“อาถิง เจ้า...!” หลิวเฟยหยวนตกตะลึง
อวิ่นซงถิงประสานสายตากับบุรุษบนร่าง ลมหายใจของหลิวเฟยหยวนตกลงบนริมฝีปากของนาง แม้ได้เห็นใบหน้าแข็งกระด้างราวกับไม่อยากจะเชื่อ แต่เพราะนางได้เลือกแล้ว จึงรั้งคอของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ แล้วกล่าว
“พี่ชาย ในเมื่อข้าตัดสินใจแล้วว่า จะแต่งให้กับพี่ แล้วในเมื่อปัญหายามนี้คือ การขัดขวางจากบิดาของข้า ดังนั้นข้า...”
“อาถิง พวกเราไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น ข้ายังมีวิธีรับมือกับท่านพ่อตา” หลิวเฟยหยวนรีบเอ่ยแทรกตัดบท ก่อนตนเองจะเผลอคล้อยตามความคิดแผลง ๆ ของสตรีตรงหน้า
“พี่ชาย จะเข้าหอเร็วหรือช้า สามีของข้าก็คือ พี่ ขอเพียงพี่รับปากกับข้าว่า จะทำตามที่เคยได้เอ่ยวาจา ข้าก็ยินดีเป็นของพี่ในคืนนี้เลยเจ้าค่ะ” อวิ่นซงถิงกล่าวพร้อมกับค่อย ๆ เลื่อนมือลงมาลูบไล้ที่แผงอกกว้าง
“อาถิง ข้าว่า...”
“หรือพี่ชายไม่คิดจะแต่งให้กับข้าแล้ว?” อวิ่นซงถิงช้อนดวงตากลมโตจ้องมองบุรุษตรงหน้า
