“Luna!” bungad sa akin ni Zyan pagkalabas ko ng kwarto ko. “Good morning,” he smiled.
Naguguluhan ko siyang tiningnan. Sinong Luna naman ang tinutukoy niya. Alam kong wala akong kasama pero tumalikod ako. Baka kasi may nakikita siya na hindi ko nakikita. Nakakatakot.
Lumingon ako sa likod para makasigurado pero ganun nalang yung pagkalito ko nang makitang wala namang tao yung nasa likuran ko.
May sixth sense ba siya?
Nakakagulat din na ngumingiti siya sa akin ngayon. Noon kasi ang hirap niyang pangitiin. May nangyari kaya sa kanya kagabi? Ang naalala ko ay magkasama kami sa dalampasigan at wala namang nangyari para gumising siya ng masaya.
Don’t get me wrong, I am happy na ngumingiti na siya pero nakakapanibago lang. Well, I hope him being happy would last longer. Ang liwanag kasi
