บทที่ 7 ซวย
972 Words
บทที่ 7 ซวย
นิ้วใหญ่ควงเป็นวงกลมภายในทางรักของเธอ เสียงครางดังขึ้นมาเป็นระยะจากสาวสวย เธอยกสะโพกเข้าหานิ้วของเขาเป็นจังหวะ เขาควานนิ้วอยู่แบบนั้นเป็นนาน น้ำของเธอไหลเยิ้มออกมา มีบางอย่างที่แปลกไป มีน้ำสีขาวขุ่นปะปนออกมาจากน้ำเมือกใส่ของเธอ ผมยิ้มมุมปาก เธอกล้าดีจริงๆ ที่ไปนอนกับชายคนอื่นแถมไม่ใส่ถุงปล่อยข้างในอีกด้วย คงเอามาสดๆ ร้อนๆ เพราะรอยดูดตรงขาอ่อนของเธอยังแดงเถือกอยู่เลย ผมชักนิ้วออก หมดสิ้นอารมณ์ความต้องการทางเพศที่เธอปลุกเร้ามันขึ้นมา
"เบสเป็นอะไรคะ" หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้น กอดชายหนุ่มที่นั่งอยู่ขอบเตียงนอน เธอเอาหน้าอกใหญ่ถูไถไปมาบนแผงหลังใหญ่
"กลับไปซะ ต่อไปนี้ไม่ต้องมาหาฉันอีก " เขาเดินมาที่หัวเตียงเปิดลิ้นชักหยิบกระดาษใบหนึ่งส่งให้เธอ
"ไม่ค่ะ ปิ่นไม่เอา ปิ่นต้องการเบส ปิ่นทำผิดอะไรเบสถึงพูดแบบนี้"
"หึ เธอไม่รู้จริงๆ หรอ ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร เธอจะไปเอากับใครไม่ว่าอย่าทิ้งร่องรอยให้ฉันเห็น เพราะเมื่อฉันเห็นมันแล้ว ไม่ต้องบอกว่าจะเป็นไง รับเช็คนี้แล้วใส่หัวไป ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก"
"ปิ่นขอโอกาสอีกครั้งนะคะ" หญิงสาวขอร้องชายหนุ่มด้วยน้ำตา ปิ่นยอมรับว่าเธอเป็นคนรักสนุก แต่ผู้ชายพวกนั้นเป็นแค่ทางผ่านสำหรับเธอ ส่วนอินทราเธอรักเขา ถึงแม้มีกฎห้ามไว้ แต่จะทำอย่างไรได้ เขามีเสน่ห์เกินที่เธอจะหักห้ามใจไม่ให้หลงรักเขาได้
"จะไปดีๆ หรืออยากหายไปจากโลกนี้" คำพูดของเขาไม่ใช่คำขู่ หญิงสาวรีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวม เธอหยิบเช็คที่ร่วงอยู่ที่พื้นแน่นแล้วก้าวออกจากห้องไปทันที
"หาคอนโดใหม่ให้ฉันด้วย" อินทรากรอกเสียงไปตามสายสั่งคนปลายสายด้วยอารมณ์โมโห ทำไมวันนี้อะไรก็ไม่ได้เป็นอย่างใจคิด ใบหน้าสวยของหญิงสาวตอนค่ำยังคงวนเวียนเข้ามาในหัวไม่จางหาย
เวลา 16:15 น.
"พรีมยังไม่กลับอีกหรอครับ"
ฉันหันมองไปทางเสียงที่ทักทายมาจากด้านหลัง เมื่อเห็นว่าเป็นใคร ฉันจึงส่งยิ้มหวานเห็นเขาคนนั้นทันที
"สวัสดีค่ะ พี่ต้น มาได้ไงคะ" (มีนา)
"พอดีพี่เอาของมาให้หลานที่พักอยู่หอในมอ เห็นพรีมบอกว่ายังไม่กลับเลยแวะมา"
"เดี๋ยวพรีมก็กลับแล้วค่ะ"
"นี้กูกลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้ ส่วนงานที่ค้างเดี๋ยวเอากลับไปทำที่บ้านต่อ"
"ได้ๆ "
"มีนากลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" หญิงสาวยกมือไว้ชายหนุ่มรุ่นพี่ ก่อนเดินไปขึ้นรถ
"แล้วเมษาไปไหน ปกติเห็นตัวติดกัน" ต้นยกมือขึ้นมาลูบหัวของมัลลิกาย่างเอ็นดู
"วันนี้เมษาไม่สบายค่ะ พรีมจะกลับแล้วค่ะ พี่ต้นก็กลับได้แล้วนะคะ"
"เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"ไม่เป็นไรค่ะ พรีมเอารถมา" มือเล็กเก็บของใส่กระเป๋าเป้สะพายข้างใบใหญ่
"พี่ช่วยถือ โห หนักขนาดนี้เลยหรอ พกช้างมาเรียนด้วยหรือเปล่าเนี่ย" เขาแย่งกระเป๋าเธอมาถือ ก่อนจะเดินไปส่งเธอที่รถ
"ไม่เห็นหนักเลยค่ะ" เธอรับกระเป๋าคืน "พรีมกลับแล้วนะคะ พี่ต้นขับรถกลับดีๆ นะคะ"
ฟอด!! ชายหนุ่มโน้มใบหน้ามาหอมแก้มของเธอ โดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว อ๊ะ!! ฉันเอามือขึ้นกุมแก้มของตัวเองอย่างเขินอาย ตอนนี้แก้มฉันคงแดง ไม่กล้าแม้จะสบสายตากับคนตรงหน้า พี่ต้นเอื้อมมือของเขามาจับที่มือของฉันแล้วบีบเบา
"ขับรถกลับดีๆ นะครับ ถึงแล้วไลน์มาบอกพี่ด้วย พี่เป็นห่วง"
"ค่ะ" ฉันรีบดึงมือกลับไปเปิดประตูรถ รีบก้าวขึ้นรถปิดประตู ปึก!! เฮ้ย ฉันเอามือกุมที่อกด้านซ้ายที่ตอนนี้เต้นแรงเหมือนมันจะทะลุออกมาด้านนอก ฉันมองออกไปยังเห็นเขายืนอยู่ที่เดิม ส่งยิ้มหวานมาให้อยู่เลย เฮ้ยยย ทำไมเขาหล่อแบบนี้นะ ตีหัวแล้วลากกลับห้องด้วยดีไหม ฉันเลือกกระจกรถลง ส่งยิ้มไปให้เขาอีกครั้ง "ไปแล้วนะคะ" แล้วฉันก็ขับรถออกมา
ความสัมพันธ์ของฉันกับพี่ต้นดำเนินมาอย่างราบรื่นได้ 1 เดือนแล้ว ฉันยังวางตัวเหมือนเดิมไม่ใกล้ชิดกับเขามากจนเกินไป ในใจลึกๆ ฉันแอบกลัว ก็เขาหล่อขนาดนั้น ให้เวลาเป็นตัวตัดสินดีกว่า ว่าจะต้องเดินไปทางไหน ฉันขับรถไปยิ้มไป อยู่แบบนี้ก็มีความสุขมากแล้ว ได้เห็นหน้าหล่อๆ ได้คุยกับเขาทุกวัน โอ้ยยยแค่นี้อิพรีมก็ฟินมากแล้วจ้าาาา
ปัง!!
เห้ยย อะไรวะเนี่ย เสียงดังสนั่นตรงสี่แยกไฟแดง ฉันเปิดประตูลงมาดูรถตัวเองที่โดนชนท้าย มีรถประมาณเกือบ10 คันที่โดนชนท้ายต่อกันมาเป็นทอดๆ เฮ้ยยย ฝันสลายเมื่อคิดว่าจะได้กลับบ้านเร็ว ฉันมองดูท้ายรถตัวเองที่พังยับ ด้านหน้าก็พัง โอ้ยยยมันวันซวยอะไรวะเนี่ย กว่าเรียกประกันได้คงนาน ดีนะไม่ใช่ตอนกลางวันไม่งั้นคงอารมณ์เสียมากกว่านี้เพราะความร้อนของประเทศไทย
- Writer
