อวิ่นซงถิงกดข่มความรู้สึกเจ็บปวดใจ แล้วดึงสายตาของตนกลับมา แต่ในขณะนั้นบุรุษที่นางเคยเฝ้าคะนึงหาก็หันมาสบตา...
“คุณหนูอวิ่น”
เมื่อได้ยินเสียงเรียก อวิ่นซงถิงก็รีบดึงสายตาของตนกลับมามองบุรุษที่ยืนอยู่ข้างกาย พอสงบใจลงได้ นางจึงกล่าวว่า
“คุณชายลู่เจ้าคะ ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย วันนี้คงไม่สะดวกเข้าไปดื่มชา วันหน้าข้าจะ...” อวิ่นซงถิงพูดยังไม่ทันจบ ก็มีเงาร่างของคนผู้หนึ่งพุ่งเข้ามายืนบดบังคู่สนทนาของนาง พร้อมกับเอ่ยขึ้นมาว่า
“อาถิง เจ้ารู้สึกไม่สบายตรงไหน? แล้วในเมื่อไม่สบาย เหตุใดถึงออกมาเดินเที่ยวตลาดตามลำพังเช่นนี้!”
อวิ่นซงถิงรีบก้าวเท้าถอยหลัง พร้อมกับบิดกายหลบฝ่ามือหนาที่ยื่นเข้ามายังหน้าผากของนาง จากนั้นนางก็โน้มตัวคำนับอวิ่นเฟยหยวน แล้วหันไปมองประเมินสตรีที่เดินตามมาหยุดยืนข้างกายบุรุษตรงหน้า สตรีนางนี้อายุน่าจะไม่ต่างไปจากตนมากนัก นางจึงก้มศีรษะลงเล็กน้อย เพื่อเป็นการทักทาย
จากน
