33.Bölüm: Kırık Kalpler ve Yıkılan İnançlar
Bey Baba'nın odası, öğleden sonra güneşiyle aydınlanıyordu. Fizik tedavi seansı bitmiş, hemşireler odadan ayrılmıştı. Mavi, pencerenin yanında, Bey Baba'nın derin ve düzenli nefeslerini dinliyordu. Yeni doktorun tedavisi gerçekten işe yaramış gibiydi; yüzüne bir nebze de olsa hayatın rengi gelmiş, yüz hatları yumuşamıştı. İçinde, belki de her şeyin düzeleceğine dair küçük bir umut tomurcuklanıyordu. Bu iyileşme, Suna'nın suçsuz olduğunu kanıtlamazdı belki, ama en azından daha fazla zarar veremediğini gösteriyordu.
Mavi, Bey Baba'nın başucuna yaklaştı ve terini silmek için alnına hafifçe dokundu. O anda, Bey Baba'nın göz kapakları titredi ve gözlerini araladı. Zayıf bir bakışla Mavi'ye baktı.
"Mavi..." diye fısıldadı, sesi kuru yaprak hışırtısı
