chapter 7
328 Words
hayaan mo na at pansamantala lamang ang kasiyahan na ganito," sabat naman
ni mama kay papa.
"Oo
nga pa, baka ikaw din mamaya eh ma lasing din ah," nakangiting dagdag pa
ni Arthur.
"Nako,
edi talagang bubuhatin mo ako pauwi kung gayon nga," natatawang sabi pa ni
papa sabay tapik sa braso ni Arthur bago umupo.
napa
iling nalang din s'ya sa sagot ng papa. umupo naman ito sa tabi ko at kami ay
nag salo-salo.
“Balita ko kasama sa mga mandirigma ang prinsipe! Sana naman ay dumaan sila dito sa ating bayan!” kilig na kilig na sabi ng babaeng katabi ko, si Anne.
Sumabay na kasi sina mama at papa sa mga kaibigan nila at umiinom. Si Arthur naman ay nasa unahan, masayang nag tatawanan kasama ang mga kaibigan n’ya.
“Ano ka ba, kung nasaaan sila, andun ang digmaan! Gusto moa ta na may gyerang mangyari dito sa atin.” Sagot ko naman sa kanyang pantasya.
“Nako ang sungit! Kj mo naman Treya,” nakangusong sabi ni Anne. Kaming dalawa lang ang magkatabi ngayon dahil ang ibang kaibigan naming ay sumasayaw at ang mga lalaki naman ay nag hahanap ng Kapuso. Kilala naman naming lahat ng tao dito sa bayan, mas konti lang ang mga babae dito at mas marami ang mga matatanda.
“Kamusta na ba kayo ni Arthur?” tanong nito, pag-iiba ng topic.
“Okay lang naman kami,” sagot makalipas ang ilang minuto. Napa-isip kasi ako, para kasi talagang nag iba ang pag trato ni Arthur sa akin ngayon at parang may mabigat na problema itong dinadala.
“Nako, kung wala ka pang jowa ngayon eh malamang, pagpapantasyahan mo din ang prinsipe!” sagot nito muli.
Pinagpapantasyahan na naman niyo ang mukha ng prinsipe na hindi naman naming nakita simula pa ng nabuhay kami sa mundong ito.
Medyo may kalayuan ang lugar ng Kapitolyo, ilang araw din na byahe iyon at hindi naman safe ang daan dahil na sa
- Writer
