Kör Nota | Hata
Başımı taksinin camına yasladığımda derin düşüncelerle akıp giden yolu izliyordum. Yolla beraber son iki haftada yaşadığım anılar film şeridi gibi önümden geçiyordu.
Oradan bakınca dingin bir görüntü veriyor olabilirdim ama saniyede otuz kez başımı cama çarpmam, düşüncelere konsantre olmamı engelliyordu. Sonunda pes edip kaşlarımı çatarak camdan uzaklaştım. Bakışlarım aynanın yansımasından şoförle kesiştiğinde ' Bacım, ne kasıyorsun? ' der gibi bakıyordu. Ben de ona ' Hayat filmlerdeki gibi değil. ' diye, baktım. Sonra gözleri ' Haklısın, yeğenim. ' dedi. Biraz daha bakışsak ve sıfatlar eklesem şoförle akraba çıkacaktım. Tekrar cama dönüp dirseğimi kapının açılma kısmına yaslayarak avcumu çeneme yerleştirdim. Şimdi daha rahat kasabilirdim ya da düşüncelere dalabilirdim.
