“MAHAL mo na ba?”
Bumuntong-hininga si Luisa.
“Hindi ko alam, Lydia. Sandaling panahon pa lang mula nang magkakilala kami.”
“Pero mahal mo na nga?” giit na tanong nito.
“Lydia,” maktol niya at huminto sa paglalakad.
Ito naman ang napabuntong-hininga. “Alam mo kasi, girl. Hindi naman nakabase sa haba ng panahon ng pagkakakilala n’yo ang nararamdaman n’yo.”
“Iniisip ko tuloy, paano kung tigilan ko na ang pakikipagkita ko sa kanya?”
“Kaya mo?”
Pinagpatuloy niya ang paglalakad at sumunod naman si Lydia sa kanya. Alas-kuwatro na ng hapon, halos isang oras pa lang siya nagigising, matapos ayusin ang silid ay agad siyang naligo at lumabas ng bahay. Wala sa araw na iyon ang mag-ina kaya nakalabas siya ng bahay nang walang maraming tanong at bilin sa kanya.
“Kakayanin, sana.”
Marah
