THE DEAD IS NOT YET END

CHAPTER 3: CREATURE

Pagkaraan nang ilang segundo ay mabilis na bumalik sa loob si karo upang hindi na mag sayang ng oras na ibahagi sa mga kapwa nya estudyante ang kanyang natuklasan.

Kahit na may ka-kaunti pa rin itong pagdu-duda sa mga nangyayari ay mas pinili pa rin nito maging handa, sapagkat marami na rin ibidensya ang nag pakita sa harapan nya.

Habang mabilis na nag lalakad sa hallway ang binata, hindi nya ininda ang mga naka- kadiring tingin nang mga tao sa paligid nya.

Samantala sa kabilang dako naman ay rinig na ang pag dagundong ng kalsada na animo’y mga nag ku-kumpulang mga higanteng hayop ang mga ito, dahil sa sobrang bigat ng kanilang mga yapak.

Kahit may kaba at malakas ang t***k ng dibdib ni karo ay nakaya pa rin nya itong baliwalain, dahil kung hindi sya nagka-kamali sa isip nya ngayon, ay sigurado syang iilan na lang ang oras ang natitira ay papunta na ang kanyang tinutukoy.

“Everyone listen!!!”

Mabilis na sigaw nya sa harapan nang mabuksan nito ang pinto dahilan para makuha nito ang atensyon nang mga classmate nya. Pero imbis na sumunod ang mga ito ay nagawa pa syang pagtawanan at asarin, meron pa na iba ay pinandi-dirihan syang tignan.

Sabagay, sino ba naman hindi mandidiri kung ang katawan nya ay pinaliguan nang malansang dugo.

“You must listen to me, kailangan nyo nang umalis sa lugar na ito ngayon din!”

Pero imbis na pansinin ni karo ang pangu-ngutya nito sa kanya, mabilis pa itong pumwesto sa harapan at marahas na hinampas ang lamesa para matigil sila sa pagtawa.

“Oi, OI, nerd, sino ba may sabi na gawin mo yan? Baka gusto mo atang mahi—”

“Hindi ko kailangan ng sagot mo ang gusto ko lang ay umalis na kayo ngayon din, mag tago at kumuha ng armas na makakapag ligtas sa sarili nyo!”

“What!?”

Litanya sana ng isang binatilyo, subalit agad itong pinutol ni karo, hudyat upang mainis ito at marahas na sumigaw sa nakatayong si karo.

Pero imbis na matakot ang binata ay mariin lang din nya itong tinignan habang napa-paisip nang malalim kung paano nya maku-kumbinsi ang mga ito.

Hindi rin naman nag tagal ay agad lumapit sa kanya ang kaibigan nyang si flank, at tinanong ito kung si mosker na naman ba ang may gawa sa itsura nya ngayon.

"Hindi ito ang tamang oras para sagutin ko ang tanong mo flank, kailangan mo na rin umalis."

"Teka, Karo ano ba nangyayari sayo? Bakit ganyan ka ba kumilos?"

Anas ni flank sa kanyang kaibigan nang hindi man lang nito nakuha ang sagot sa kanyang katanungan, bagkus ay mas lalo pa syang binigyan nang pagduda.

"Listen carefully flank, saka ko na ipa-paliwanag ang lahat, sa ngayon kailangan mo muna iligtas ang sarili mo."

"What? bakit dahil saan? may nag babanta ba sa buhay mo? o sa buhay ko? kaya ganya—"

"Flank, just do what I say will you!? Saka ko na ipa-paliwanag, pakinggan mo muna ako sa ngayon, please..."

Mariin na putol ng binata na halata sa boses nito ang pag-aalala at takot, dahilan upang magising sa pagdu-duda ang kaibigan nyang si flank at walang isang segundo na tumango ito sa kagustuhan nya.

"W-what do you want me to do then?"

"You must need to get a vehicle and wait me at the entrance...kahit anong mangyari sa entrance tayo magkikita flank, you get it?"

Mahinahon na sagot ni Karo, na ikina-tango ni flank kasabay ang pag atras nito, pero bago pa man tuluyan umalis sa harapan ni karo ang binata ay nag bigay muna ito nang babala sa kanyang kaibigan.

"You will owe me an explanation!"

Sigaw pa nya, hanggang sa tuluyan na itong nakalabas at sa pagkaraan ng ilang segundong katahimikan ay nag simula na naman mag sigawan ang mga estudyante sa loob.

Iilan pa dito ay kinu-kutya sya at ina-asar pa, dahilan para mapa-higpit ang pagkahawak ni karo sa table glass na, nasa harapan nya.

“Stop saying nonsense already nerd, kung gusto mong umalis! edi ikaw itong umalis!”

“Wag ka ngang mag piling na nag ma-mataas ka dahil hindi bagay!"

“Look, I’m not doing this to mock all of you ginagawa ko ito dahil yung ang narara---”

“Weirdo, dahil sa ka-kabasa mo yan at ka-kasalita mag isa pati kami ay dina-damay mo na!!”

Putol nang isang salarin na lalaki matapos nyang hagisan ng makapal na libro sa mukha si karo, hudyat kung bakit hindi rin natapos ng binata ang sasabihin nito.

Subalit, kumpara sa kanyang mga kausap na ngayon ay pinag tatawanan ulit sya, eh mas pinili lang ng binata na itikom ang kanyang bibig na ngayon ay may sugat na dahil sa hinagis nang kanyang classmate.

Pero kahit ganoon hindi naman nabawasan ang determinasyon ni karo na iligtas ang kanyang mga kaklase sa pa-parating na peligro..

“Look at his face!!”

Banggit pa nang isa, habang ang kaninang malakas na ingay na nang gagaling sa kalsada ay unti-unti nang natu-tuon ang campus.

Hanggang sa, napatingin na lang si karo sa kanyang gilid nang marahas bumukas ang pintuan, kasabay ang paglitaw na galit na galit na mukha ni mosker sa harapan nya.

Na katulad rin nang kanyang sitwasyon ay puno rin ng dugo ang katawan nito.

“You, will pay for this!”

Mariin na sabi ni mosker habang mabilis itong lumapit na may hawak-hawak na cutter.

Ngunit, bago pa man nya madaplisan ang katawan ni karo ay sakto rin ang pagkabasag ng bintana sa kanilang pwesto, kasabay na lumitaw dito ang isang galit na namumula ang mata at may puno ng dugo ang bibig sa harapan nang mga ito.

"Aaacckkk!!!!"

Sabay bigay nang malakas at matinis na sigaw, at bago pa man sila maka react ay agad na nitong dinakma ang una nyang nakitang tao, yun ay ang naka-tulala na si mosker at walang sinayang na oras ang salarin na kagatin ang balikat nito na ikinasigaw nang malakas ni mosker.

“Aaaaahhhhhh!!! Help!! H-help me, aahh!!”

Pagma-ma-ka-awa pa nito, pero ang tangi lang nagawa nang kanyang mga kasama ay mapa-tulala lang sa kanilang pwesto na meron pang naka-awang ang labi, habang may na p-pasinghap.

‘Tsk! They’re too fast!'

Iritableng pahayag ni karo sa kanyang isip nang matunghayan na nya nang klaro ang nasa kanyang ala-ala.

Pero bago pa man lumala ang mga mangyari sa harapan nito, ay agad nang kumilos ang binata upang paslangin ang kakaibang creature na abalang kinakain si mosker na ngayon ay unting-unti na nawawalan nang ulirat.

“iiieekk!!!

Ang matinis na sigaw ng isang nilalang matapos itong saksakin ni karo sa batok gamit ang bubog na nang gagaling sa basag na bintana.

Pero tila’y hindi pa ito agad umubra nang maglikot ang creature dahilan para mapalaki ang mata nang mga kaklase ni karo sa sobrang takot.

Kaya bago pa man maka recover ito ay agad itong pinag hahampas ni karo nang bakanteng upuan hanggang sa kusa itong mahulog sa bintana.

“ieeekk!!”

Ang huling sigaw nito bago tuluyan pumlakda sa sahig, kasunod yun ay si mosker naman ang binigyan nito ng pansin na tinapunan lang din ito ng tingin.

“Forgive me, but I need to do this.”

Ang huling pahayag pa ng binata bago nya marahas isinaksak sa ulo ni mosker ang kinuha nyang bubog, dahil ayun sa kanyang natandaan kayang manghawa ang creature na nagkagat dito.

At kung meron man iba pang paraan para malutas ito, para sa binata masyado pang iyon matagal upang ito’y kanyang matuklasan.

Pagkaraan nang ilang minuto ay dumaan ulit ang katahimikan subalit kumpara kanina ay tila ramdam na rin sa kanilang paligid ang mabigat na pakiramdam, pero agad rin na udlot ito nang mabitawan ni Karo ang hawak nyang basag na salamin bago ito humarap sakanila.

“Still don’t believe me?”

Kasabay yun ay ang marahas nilang sigawan at nag-uunahan pang lumabas sa pinto habang si Karo naman ay napalapit ulit sa bintana upang silayan ang labas, na ngayon ay napa palibutan na nang iilang mga kakaibang nilalang, na dahilan rin upang masabi nya sa kanyang isipan ang katagang na…

‘totoo nga… totoonh nang-yayari ang mga nasa isip ko…Pero bakit? Anong pina-pahiwatig nang mga ito? Bukod sa nag balik ako at sa sinabi nang akin Ina…Ano pa ang aking naiwan?’

“What now? You make them go outside even though that creature is already there. What are you planning?”

Marahan na tanong ng salarin, hudyat upang malingon ito ni karo, at dito nya natuklasan ang isang babae na tahimik lang nagba-basa sa hawak nyang libro na para bang wala itong pakielam sa kanyang paligid.

“Didn’t I tell you to go outside because its already not safe here.”

“Then you’re telling that its safe in the outside?”

“No.”

Mabilis na sagot ni karo, habang taimtim pa rin itong nakatingin sa babae, ngunit mga ilang segundo lang ay isinara na nang kanyang kausap ang hawak nitong libro at tinuunan na rin nang atensyon si karo.

“I see, hindi ba dapat lumabas ka na rin pero bakit naandito ka pa?”

“coming from you?”

“Well, ayaw ko lang naman kasing makipag-siksikan sa mga baliw natin kaklase kaya hinayaan ko na muna sila.”

“Then so do I, mukhang sanay ka na ata sa ganitong sitwasyon?”

“Nope, but I’m aware dahil sa mga naba-basa ko na libro. Although, naka-kabilib lang din dahil pwede rin pala maging totoo ang mga ganitong scenario. By the way I’m Kara, nice to finally meet you Karo.”

“Sa iyo rin Kara, pero sa tingin ko saka na natin ituloy ang kwentuhan kapag nakalabas na tayo dito ng buhay.”

“Sure, so you really do have a plan.”

“Yeah, and I’m sure you wanted to live.”

“Of course.”

May ngiti na pahayag ni kara kasabay ang pagtayo nito sa kanyang upuan at isinukbit ang kanyang bag.

Hindi naman mapigilan ni karo na mapangiti dito dahil para sa kanyang isipan ay atlast, nakilala nya nang maaga ang isang kasama nito sa kanyang alala na si kara, na kung tutuusin sa kanyang mumunting nabalik sa isipan ay hindi sila sa silid na ito nagka-kilala kung hindi, sa isang parking lot kung saan doon nag hihintay ang isang shuttle bus na sasakyan nang mga nakaligtas.