“บ้าน่ามล…” เอ่ยต่อว่าแต่กลับเสหลบตามองไปทางอื่น ทำให้พิมลหัวเราะออกมาเบาๆ
“โธ่ ชอบก็บอกชอบสิ ว่าแต่เขามีแฟนหรือยัง ใช่ยัยนั่นหรือเปล่า อี๋ ถ้าใช่นี่ฉันหมดอารมณ์เลยนะ” พูดพลางทำหน้าไม่สบอารมณ์ ลดาวรรณมองตามแล้วขมวดคิ้ว
“ฉันไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นหรอก แต่ที่รู้คือเขาเพิ่งเลิกกับแฟน…”
“ฮ้า!” พิมลขยับเข้าใกล้เพื่อนรักแล้วเอียงหน้าถาม “งั้นก็ว่างสิ นี่แกต้องรีบเลยนะ ไม่งั้นถูกยัยนั่นคาบไปแน่”
“บ้าสิมล!” ลดาวรรณเอ็ดเพื่อน อีกฝ่ายเลยค้อนขวับ
“บ้าเบ้ออะไรกัน แกไม่เห็นเหรอ นั่นน่ะ เบียดจนแทบจะสิงเข้าไปอยู่ในตัวเขาอยู่แล้ว” พูดพลางทำหน้าหมั่นไส้สาวสวยสุดเปรี้ยวที่ยืนเบียดณนนท์ พลางกวาดมองไปยังร่างสูงของใครอีกคนที่ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนสนิทของชายหนุ่ม “แต่ฉันว่าเพื่อนเขาก็เข้าท่านะ”
ลดาวรรณมองตามแล้วหันไปมองณนนท์อีกครั้ง พลางบอกตนเองว่าหล่อนชอบแบบณนนท์มากกว่า อีกคนหนึ่งดูเจ้าสำราญไม่สนใจอะไรใครเท
