ONESHOT

Poser Ako si Samantha. 15 years old. I'm a poser. Yes! Im a Poser. I'm a grade 9 student. And may crush ako. 8 years ko na syang crush. I started to like him since i was in grade 2. Tagal na no? Loyal ko sa crush ko ano? HAHAHA. Pero nagbago bigla ang buhay ko dahil sa pagtunog ng cellphone ko. At pagbukas ko... Hi Isang mensahe galing sa isang misteryosong kapwa ko poser. "Hello?" Tugon ko. Kaagad naman syang tumugon. Ay muhkang gusto ko ang ganto a. Lumipas ang ilang linggo. Palagi kaming magkausap. Lagi ko syang tinatawagan pagtapos na lahat ng gagawin ko. At dahil don naging maluwag kami sa isat isa. I trust him even if i dont know who the real him. Basta ang alam ko, his a poser too. Dahil sa ilang buwan na kaming magkaibigan i think i falling for him. I think lang ha. Pero kasi iba na e. Pag nakita ko si crush, wala na e. Wala na yung bilis ng takbo ng heart ko just like before, when i see him even up to very close, nothing change. It's still normal. Muhkang masyado na akong nahulog kay Christian. Haha. This is the night. Kasi i want to know, kung ano ba ang meron kami. Kasi parang may spark e. Or its just me being assuming. Its hurt. Kasi iniisip ko palang na wala syang feeling for me, nasasktan na ako. Paano pa kaya kong sa kanya na mismo nanggaling right? "Chris?" May kaba kong tanong. Oh my gulay. This is it! Nag-antay ako ng ilang segundo bago sya tumugon. "Yes?" Tugon nya. Waaaa! This is it na talaga! "May sasabihin ako sayo" may kaba kong mensahi sa kanya. "Ako din. Actually, pinag-isipan ko talaga to ng mabuti." Tugon nya. s**t! Lalo tuloy akong kinabahan na medyo excited. "Ahm kasi Chris" nagbilang muna ako ng 10 segundo bago nag type ulit. "I like you" pikit-matang mensahi ko sa kanya. "Well that's good" tugon nya. Whaaatt?! Yon na yon?! Kainis! "Why?!" Medyo may galit kong tugon. "Because..." nag-antay ako ng tatalong minuto bago sya ulit nag mensahe. "I like you too" I like you too I like you too I like you too Paulit-ulit na nag rereply sa utak ko yun hanggang sa nakabawi na ako. Ang saya ng gabi ko! Day past... Nang gabing yon tinanong nya ako kung pwede daw nya ba akong ligawan. Then my answer is... bakit mo pa ko liligawan? Pwedeng tayo na kaagad? Tapos ay ayon kami na. Hehe. Then ngayon ang first week namin. Hindi ko sya macontact tapos ganon din nung mga nakaraang araw. Natatakot na ako. Sa gitna ng pag-iisip biglang tumunog ang telepono ko. "Hi. Sorry ngayon lang ako. I have a very busy week. Sorry talaga dahil ngayon lang ako nakapag-message sayo. Im so sorry talaga. I love you. Wag ka na magtampo. I love you. And i miss you." Mensahe nya. Oh my gulay! Keleg eke enebe ehe. Haha. At lease dahil don ay nakampanti ako. "It's ok, you explained. So, no worries. I love you more" mensahe ko pabalik habang nagpapagulong-gulong sa kama ko. Lumipas ulit ang isang linggo at hindi ulit nagparamdam si Christian. Hay. I think busy nanaman sya. Kaya ok lang muna. Sa ngayon papasok na ako ng Campus ng biglang may sumigaw, galing sa likod ko. "Beshhh!!" Paulit-ulit yon kaya lumingon ako, tapos nakita kong si Janice tumatakbo papalapit sakin. Ahm bestfriend ko pala si Janice since grade 1 hanggang ngayon hindi paren kami naghihiwalay ng landas. "Oh? Kailangan mo?" Pataray kong tanong ng makalapit sya sakin habang nakahawak sa tuhod at naghahabol ng hininga. "Oh--" ibinigay nya sakin ang isang pink na papel "--pinapabigay ng asawa mo" dahil don ay tinitirik ko ang mata ko dahil alam ko kung sinong tinitukoy nya. Si Lance yon, ang ex-crush ko. Binuklat ko na ang papel at binasa kung ano mangkatarantadohan ang laman non. Hi Sam, I Love You Love, Christian s***h Lance Dahil don ay namilog ang mata ko. May lumapit sa aking yabag kaya lumingon ako sa kanya. "Hi, baby" nakangiting saad nya. Habang ako di parin makabawi. Na ang gusto ko at ang mahal ko ay iisa lang. Ang!! Sayaaa!!! -The End