ช่วงนี้ชีวิตของเสี่ยวม่านและสามีมีความสุขดี แต่ในความสงบมักจะมีบางอย่างซ่อนอยู่
“อาหมิง เจ้าหาหลักฐานมาได้รึยัง”
“รู้ว่ามีอย่างที่คิด แต่ยังเอาออกมาไม่ได้ เพราะหากมันหายไป พวกเขาจะต้องสงสัยข้า”
“เช่นนั้นจ้าจะทำอย่างไรต่อ”
“ข้าคิดว่าจะไม่ลงมือเอง”
“แล้วจะไม่เป็นไรแน่หรือ การที่ยืมมือคนอื่นแบบนั้น”
“คงต้องลองเสี่ยงดู แต่ค่อนข้างมั่นใจว่าทำได้แน่ เพราะคนที่ข้าจะขอความช่วยเหลือ เขาก็ไม่ค่อยลงรอยกับเถ้าแก่เหมา”
“อย่างไรก็ต้องระวังให้มาก วันนี้ข้าจะลองข้ามไปฝั่งนู้นอาจได้สมุนไพรมาเพิ่ม”
“เหตุใดไม่รอข้ากลับมาก่อน ไปคนเดียวมันอันตราย” อย่างไรก็เป็นป่า แม้จะอยู่อีกฝั่งคลองแต่ไม่มีคนเข้าไป อาจมีสัตว์ร้ายหลบเร้นอยู่
“ไปคนเดียวสิดี คนอื่นจะได้ไม่รู้ว่าเราเจอขุมทรัพย์อันล้ำค่า”
เพราะเมื่อหลายวันก่อน พวกเขาได้ล่องแพข้ามไป แต่ป่าด้านนู้นรกมากจนเดินลำบากจากที่จะหาของป่าจึงเริ่มท้อจนคิดจะกลับ ทว่
