“อืมส์! ดีเหลือเกิน ไม่คิดว่ามันจะรู้สึกดีขนาดนี้”
“ใช่แล้วมันดีมากเลยอาหู่”
“จินเหนียงของข้า นับวันเจ้ายิ่งเก่งขึ้นจนข้าไปไหนไม่รอด”
“แต่ท่านก็ยังคิดถึงนาง”
“เมียจ๋า อย่าน้อยใจไป ตอนนี้สามีเป็นของเจ้านะ”
“ข้าไม่เชื่อหรอกอื้อส์..”
บทรักในห้องนอนของทั้งคู่ยังคงเร่าร้อน และมีความสุขมากกว่าที่ผ่านมา เมื่อเสร็จกิจแล้วจินเหนียงลุกไปอาบน้ำก่อนจะกลับมานอน
“ฮูหยิน ไยเจ้าต้องอาบน้ำด้วย อากาศเย็นเช่นนี้จะป่วยเอาได้”
“ไม่ได้หรอกมันเหนียวเหนอะหนะ แล้วเสี่ยวม่านก็บอกว่าหากปล่อยไว้จะทำให้เกิดโรคของสตรีตามมา แบบนั้นท่านจะอดได้รึ”
“เช่นนั้นเราหาถังน้ำอุ่นมาไว้เช็ดตัวดีรึไม่ แค่ทำให้สะอาดก็น่าจะพอแล้ว จะได้ไม่ต้องฝ่าลมกลางคืนออกไป”
“ก็ดี เช่นนั้นพรุ่งนี้ค่อยยกถังน้ำอุ่นเข้ามา”
“มาเถอะ ดึกแล้งเข้านอนกัน”
อาหู่ดึงภรรยาเข้ารวบเข้าสู่อ้อมกอดแล้วจึงนอนหลับ พอได้นอนกอดเมียมันช่วยให้เขาหลับดีขึ้น จินเ
