ทาสรักดวงใจทมิฬ

ตอนที่ 3

ที่ไนต์คลับ...ภูวเดชพาคู่ขาขึ้นไปยังห้องพักชั้นบนสุดของไนต์คลับ ร่างเซ็กซี่เย้ายวนเดินตรงเข้าหาบุรุษหนุ่มซึ่งนอนรออยู่บนเตียงขนาดใหญ่ หญิงสาวก้าวขึ้นไปบนเตียง แล้วใช้สองมือปลดเสื้อผ้าชุดดำออกทีละชิ้นอย่างเชิญชวน และในระหว่างที่สาวสวยหุ่นทรมานใจชายกำลังยั่วยวนอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขัดจังหวะ ทว่าเจ้าของเครื่องมือสื่อสารไม่คิดจะสนใจ เพราะเวลานี้เขากำลังสนใจแม่เสือสาวแสนเซ็กซี่มากกว่า

“คุณภูมิไม่รับโทรศัพท์ก่อนเหรอคะ เอมี่รอได้นะคะ”

“ผมสนใจคุณมากกว่าครับคนสวย” ภูวเดชบอกเสียงทุ้มอย่างไม่ใส่ใจ เอื้อมมือหมายจะกอบกุมความอวบอิ่มซึ่งอวดโฉมให้เห็นอยู่ตรงหน้า ทว่าร่างเซ็กซี่กลับแกล้งเบี่ยงตัวหลบอย่างมีจริต พร้อมด้วยเสียงหัวเราะคิกคักเมื่อภูวเดชพลิกร่างกำยำไล่กวดแม่เสือสาวจอมยั่ว

“ที่รัก คุณอย่าเล่นแบบนี้ได้ไหม คุณกำลังจะฆ่าผมทางอ้อมนะครับ” ต่อว่าไม่จริงจังนัก เมื่อความต้องการที่จะครอบครองเรือนร่าง เซ็กซี่ตรงหน้ามีมากกว่าความโมโหที่หญิงสาวไม่ยอมเขาแต่โดยดี ทั้งที่เขายอมจ่ายไม่อั้น

“เอมี่แกล้งอะไรเหรอคะคุณภูมิขา” เอมี่หันมาถามพลางยิ้มยั่วใส่

“ก็แบบที่คุณทำอยู่ไงครับที่รัก คุณยอมให้ผมจับดีๆ ดีกว่านะครับ อย่าเล่นแบบนี้เลย เดี๋ยวผมไม่มีแรงพาคุณไปทัวร์สวรรค์นะครับ” เสียงทุ้มพูดพร้อมกับส่งยิ้มแบบมีเลศนัยให้หญิงสาว

“ก็ได้ค่ะ แต่ว่า...” เสียงเซ็กซี่พูดค้างไว้แค่นั้น เมื่อพาตัวเองเบียดเข้าหาร่างกำยำซึ่งยืนผงาดอยู่ตรงหน้า พร้อมกับไล้ปลายนิ้วไปทั่วแผงอกแกร่งอย่างยั่วๆ ก่อนได้รับเสียงครางครึ้มอย่างรัญจวนใจจากริมฝีปากหนา

“เป็นอะไรไปคะคุณภูมิขา” เอมี่เอ่ยถามเสียงอ่อนเสียงหวาน ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าร่างสูงใหญ่ครวญครางเพราะเหตุใด ก่อนโน้มต้นคอแข็งแกร่งลงมา แล้วริมฝีปากของเขาและเธอก็บรรจบกัน เริ่มมอบจุมพิตที่เร่าร้อนและหนักหน่วงให้แก่กันและกัน

ฝ่ามือร้อนลูบไล้ทั่วร่างของหญิงสาวทันที พร้อมเสียงครางอย่างพึงพอใจในลำคอเมื่อได้สำรวจจนถ้วนทั่วทุกตารางนิ้ว แถมทุกอย่างของเธอยังเต็มไม้เต็มมือเขาดีเสียด้วย

สองร่างเปลือยเปล่าพากันล้มลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่กลางห้อง พร้อมด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขกับบทเพลงพิศวาสที่กำลังจะเริ่มขึ้น ซึ่งต่างก็ช่วยกันสรรค์สร้างไฟปรารถนาให้ลุกโชน ทว่าเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์สุดหรูก็ดังขึ้นอีกครั้ง เพราะคุณหญิงกัญญากระหน่ำโทรไม่ยั้งเมื่อคนปลายสายไม่ยอมรับเสียที และอารมณ์ของคนโทรก็กำลังเดือดพล่านจนถึงขีดสุด

“ถ้าแกยังไม่รับอีกนะตาภูมิ เราจะได้เห็นดีกัน!” เสียงคุณหญิงกัญญาพูดขึ้นด้วยความโมโห ทำเอาป้านวลได้แต่มองตามแล้วส่ายหน้า ด้วยไม่รู้จะเห็นใจฝ่ายไหนดี ครั้นคุณภูมิก็ทำเกินไป

เมื่ออารมณ์ปรารถนาถูกขัดจังหวะอีกครั้งก็ทำให้ภูวเดชถึงกับหงุดหงิด มือใหญ่ควานหาโทรศัพท์หมายจะขว้างทิ้ง แต่กลับต้องผุดลุกนั่งในทันทีเมื่อได้เห็นว่าเบอร์ที่โทรมานั้นคือแม่ของเขา

สายตาคมกริบมองร่างเย้ายวนตาละห้อย ก่อนละสายตาแล้วลุกขึ้นยืน แม้จะเสียดายแต่ก็ยอมตัดใจกดรับโทรศัพท์ ก่อนจะได้ยินเสียงกราดเกรี้ยวด้วยความโมโหของคุณหญิงกัญญาตวาดใส่

ภูวเดชซึ่งรู้ตัวอยู่แล้วรีบเอาโทรศัพท์ออกทันที พลางมองแล้วทำหน้าเซ็งที่ถูกมารดาโทรตามไม่เว้นแต่ละวัน

“แม่ครับ พูดเบาๆ ก็ได้ครับ ผมได้ยินแล้วครับ” ภูวเดชบอกเสียงอ่อยๆ

“แกไม่ต้องมาพูด แล้วนี่กำลังกกแม่คนไหนอยู่อีกล่ะ!”

“โธ่ คุณแม่ครับ ก็รู้แล้วจะถามอีกทำไมล่ะครับ” ภูวเดชบอกเซ็งๆ ทั้งที่เขาก็สัญญาแล้วว่าจะไม่มีวันพลาดพลั้งทำใครท้องอย่างแน่นอน

“ตาภูมิ!” คุณหญิงกัญญาตวาดใส่อย่างเหลือทน

“ครับ คุณแม่” ลูกชายลากเสียงตอบ

“ฉันจะทำยังไงกับแกดีตาภูมิ! เมื่อไหร่แกจะเลิกนิสัยเจ้าชู้กินไม่เลือกเสียที ฉันจะเป็นบ้าตายเพราะแกอยู่แล้ว รู้บ้างไหม”

“คุณแม่ครับ ลูกผู้ชายใครเขาก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้นแหละครับ ชีวิตหนุ่มโสดก็ต้องให้มันสุดๆ ใช้เวลาช่วงนี้ให้คุ้มจะได้ไม่เสียดายทีหลัง” ภูวเดชรีบอ้างเหตุผลทันที

“ตาภูมิ แกนี่นะ ฮึ! ฉันล่ะอยากจะตีแกให้ตายนักเชียว แล้วก็อย่าให้บรรดาแม่เสือสาวของแกอุ้มท้องมาเรียกร้องให้ฉันรับผิดชอบเชียวนะ ไม่งั้นฉันจะเอาเลือดหัวแกออก” คุณหญิงกัญญาสั่งเสียงเข้ม

“ผมรับประกันครับแม่ ว่าแต่คุณแม่เทศน์ผมจบหรือยังครับ ผมต้องรีบไปจัดการเสือแล้วนะครับ” ภูวเดชพูดทีเล่นทีจริง ก่อนเจอมารดาตวาดใส่อีกครั้ง

“ไม่ต้องจัดกงจัดการอะไรทั้งนั้น ฉันนั่งรอรายงานประจำปีของ รีสอร์ตจากแกมาทั้งวันแล้ว รีบกลับรีสอร์ตแล้วเอารายงานมาให้ฉันเดี๋ยวนี้! บ้านช่องหัดกลับมาซะบ้าง” คนเป็นแม่ออกคำสั่งเสียงเขียว

“ไม่ได้นะครับคุณแม่ ผมไปตอนนี้ไม่ได้” ภูวเดชรีบท้วงทันที ก็จะให้ทิ้งไปได้ยังไงในเมื่อแม่เสือสาวของเขายั่วยวนซะเหลือเกิน ขืนให้เขาไปตอนนี้ก็เท่ากับเป็นการฆ่าเขาชัดๆ

“แกกล้าขัดคำสั่งฉันหรือไง ฉันไม่ได้อยากจะอะไรกับแกมากมายหรอกนะ แต่นี่มันงาน แล้วฉันก็ต้องได้ดูวันนี้ด้วย” คุณหญิงกัญญายังคงบอกด้วยน้ำเสียงแบบเดิม

“แม่ครับ...ผม...” ภูวเดชเริ่มลังเลเมื่อมารดายกเอางานมาอ้าง

“ไม่ต้องมาผมอะไรทั้งนั้น รีบกลับรีสอร์ตเดี๋ยวนี้!” คุณหญิงกัญญาสั่งเสียงเฉียบแล้วตัดสายทิ้งทันที

“คุณแม่ครับ คุณแม่” ภูวเดชเรียกมารดาทันทีเช่นกัน พลางยกมือเสยผมที่ยุ่งเหยิงลวกๆ

“ทำไงดีวะ” เสียงทุ้มบ่นอย่างกลัดกลุ้ม

“คุณภูมิขา เอมี่รอนานแล้วนะคะ” เอมี่อ้อนเสียงหวาน พาร่างน่าหลงใหลเข้ามายืนซ้อนหลังร่างสูงใหญ่พลางไล้ปลายนิ้วหยอกเย้าความแข็งแกร่ง

“ที่รัก อย่าทำแบบนี้เลย ผมมีธุระจริงๆ เอาไว้วันหลังผมจะมาชดเชยให้นะครับ” เขาบอกเสียงพร่าเมื่อมือเรียวสวยแสนซุกซนไม่ยอมหยุดนิ่งเสียที