บทที่ 2 อยากเป็นเมีย Nc18+

1708 Words

Talk เสียงเพลง “ฉันอยากเป็นเมียคุณ!!” ฉันตะโกนออกไปเสียงดังชนิดที่ว่าหูคนฟังต้องดับเลยทีเดียว เวลานี้มีใครไม่รู้จักนักรบมาเฟียที่รวยอันดับต้นๆของประเทศได้ยังไงละ ตอนแรกฉันก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าใช่เขาจริงๆ แต่พอได้เห็นหน้าชัดๆ และนิสัยจากการพูดของเขาก็คงเป็นใครไปไม่ได้เลย แบบนี้แหละที่กำลังตามหาอยู่ ไม้กันหมาของฉัน.... “เธอเป็นบ้าหรือไง?” “ถ้าคุณไม่ได้ชอบฉันคุณจะกลัวอะไรแค่นั่งดื่มกับฉัน” ปกติถ้ามีคนเขาอยากเป็นเมียต้องทำหน้าดีใจไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมเขาดูรังเกียจฉันขนาดนี้ แม้แต่ชื่อก็ไม่ยอมบอกฉันด้วยซ้ำ “แค่นั่งดื่มก็พอแล้วใช่มั้ย” ฉันยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อเห็นเขายอมนั่งด้วย ถึงแม้หน้าเขาจะบอกว่าไม่พอใจฉันแค่ไหนก็เถอะ “ใช่ค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว” ฉันพูดจบก็คล้องแขนเขากะจะพาไปนั่งที่โต๊ะ ‘พรึบ’ แต่เขากลับสะบัดออกอย่างไม่ไยดีเลยสักนิด “ฉันเดินเองได้ ไม่ต้องมาจับ” ผู้ชายอะไรทำไมถึงได้เย็นชาขนาดนี้ ฉันกำลังจะนั่งลงข้างๆ เขาแต่เขากลับเอาหมอนมาตั้งแล้วชี้นิ้วให้ไปนั่งตรงข้ามเขา ฉันได้แต่จำใจไปนั่งตรงข้ามแทน ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้คนหล่อ “ถ้าคุณไม่คุยกับฉันปกติฉันถือว่าคุณ...ชอบฉัน” ฉันพยายามจะคิดหาคำพูดที่ดีกว่านี้แต่นึกไม่ออก ที่พูดแบบนี้ไม่คิดว่าเขาจะชอบฉันหรอกแต่ดูก็รู้ว่าเขาเป็นพวกไม่ยอมคน มันเป็นทางเดียวที่จะทำให้เขายอมเปิดปากออกมา “เฮ้อ จะคุยอะไรก็ว่ามา” เขาถอนหายใจพร้อมกับทำหน้าเหมือนเบื่อโลกมากแต่ฉันก็ต้องยิ้มตอบกลับ ในเมื่อฉันเลือกแล้ว ฉันก็จะไม่ยอมแพ้เหมือนกัน “คุณชื่ออะไรเหรอคะ” ฉันถามพร้อมกับชงเหล้าให้เขาแบบเข้มๆ หรือจะเรียกว่ามอมก็ได้ “นักรบ” เขาตอบพร้อมรับเหล้าที่ฉันชงให้และดื่มมันอึกเดียวหมด ฉันพยายามชวนนักรบคุยแต่เขาก็ถามคำตอบคำและไม่ถามฉันกลับเลยแม้แต่คำถามเดียว แต่ใครสนกันละ... “นี่เธอ จะมอมฉันหรือไง” นักรบพูดก่อนเอามือมาจับฉันให้หยุดรินเหล้า นี่ฉันพยายามชงเข้มๆ มาชั่วโมงกว่าแล้วนะแต่ทำไมนายถึงยังกินต่อได้อีกทั้งที่หน้าและตัวแดงก่ำไปหมดแล้วแต่ใจสู้จริงๆ “นี่นายคออ่อนเหรอ โทษนะฉันคิดว่านายจะคอแข็งหน่ะ” ฉันพยายามพูดประชดเพื่อให้เขารู้สึกฮึกเหิม เพราะถ้าเขาไม่เมาฉันจะทำอะไรเขาได้ละ ตัวใหญกว่าควายขนาดนี้ “ใครบอกว่าฉันคออ่อน เอามาอีก!!” “ฉันว่าเราไปเปิดห้อง สักห้องมั้ย ฉันอยากเอนหลังเริ่มเมื่อยแล้ว” “ไปเปิดทำไม ห้องฉันก็มี ไปห้องฉันสิ” นักรบพูดพร้อมล้วงกุญแจและยื่นให้ฉัน จากนั้นเขาก็พาฉันมาที่โซน vip ก่อนจะเปิดประตูห้องหนึ่งออก แล้วเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่อยู่กลางห้อง “ถอดเสื้อผ้าสิ” “อะไรนะ!!” “ฉันบอกให้ถอดเสื้อผ้า!!” เขาพูดจบก็ลุกขึ้นยืน ปลดเข็มขัดตัวเองออก ทำให้เห็นบ็อกเซอร์สีดำและไรขนอ่อนกับซิกแพคลอนสวยของเขา กรี๊ดดดดด ตอนนี้ฉันสติกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้วนะ “ใจเย็นก่อน ฉันไม่ได้รีบร้อนขนาดนั้น” “ก็เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าอยากเป็นเมียฉัน” “ฉันหมายถึงในอนาคตไม่ใช่ตอนนี้ซะหน่อย” “เลิกเล่นตัวได้แล้ว ขึ้นไปบนเตียง!!” พอเอาเข้าจริงๆ ฉันก็ยังไม่พร้อมเหมือนกัน กลับตอนนี้เลยดีกว่ามั้ยเนี่ย?! ฉันยังไม่ได้ทันได้ตัดสินใจว่าจะเอายังไงนักรบก็เดินดุ่มๆเข้ามา ก่อนจะย่อตัวลงอุ้มฉันขึ้นอย่างรวดเร็วและพาฉันเดินมุ่งไปที่เตียง “กรี๊ดดดด ปล่อยฉันลงนะ” “ตุบ” “โอ๊ย!! ฉันเจ็บนะ นายโยนฉันแบบนี้ไง” พอฉันทำท่าจะลุกขึ้นนักรบก็รีบมาขึ้นคร่อมตัวฉันไว้ “ออกไปเดี๋ยวนี้!!” แทนที่เขาจะหยุดและออกไป กลับก้มหน้าลงมาใกล้และพ่นลมหายใจอุ่นๆรดตามลำคอ และเริ่มซุกไซร้ตามซอกคอแล้วขบมันแรงๆ จากนั้นเขาก็เลิกชายเสื้อฉันขึ้น มือสองข้างเลื่อนมาลูบคลำ...คลึงตามหน้าอก “อย่า อย่าทำ!!” ฉันพยายามเอามือตัวเองปัดป่ายมือหนาที่เริ่มบีบคลึงมันแรงจนฉันเจ็บ เขาจึงรวบข้อมือฉันสองข้างด้วยมือข้างเดียว และมืออีกข้างก็สอดเข้าทางด้านหลัง แล้วปลดบราเซียของฉันออก ก่อนจะขยำคลึงทีละเต้าเขี่ยยอดสาวอย่างชำนาญ แล้วเปลี่ยนมาก้มหน้าลงจรดริมฝีปากดูดกลืนยอดถันและใช้ลิ้นตวัดหยอกเย้าสลับไปมา “อื้อ~” Talk นักรบ วันต่อมา ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! ใครมาเคาะประตูตอนนี้เนี่ยคนกำลังหลับฝันดี พอผมลุกขึ้นนั่งก็รู้สึกปวดหัวมากจนต้องยกมือขึ้นมากุมไว้แล้วกดมันแรงๆ ‘แกร่กๆ’ เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมองคนที่กำลังจะเข้ามา “พ่อเองเหรอ พ่อมาปลุกผมทำไม” ผมถามขึ้นด้วยอารมณ์ไม่ค่อยดี มาปลุกกันตอนนี้ใครจะอารมณ์ดีวะ “นี่มันบ่ายสองแล้วนะ ทำไมถึงไม่ไปตามนัดคุณเจต โทรหาก็...เฮ้ย!! นั้นแกพาใครมานอนด้วย” ผมหันขวับไปมองข้างตัวเองทันที ความปวดหัวที่มีตอนแรกหายไปทันทีเมื่อเห็นหน้าของคนที่นอนข้างๆ เธอคือคนเมื่อคืนที่ผมจำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อ กำลังนอนหลับอยู่ในสภาพที่มีแค่ผ้าห่มผืนเดียวปิดร่างกายไว้ ผมเปิดผ้าห่มออก มองร่างกายตัวเองทันทีและพบว่าไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นติดตัวผมเลย “เฮ้ยอะไรวะเนี่ย!!” ผมตะโกนดังลั่น ตกใจก็ตกใจ งงก็งง เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมพยายามนึกเรื่องเมื่อคืนแต่กลับนึกอะไรไม่ออกเลย บ้าฉิบ “แกไปจัดการตัวเองให้เสร็จ แล้วไปคุยกับฉันข้างล่าง พาเมียแกมาคุยด้วย” พ่อสั่งเสร็จก็เดินออกจากห้องทันที ผมหันขวับไปที่เธอ ‘หมับ’ ผมเอื้อมมือไปจับแขนเธอและเขย่าเธออย่างแรง ยัยบ้านี่จะหลับลึกอะไรขนาดนี้หรือว่าจะตายแล้ววะ “มันเกิดอะไรขึ้น เธอตื่นมาเดี๋ยวนี้นะ!!” ผมทั้งตะคอกทั้งเขย่าคนที่หลับไม่รู้เรื่อง “โอ๊ย อะไรของคุณเนี่ยฉันจะนอน” เธอบอกพร้อมสะบัดมือผมออกแล้วนอนต่อ “เธอทำอะไรฉัน เธอข่มขืนฉันเหรอ?” เธอเด้งตัวขึ้นทันทีโดยลืมไปว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าใส่ ทำให้ผมเห็นหน้าอกอวบอิ่มของเธอชัดเจน “นี่นาย จะบ้าหรือไง ฉันจะไปข่มขืนนายได้ยังไง ฉันไม่ได้มีไอ้นั่นนะ!!” “เธออย่าเอาหน้าอกมาชี้หน้าฉันนะ” “นายนั่นแหละ ที่เอาหน้าก้มจ่อมันเอง โรคจิต!!” เธอพูดพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมที่ไม่รู้ว่าทำถึงยื่นหน้าตัวเองไปที่หน้าอกของเธอแบบนั้น ไม่เห็นจะน่ามองตรงไหนเลย ผมควานหาเสื้อผ้าตัวเองขึ้นมาใส่ โดยที่เธอก็ยังนั่งมองผมอยู่อย่างนั้น คนอะไรไม่อายบ้างหรือไงผมนี่อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วนะเว้ย “เธอใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย เราต้องคุยกันก่อนจะลงไปหาพ่อฉัน” ‘พรึบ ปึก’ ผมหยิบชุดของเธอและโยนเข้าไปที่หน้าเธออย่างแรง มันน่าโมโหหนักแต่กลับทำอะไรเธอไม่ได้เลย เมื่อใส่เสื้อผ้ากันเรียบร้อยแล้วผมก็เริ่มเปิดประเด็นที่ค้างคาใจทันที “เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ฉันจำได้ว่าเรานั่งดื่มกันข้างล่างไม่ใช่หรือไง” ผมพยายามนึกทบทวนเรื่องเมื่อคืนจนต้องเอามือกุมขมับอีกครั้งเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ยังไม่หมดสักที “ก็เมื่อคืนฉันเมื่อยเลยชวนนายไปเปิดห้อง แล้วนายก็เสนอมาเองว่าให้ขึ้นมาห้องนาย” ผมพยายามคิดตามที่เธอพูดอยู่ ๆ ภาพในหัวก็เริ่มลอยเข้ามา ใช่มันคือเรื่องจริงหรือเพราะผมเมาถึงพูดออกไปแบบนั้น หรือมันคือจิตใต้สำนึกลึกๆ ของผู้ชายหรือเปล่าวะ “แล้วไงต่อ เล่าสิ” ผมได้แต่ก้มหน้าลงยอมรับความจริงกับสิ่งที่เธอพูด “พอมาที่ห้องนายเราก็ดื่มกันต่อ แล้วนายก็อุ้มฉันขึ้นเตียงแล้วก็...คงไม่ต้องเล่านะ นายก็เห็นสภาพตอนตื่นมาอยู่แล้ว” เธอพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ผมกลับหน้าร้อนวูบวาบหายใจไม่ทั่วท้อง ยัยบ้านี่ยังมียางอายอยู่ไหม “เอาอย่างนี้แล้วกัน เธอไปบอกพ่อฉันหน่อยว่าเมื่อคืนไม่ได้เกิดอะไรขึ้นมันแค่ความเข้าใจผิด” ‘เพี๊ยะ!!’ เธอตบผมจนหน้าหันไปอีกทาง ผมขบกรามอย่างเดือดดาดแต่แล้วความโกรธที่มีก็ต้องหายไปเมื่อหันมาเห็นน้ำหยดใสๆ กำลังไหลออกจากตาเธอ ดูก็รู้เธอพยายามกดอารมณ์ฝืนยิ้มออกมา “หึหึ นี่นายเห็นฉันเป็นตัวอะไร ได้ฉันแล้วจะทิ้งฉันยังไงก็ได้เหรอ” เธอเหยียดยิ้มพร้อมปาดน้ำตาที่ไหลออกมา “แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง!!” “นายต้องรับผิดชอบฉัน ด้วยการแต่งงานกับฉัน!!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more