Kör Nota | Duygusal Anestezi
Titrek adımlarla yokuş aşağı yürümeye başladım. Deniz, çoktan görüş alanımdan çıkmıştı. Arazinin kapısına geldiğimde Gökhan Abinin kullandığı araba duruyordu. Kısa bir bakış atıp asfalt yolda yürümeye devam ettim. Bir taksi çağırıp merkeze dönmem gerekiyordu ve param yoktu.
" Füsun Hanım! " dedi, arkadamdan seslenen Gökhan Abi.
Yavaşça dönüp sorarcasına baktım.
" Arabaya gelir misiniz? "
" Deniz orada mı? "
" Sizi çağırıyor. "
Başımı sallayıp arabanın arka koltuğuna bindim. Bakışları dışarıdaydı ve yüzünü bana dönme zahmetinde bulunmadı.
" Kendim gidebilirdim. " dedim, mırıldanarak. Belki bırakmak için çağırmamıştı. ' Kal burada kurtlar, kuşlar yesin seni. ' diyecekti. Hem kendim gidecek olsaydım binmezdim, öylesine söyledim. Sıkıntılı bir nefes verdi
