.

"You're already married? To whom?" he frowned.

"Sa 'kin."

I was stiff when I heard his cold voice. Dahan-dahan akong pumihit paharap sa lalakeng nagsalita. The both of his hands are inside the pocket of his pants. He's on his serious facial expression. He looks cold and dangerous. Para siyang nababalot ng itim na aura.

"Who are you Mister?"

"I'm Markuz Hernandez." Nagulat ako sa sumunod niyang ginawa at sinabi. Inakbayan niya ako sa harap ni Dave. Pero kung nabigla ako sa pag-akbay niya mas nabigla pa ako sa sumunod niyang ginawa. Kinabig niya ang likod ng ulo ko gamit ang brasong nakaakbay sa akin at hinalikan ako. Tulala akong napatitig sa mukha niya nang maghiwalay ang mga labi namin. Nakaawang lang naman ang bibig ni Dave dahil sa mga nasaksihan niya. Kahit naman siguro ako ganoon din ang magiging reaksyon. "I'm Markuz Hernandez. I'm her husband. May kailangan ka pa ba sa asawa ko?" Maawtoridad niyang sambit. Mga salitang tila kumikiliti sa akin. It sound sweet and possesive.

"Ahh... ganon ba. Congratulation to the both of you. By the way Christine I have to go. Bye."

Iniwan na kami ni Dave. Nakita ko pa ang pagsakay niya sa kotse at pag-andar papalayo nito. Naiwan ako roong tulala.

"Umuwi na tayo." Naramdaman kong hinawakan niya ang pulsuhan ko. Agad ko naman itong binawi sa kanya.

"Magta-taxi na lang ako." Pagmamatigas ko.

Galit ako sa kaniya. I hate what he did. He kissed me in front of my ex-classmate like he love me truely. At iyon ang ayoko. Alam kaya niya na dahil sa ginawa niya mas umaasa lang ako? Ayokong umasa na mahal niya ako. Ayokong umasa sa wala at maiwan sa huling luhaan. Tinitigan niya ako ng matalim dahil sa sinabi ko. Nilabanan ko naman ang mga tingin niya. Pilit kong pinalalakas ang loob ko.

"I'll take you a ride. Huwag kang mag-inarte." Sapilitan niya akong kinaladkad papasok sa kotse niya.

Wala na naman akong nagawa pa nang magsimula nang umandar ang aming sinasakyan. Hindi ko siya inimikan sa buong oras ng biyahe. Pagkarating namin sa condo ay nauna na akong pumasok sa loob. Ibinaba ko lang ang bag ko sa sofa na naroroon.

"What's your problem?"

Nag-init ang ulo ko dahil sa tanong niya. Hindi ba at dapat ay ako pa ang nagtatanong niyan sa kaniya? Humarap ako at seryoso siyang tinignan.

"Anong problema ko? Ikaw ang problema ko! Why did you do that?"

"I did what?"

"Argh! Stop acting like you don't know what I am talking about. Why did you kissed me in front of Dave?"

"Iyon lang? Wala namang masama roon ah. I'm your husband and you're my wife. I can kiss you whenever and wherever I want. I can undress you 'till you became nake in my sight. I can own you anytime I want. You're mine. And I didn't share what's mi—."

Kaagad ko siyang sinampal dahil sa mga sinabi niya. Nanginginig ako sa galit. Kung umasta siya para bang pagmamay-ari na niya ang katawan ko.

"Naririnig mo ba ang sarili mo?" I tried to control my emotion. "Alam ko kasal na tayo. Pero hindi naman ibig sabihin niyon na pagmamay-ari mo na ako." Hindi siya umimik.

Hindi ko napigilan pa ang mga luhang kanina pa nagbabadyang tumulo. Pakiramdam ko'y may kung anong mabigat na nakapatong sa aking dibdib.

"I-I'm sorry."

"Bakit ba ganyan ka? Will you please stop acting like you care for me? Ganyan ka ba kamanhid para hindi maramdaman ang mga nararamdaman ko? Para hindi mo mapansin na dahil sa ginagawa mong iyan mas umaasa lang ako?" Umiyak kong sumbat sa kanya.

"What do you mean?"

"I love you Markuz!" Pasigaw kong sagot sa kabila ng aking pag-iyak. "Oo mahal kita! Hindi ko alam kung kailan nagsimula. At sa bawat gabi na nag-uuwi ka ng babae rito, hindi mo lang alam kung gaano ako nasasaktan. Kaya puwede ba tigilan mo na ang pag-akto na parang ang bait mo sa akin. Tigilan mo ang pag-akto na parang nagseselos ka kapag may kausap akong ibang lalake. Ayokong umasa dahil hindi dapat." I wiped out ny tears.

"Do you really want to know the truth? The reason why I kissed you in Dave's front? At kung bakit ko binugbog iyong lalakeng kausap mo sa bar?" Tanging pagtango ang naging tugon ko.

Bakit nga ba Markuz? Bakit mo ginawa ang mga iyon? Anong dahilan mo?

"Tell me."

"Because I'm jealous." Three words that make my heart beat fast and loud. Is it true that he is jelous?

Muli akong tumunghay at nakipagtitigan sa mga mata niya. Nakita ko ang luhang nangingilid doon. Naiiyak ba siya? Bakit?

"Markuz..."

"Oo nagseselos ako kapag nakikita kitang may kasamang iba. Nasasaktan ako kapag nakikita kang masaya kasama ang ibang lalake." Hindi ako makaimik dahil sa mga sinabi niya. Sinumbatan ko siyang manhid pero mukhang pati ako'y naging manhid na rin. Bakit ba hindi ko napansin ang mga iyon noon pa. "Alam kong parang tanga. Pero mahal na yata kita."

Para nang sasabog ang dibdib ko dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko sa mga sandaling ito. Sa kabila ng sakit na nararamdaman ko ay may saya pa rin akong nadama matapos niyang magtapat ng nararamdaman sa akin. Masaya na akong malaman na mahal din ako ng taong mahal ko.

"You're lying." Stop fooling around Markuz. Huwag mo akong paasahin.

"You love me and I do. Pero sa tingin ko mas mabuting kalimutan mo na lang ang nararamdaman mo para sa akin." May kirot na gumuhit sa puso ko na nagpabigat sa paghinga ko. "We have a lot of differences. I'm a playboy and you're just a simple innocent girl. Hindi ako ang lalakeng para sa 'yo. Masasaktan ka lang kung ipipilit mo ang nararamdaman mo sa akin. Kapwa lang tayo masasaktan sa huli kapag ipinilit natin ang mga bagay na hindi pwede. I'm a playboy, a womanizer, a man who never became contented in one girl. Ayoko nang saktan ka pa."

Niyakap niya ako pagkasabi niya ng mga iyon. Pagkatapos ay hinalikan ako sa noo at basta na lang iniwan. Pinanuod ko na lang ang pagsara ng pintong kanyang nilabasan. Napalupagi ako sa sahig dahil tila nanlalambot na ang aking mga tuhod. Nakakapanghina sa sakit.

He want me to forget my feelings for him. Pero tama naman siya eh, ako lang din naman ang pinakamasasaktan kapag ipinilit ko ang nararamdaman ko. Sinabi na rin naman niya na siya ang lalakeng magbago man, darating pa rin sa punto na maghahanap siya ng ibang babae. Napangiti ako ng mapakla nang maalala ko ang sinabi niya.

"Alam kong parang tanga. Pero mahal na yata kita."

-Markuz's POV-

AFTER having an argument with Christine I drove to my favorite place where in I believe I can forget my pain for a while. When I saw her with that asshole' I burst out in anger. I want to ripped his face and broke all his bones but I don't want her to hate me for lifetime. My phone rang but I don't mind because it is just Azell. It's not Christine for goddamn sake!

Wala ba siyang planong suyuin ako?

I poured the glass with Hennessy. For a year of being with that big glasses girl never in my life I had imagine that I will like her. She's not my taste but why do I am feeling this things? I should hate her because she ruined my life. Because of that arrange marriage I am no longer able to play around with girls. I am now a prisoner of that fvcking marriage. This is not what I had imagine before for my future.

"Sir lasing na po kayo. Saan po ba kayo uuwi?" Pang-iistorbo sa akin ng waiter.

"Ano bang pakialam mo?" Inis kong tanong.

"Eh pasensya na po, sir. Magsasara na po kasi kami. Gusto n'yo ihahatid ko na po ka'yo?"

"Huwag mo nga akong pakialaman. Mind your own life. Bwisit!" Napaub-ob na lang ako sa counter.

"Tatawag na lang po ako ng susundo sa inyo." Hinayaan ko siyang gamitin ang telepono ko. Dahil sa labis na kalasingan ay hindi ko na rin alintana ang mga kaganapan sa paligid ko.

-Christine's POV-

My phone rang. I received a call from unknown user.

"Hello, who's this?"

[Hello, Ma'am, waiter po ako sa bar ahm... tanong ko lang po kung kilala n'yo ba si Mr. Markuz Hernandez? Nandito po kasi siya sa bar at lasing na lasing.]

"Yeah, I know him."

[Kaano-ano ka po niya?]

"I'm his w-wife."

[Sige po i-send ko na lang po sa inyo ang address nitong bar para masundo n'yo na po siya. Lasing na lasing po eh. Sige po salamat.]

NADATNAN ko ang isang lalakeng nakaupo sa isa sa mga stool at nakaub-ob sa counter. Kahit nakatalikod siya sa akin at hindi kita ang mukha, alam kong si Markuz iyon. Naramdaman kong bumilis ang t***k ng puso ko nang lapitan ko siya.

"Markuz, umuwi na tayo."

"Ayoko."

"Huwag ka ngang pasaway. Gabi na umuwi na tayo."

Tinulungan ako ng waiter na tumawag sa akin kanina na ilabas si Markuz ng bar at isakay sa kotse niya. Nagtaxi lang ako papunta rito. Mabuti na lang at marunong akong magmaneho.

Pagkadating sa condominium ay nahirapan akong alalayan si Markuz papasok. Masyado siyang mabigat. Mabuti na lang at tinulungan ako ng ilang receptionist na alalayan si Markuz hanggang sa elevator. Pagkadating sa palapag ng unit namin ay mas nahirapan akong buhatin si Markuz dahil mag-isa na lang ako.

Sa awa naman ng Diyos ay nadala ko siya hanggang sa loob ng kuwarto niya. Or should I say, kuwarto naming mag-asawa. Pabagsak ko siyang binitawan kaya napahiga siya sa kama. Ang problema lang ay natangay niya ako dahil nakakawit sa leeg ko ang braso niya. Nasa ibabaw na niya ako. Napatitig ako sa maamo niyang mukha. Bumaba ang tingin ko sa mga labi niyang kay pula.

He has a kissable lips that was good to kiss. Hindi ko lubos akalain na ilang beses nang lumapat ang labing iyon sa labi ko. Pinagpala ang lalakeng ito. Kusang kumilos ang kaliwang kamay ko. I traced his pointed nose with the used of my index finger. Nararamdaman ko na ang mabilis na pagtibok ng puso niya dahil sa magkadikit naming mga katawan.

Kumabog ang dibdib ko nang magmulat siya. Nakatitig lang siya sa akin. Tatayo na sana ako nang bigla niya akong hinatak at agad pinagpalit ang aming puwesto. We were just staring at each others eyes for a minute like we were memorizing every single details of it.

Kahit may kadiliman ang paligid at tanging lampshade lang ang nagbibigay liwanag ay naaaninag ko pa rin ang kaniyang mapupungay na mga mata. Ang mga mata niyang tila hinihigop ang buo kong pagkatao sa tuwing tinititigan ko ang mga ito. Nakatuon ang magkabila niyang kamay sa may gilid ng aking ulo.

Inukupa niya ang natitirang espasyong pagitan ng aming mukha. Masyadong mabilis ang mga pangyayari. I just found him kissing me with his close eyes. Nakakadala ang mga halik niya. Ipinikit ko na lang din ang aking mga mata at tinugon ito. Iniyapos ko sa leeg niya ang mga braso ko. I felt his tongue traced the between of my lower and upper lip. He slowly bit my lower lip for seeking for an entrance. I just let him in. His tongue explored inside my mouth. Tasting every part of it. Nalasahan ko pa ang alak na ininom niya.

His hands started traveled in every part of my body. Touching every sensitive part of it. Nakakadala ang mga halik niya, ang mga haplos niya. Hindi ko alam kung gaano katagal ang naging halikan namin. Nang maghiwalay ang mga labi namin ay kapwa kami naghahabol ng hininga. Nakatitig lang ako sa mga mata niya. I saw a desire in his eyes. Even a lust I also saw it. He started unbuttoning his polo until he became naked in my sight. He kissed my lips again but more torrid at this time.

I want to stop what he is doing to me now but I can't. My body do not follow on what my mind is shouting. A moan escape from my mouth when his kiss went down to my neck. Sucking, kissing, tasting, and bitting it. He kissed me, touched every sensitive part of my body, and undress me. Because of the sensation I just let him do what he want. I let him to own my body.

I gave him myself. But I have no regrets for giving myself to the man I love the most. He made me feel the sensation that I never felt in my nineteenth years of existence in this world. Room covered by our moans. We both move in the same rythm of music that we are only one who knows it.

I said before that the first night we sleep together in same bed was the most happiest night in my life with him, but now, I can say that this one of the most special and happiest night I ever had with him.

I WOKE up with a man in my side. Nakapulupot ang mga braso niya sa katawan ko. Napagawi ang tingin ko sa maamo niyang mukha. Mahimbing ang kaniyang pagkakatulog. Sinilip ko ang katawan ko sa loob ng comforter. I am naked. Or should I say, we are both naked. Tanging ang kumot lang ang nagbibigay harang sa sensitibong bahagi ng aming katawan. Dahan-dahan akong umupo sa kama. Napangiwi ako sa sakit nang maramdaman ko ang kirot pagitan ng mga hita ko. Pinilit kong maglakad papunta sa banyo.

I stared on my nake reflection in the mirror. I saw a hickey on my neck and also on my breast that results of what he did to me last night. Hindi ko inakalang aabot ako sa punto ng buhay ko na magagawa kong isuko sa kaniya ang aking sarili. Ibinigay ko ang sarili ko sa taong pinakasalan na ako katulad ng nais kong mangyari noon. Alam kong walang masama roon. Dapat nga maging masaya pa ako.

Pero dapat ba talaga akong maging masaya? O dapat akong matakot at mangamba? Dahil may posibilidad na matulad din ako sa mga babae niya. Sa mga ibang babaeng ikinakama niya. Paano kung matulad ako sa kanila na matapos makuha ni Markuz ang kailangan nito ay basta na lang niyang iiwan at itatapon na parang isang basura?

I cried in pain.

—Azureriel