ตามรักคืนใจ

บทที่ 10 ไม่เข้าใจ

บทที่ 10 ไม่เข้าใจ

ครืน ครืน

ผมมองหน้าจอโทรศัพท์ แล้วถอนหายใจ ก่อนจะมองร่างเล็กที่นอนหอบหายใจเหนื่อยบนหน้าตัก ผมจึงก้มลงไปหอมแก้มเธอ พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน ผมพยุงเธอลุกขึ้นแล้ว ดึงแพนตี้ตัวบางสวมให้เธอยกคนบนตักไปนั่งเบาะที่เดิมของเธอ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบบราส่งให้เธอ ตอนนี้คนตัวเล็กก้มหน้าเขินอาย เธอช่างน่ารักจริงๆ "รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมา"

อินทรา เดินลงจากรถเขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาดูด อัดเข้าปอด เขายืนเอาหลังพิงรถ ไม่นานหญิงสาวก็ลงมาจากรถ เธอสวมชุดเดรสสีขาวแขนยาวกระโปรงยาวคุมเข่า

"แบบนี้ค่อยดูดีหน่อย" เขาพูดกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปในผับ เวลานี้ไม่ค่อยมีลูกค้าเท่าไหร่ เขาเดินขึ้นไปยังด้านบนของผับ เดินไปห้องห้องหนึ่ง เขาเปิดมันเข้ามา "รออยู่นี่ก่อน ห้ามออกไปข้างนอก อยากกินอะไรหรือดื่มอะไรสั่งได้เลย" ไม่นานนักมีพนักงานชายเดินเข้ามา หญิงสาวสั่งของกินไปสองสามอย่างพร้อมเครื่องดื่ม "ฉันไปคุยธุระก่อน เดี๋ยวมา" ฟอด ฟอด ชายหนุ่มโน้มใบหน้าเอาจมูกคมกดลงแก้มของหญิงสาว เขาสูญดมเอาความหอมจากเธอเข้าเต็มปอดก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

ฉันยกมือขึ้นแตะแก้มของตัวเอง อีกแล้วเขาลวนลามฉันอีกแล้ว ผู้ชายคนนี้เผลอเป็นไม่ได้ จำต้องหาเศษหาเลยกับฉันตลอด และฉันก็ไม่เคยปฏิเสธเขาได้เลย ไม่เข้าใจตัวเองจริง ๆ ฉันมองดูรอบห้อง ห้องนี้มันคือห้องคาราโอเกะดีๆ นี้เอง น่าจะเป็นห้อง VIP บนหน้าจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่ที่ติดอยู่บนผนังห้อง เล่นเพลงรักเบาๆ ฉันมองอาหาร เครื่องดื่มบนโต๊ะ นี้ก็จะสองทุ่มแล้ว ชักเริ่มหิว ฉันตักอาหารเข้าปากพร้อมจิบไวท์รสชาติดีที่เขาสั่งมาให้ เขาก็มีรสนิยมดีเหมือนกันนะ อยู่ๆ ฉันก็หน้าแดงขึ้นมาเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

มือเล็กยกแก้วไวท์กระดกรวดเดียวหมดแก้ว ฉันส่ายหัวไปมาให้ภาพเหตุการณ์เหล่านั้นหายไป คิดถึงทีไรทำให้เลือดในกายเธอรุ่มร้อน ถึงแม้จะไม่เคยผ่านมือชายใดมา แต่สิ่งที่เขาทำกับเธอมันเป็นสิ่งที่แปลกใหม่ โอ้ยยย หยุดคิดได้แล้วเขาแค่อยากได้มึงอิพรีม มึงเป็นได้แค่ของเล่นเขาเท่านั้น ห้ามใจอ่อน ผู้หล่อดีต่อหัวใจมีชัยไปกว่าครึ่งสินะ

"มาช้านะมึง" (กาย)

"แอบเอาเด็กไปซ่อนไว้ไหน ไม่ให้พวกกูดูหน่อยหรอ" (แฟรงค์)

"ข่าวเร็วดีนิ" (เบส)

"แน่นอน ไม่งั้นจะทันบ้านทันเมืองเขาหรือไง" (แฟรงค์)

"เข้าเรื่อง" (เบส)

"ไอ้ที มันกำลังตามหาตัวไอ้เคอยู่" (กาย)

"แล้วไง" (เบส)

"ตอนนี้ข้อมูลที่มันขโมยไป ลูกค้ารายใหญ่ของเราได้ข้อมูลแล้ว แต่เขาไม่รู้ว่าเป็นของเรา" (แฟรงค์)

"สงครามยังไม่จบ อย่าได้ใจไป" (เบส)

"ไอ้บ้านั้นไม่รู้ไปมุดหัวอยู่ไหน ไอ้ทีมันจะพลิกแผ่นดินหาแล้ว" (กาย)

"อ่อน" (เบส)

"เอ่อน่า ไม่เหลือบ่ากว่าแรงมันหรอก แต่ตอนนี้มึงต้องไปพบลูกค้าแล้วอยู่เคลียร์ปัญหาที่นั่นสักพัก ส่วนกูและไอ้กายก็ต้องไปหาลูกค้าอีกเจ้าหนึ่ง" (ที่อยากรงค์)

"เดินทางตอนไหน" (เบส)

"อีกสองวัน เลขานัดลูกค้าให้แล้ว มึงก็อยู่เคลียร์ปัญหาต่างๆ ของโครงการที่นั่นให้เสร็จไปเลยค่อยกลับมา ส่วนโครงการใหม่ที่ใต้เดี๋ยวกูกับไอ้กายจัดการเองไม่ต้องห่วง" (แฟรงค์)

"ใช่ เชื่อใจกู ไม่มีปัญหาแน่นอน" (กาย)

"อืม งั้นกูกลับล่ะ" (เบส)

"เดี๋ยว ๆ จะรีบไปไหน อยู่ดื่มกับพวกกูก่อน" (กาย)

"วันนี้กูมีธุระ" (เบส)

"เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนนะมึง" (กาย)

"เสือก" (เบส)

"ให้มันไปเถอะ วันนี้มันพูดมากกว่าทุกวัน รีบๆ ไปส่งน้องเขากลับบ้านได้แล้ว" (แฟรงค์)

"หึ" (เบส) เขายิ้มมุมปาก ก่อนจะยกแก้วเหล้าตรงหน้าเทลงคอรวดเดียวหมดแก้ว "แล้วเจอกัน"

"อย่าหักโหมนะมึง" กายตะโกนไล่หลังเพื่อน

ร่างเล็กนอนเหยียดยาวบนโซฟาร์ตัวใหญ่ เนื่องจากเมื่อคืนเธอไปดื่มกับเพื่อนมา ได้นอนไปสามชั่วโมง พร้อมตอนเช้ายังตื่นขึ้นมาเรียนทั้งวัน อินทราเดินเข้ามา สายตาของเขาจ้องมองเธออย่างอ่อนโยนมองคนที่หลับใหลไม่รู้ตัว เขายิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะปลุกให้เธอตื่น

"กลับบ้าน"

"อืม" ฉันตื่นขึ้นมาอย่างซะลึมซะลือ เอามือขยี้ตาเหมือนเด็กน้อยพึ่งตื่นนอน มือใหญ่เอื้อมมาจับผมที่กระเซิงของฉันจัดให้เข้าที่ อย่างอ่อนโยน หัวใจดวงน้อยของฉันมันเต้นแรงอีกแล้ว เขาจะได้ยินไหมนะ

"ลุกขึ้น" เขานั่งลงหยิบรองเท้ามาสวมให้เธอ มัลลิกามองการกระทำของเขาอย่างไม่เข้าใจ เขาทำแบบนี้กับเธอทำไม เขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ มือใหญ่สวมรองเท้าให้เธอเสร็จลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเขาคว้าข้อมือเล็กพร้อมกระเป๋าสะพายใบเล็กของเธอเดินมาที่รถของตนเอง