EP.12 วัดไซส์ Nc+
1846 Words
หลายชั่วโมงต่อมา
ด้านปาลินหลังจากที่เดินทางมาเหนื่อยๆ ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีปาลิน รู้สึกงัวเงียขึ้นมา ทว่าภายในห้องพักกับไม่มีคนร่วมห้อง ปาลินสำรวจตามร่างกายเสื้อผ้า ทุกอย่างยังดูปกติ
“หายไปไหนของเขา” มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา
Line ฟรอสต์ : ปาลินเธอเอาอะไรไหม ฉันมาซื้อของ
Line ปาลิน : ฉันไม่มีชุดใส่
Line ฟรอสต์ : ได้เดี๋ยวดูให้
ด้านปาลินเมื่อคุยกับฟรอสต์เสร็จ ฉันรู้สึกเหนียวตัว อยากอาบน้ำ เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างบางจึงเข้าไปอาบน้ำ ภายในห้องน้ำร่างบางอันเปลื่อยเปล่าปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านตามเรื่อยร่าง ผ่านไป 10 นาที แต่นั้นกับลืมไปเสียสนิทว่าตนไม่มีชุดมาเปลี่ยน
“ให้ตายสิ ฉันไม่มีชุดเปลี่ยนนี่น่า” ทำไงละทีนี้ สายตาดวงเล็กเหลือบไปเห็นชุดคลุมอาบน้ำ งั้นใส่ชุดคลุมไปก่อนก็แล้วกัน
ทว่าขณะที่ปาลินอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น ร่างบางจะเดินออกจากห้องแล้ว แต่แล้วกับต้องชะงัก
!! พรึบ !! เมื่อชุดของเธอตกลงบนพื้น
“อ่า...” ทั้งชุดชั้นในและเสื้อยืด กางเกงเปียกหมดไม่เหลือให้ใส่แก้ขัด
“ให้ตายสิ แล้วแบบนี้คืนนี้ฉันจะใส่อะไรละเนี่ย” เปียกหมดแล้ว ข้างในไม่ใส่อะไรนอน โล่งไปหมดแบบนี้ฉันนอนไม่หลับหรอกนะ เพียงแค่คิดว่าตนไม่มีชุดชั้นในใส่ ปาลินก็ก้าวขาไม่ออกเสียแล้ว แต่จะให้คลุกตัวอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้เหมือนกัน
ทว่าขณะที่ร่างบางออกจากห้องน้ำ
!! แกร๊ก !! คนที่หายออกจากห้องนานนับชั่วโมง ฟรอสต์กับถือข้าวของพะลุงพะลังกลับเข้าห้องมา สายตาคมเข้มเหลือบมองปาลินในชุดคลุมอาบน้ำ ออกมาสภาพแบบนี้ ข้างในมีอะไรไหมน๊า
ปาลินที่ถูกสายตาฟรอสต์เพ่งมายังหน้าอกของตน ร่างบางยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกไร้บรา
“ชุดชั้นละ” ปาลินยื่นมือหยิบถุงกระดาษมาจากฟรอสต์
“ทำไม มีแค่นี้”
“ชุดชั้นใน ฉันไม่ได้ซื้อ เพราะไม่ได้วัดไซส์เธอ ถ้าอยากให้ซื้อให้ก็มาดิ” ฟรอสต์ไม่พูดเปล่า แต่ร่างสูงกับสาวเท้าเข้าหาปาลินอย่างใกล้ชิด แทบจะแนบเนื้อ
“นะ...นายจะทำอะไร”
“จะให้ไปซื้อให้ไม่ใช่เหรอ วัดไซส์ไง”
“ห๊ะ...” ปาลินตาโตเบิกกว้างด้วยสีหน้าตกใจสุดๆ
“ไม่ต้อง” มือเรียวยกขึ้นมาปิดหน้าอก กอดตัวเองแน่น
“ตามใจ...” ฟรอสต์ยักไหล่อย่างไม่สน จากนั้นก็เดินไปนั่งโซฟา ปาลินหายเข้าไปในห้องน้ำนานนับหลายนาที ชุดที่ฟรอสต์ซื้อมามันทั้งสั้นและหวาบหวิวมองทะลุถึงดวงดาว
“เหอะ...” เขาต้องแกล้งเธอแน่ๆ ใส่แบบนี้ไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงกลางคืน ฉันไม่เอาด้วยหรอก แล้วสีแดงแสบตาซะขนาดนี้ มีหวังใส่แบบนี้ออกไปข้างนอก ฉันไม่ปลอดภัยแน่ๆ อีกอย่างชั้นในก็ไม่มีโล่งไปหมด คืนนี้ฉันยอมใส่ชุดคลุมอาบน้ำนอนยังดีกว่า ไอ้ชุดบ้าๆ ของฟรอสต์ ที่ไม่ต่างจากจีสตริงเลยสักนิด
“บ้า ที่สุด”
ด้านฟรอสต์ใจจดจ่อ ปาลินใส่ชุดที่เขาซื้อให้จะเซ็กซี่มากขนาดไหนกันเชียว แค่คิดใบหน้าอันหล่อเหลานั่งจิบไวน์บนโซฟาคนเดียว หลุดรอยยิ้มร้ายกาจขึ้นมา
!! แกรก !!
แต่นั้นกับไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อปาลินออกจากห้องน้ำในสภาพชุดคลุมอาบน้ำตัวเดิม
“เธอไม่ใส่”
“เซ็กซี่ขนาดนั้น ใครมันจะใส่ ฉันใส่แบบนี้ยังดีกว่า”
“อ้าว ไอ้เราก็ตั้งใจจะพาออกไปทานมื้อเย็นข้างนอก”
“ฉันไม่ไป” จะให้ออกไปสภาพแบบนี้ได้ไง ฉันไม่บ้าไปกับเขาหรอกนะ
“งั้นฉันสั่งอาหารมาทานนี้ละกัน” ชุดที่เขาซื้อมาเป็นชุดลูกไม้วาบหวิวบางมากมองทะลุถึงดาวอังคาร ใครจะใส่ให้โง่ละ
“อืม”
ขณะที่ฟรอสต์และปาลินนั่งรออาหารจากทางโรงแรม ร่างส่งในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ มือเรียวยกไวน์ขึ้นมาดื่มไปพลางๆ นั้น สายตาเหลือบมองคนตัวเล็ก
“สักยกไหม” ฟรอสต์ยื่นไวน์อีกแก้วให้กับเธอ ปาลินช่างใจสักพักใหญ่ ราวกับคนคิดหนัก
“ไม่ดื่ม” เขาถามเสียงเรียบ
“ดื่ม แต่ไม่ใช่ทุกวัน”
“ถือว่าวันนี้เธอให้เกียรติดื่ม เป็นเพื่อนฉัน”
“ทำไม นายเหงาเหรอ” ปาลินรับแก้วไวน์จากมือฟรอสต์ขึ้นมาจิ๊บ และชนแก้วไปกับเขาพลางๆ
!! เคล้ง เคล้ง!! แก้วไวน์กระทบกันครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่สาวตาของทั้งคู่จับจ้องไปยังวิวแม่น้ำกลางเมืองกระทบเข้ากับแสงไฟ
เวลาผ่านล่วงไปนานนับ 2 ชั่วโมง จากที่ทั้งสองนั่งดื่มบนโซฟา ตอนนี้กับนั่งพื้นและอิงตัวที่โซฟาแทน ปาลินที่นั่งดื่มกับฟรอสต์ร่างบางที่ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำ ฉันมึนเริ่มเมากรึบๆ จะไม่ไหวแล้ว สายตาดวงเล็กจับจ้องไปยังท้องฟ้าในเวลากลางคืน จะว่าไป
“วิวที่นี่ก็สวยดีนะ” ถ้าฉันมาคนเดียวคงไม่มีปัญญาพักที่หรูๆ แบบนี้หรอก ปาลินได้แต่คิดในใจ
ด้านปาลินที่ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำ ฉันรู้สึกมึนๆ หัวตาลายยังไงบอกไม่ถูก ฉันกับฟรอสต์เรานั่งดื่มมาจะ 2 ชั่วโมงแล้วไม่เมานะสิแปลก นัยน์ตาทั้งสองคู่สบตาเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว ปาลินระบายยิ้มสดใส่น่ารักให้กับฟรอสต์อย่างไม่ตั้งใจ ทว่ารอยยิ้มหวานมีเสน่หมัห์น่าค้นหาของเธอมันกับสาดใส่เข้าอีกฝ่ายอย่างจังๆ ใบหน้าสวย รอยยิ้มหวานไร้เรียงสาราวกับเด็กน้อยทว่ากับดึงดูดเขาอย่างรุนแรง
“อืม สวยมาก ถึงวิวข้างนอกจะสวยมากแค่ไหน” ฟรอสต์ที่นั่งทนมองหน้าหวานๆ ปาลินมา 2 ชั่วโมง สั่นหมดแล้วผม ร่างสูงหยุดคำพูดไว้แค่นั้น ราวกับคนหลงคำพูด ใบหน้าอันหล่อเหลาโน้มเข้าหาคนตัวเล็ก ขณะที่มือหนาซ่อนเข้าซอกคอของคนตรงหน้า นัยน์ตาทั้งคู่ประสานเข้าหากัน ไม่ใช่เพียงแค่ปาลินที่หัวใจดวงเล็ก เต้นสั่นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะ
ฟรอสต์เองในตอนนี้เขาก็ไม่ต่างจากเธอ ทั้งสองสบตากันอย่างสื่อความหมาย ด้านปาลินเพียงแค่มือฟรอสต์แตะที่ตัวฉัน ราวกับฉันในตอนนี้ไม่ใช่ตัวเอง เธอรับรู้ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาอย่างใกล้ชิด
“รู้ไหม ปาลินเธอในตอนนี้ สวยยิ่งกว่าวิวแม่น้ำตอนกลางคืนเสียอีก” ฟรอสต์ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ ทว่ากับยื่นริมฝีปากหนานุ่มพรมจูบริวฝีปากเรีวอมชมพูตรงหน้าทันที ลิ้นสากหนาสอดเข้าสอดเลียเข้าถ้ำโพรงปากหวาน ให้อีกฝ่ายรับริมฝีปากของเขา
ด้านปาลินที่ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำ พวกกับรสจูบที่แสนหวานที่คุ้นเคย เธอเองก็ไม่ปฏิเสธ ปาลินส่งลิ้นเล็กเกี่ยวพันกับลิ้นของฟรอสต์ในโพรงปากของเธอ จูบที่ดูดดื่มก่อให้เกิดไฟพิศวาสทางอารมณ์
!! จ๊วบ จ๊าบ !! เสียงริมฝีปากทั้งสองสัมผัสเข้าหากัน จูบที่ดูดดืม สัมผัสที่วาบวามที่ฟรอสต์ตั้งใจมอบให้ ปาลินปฏิเสธไม่ได้ว่าฉันเองก็ติดจูบและกลิ่นกายหอมๆ ชวนหลงไหลจากผู้ชายคนนี้ เขาเหมือนมาก เหมือนกับชายอีกคนที่เธอเฝ้าคิดถึง
“อ่าส์...อืม” ปาลินจูบเก่งเป็นงานกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก แต่ แบบนี้แหละคับสเปคผมเลย ลิ้นสากหนาเกี่ยวโพรงปากอย่างเร่าร้อนจนกระทั้งผ่านไปหลายนาที ฟรอสต์ที่เห็นปาลินจะหมดอากาศหายใจ คนตัวสูงชอบถอนจูบออก ปาลินสบตากับฟรอสต์ขณะที่เขาถอนจูบออกจากเธอ
ด้านฟรอสต์ที่ถอนจูบออกเมื่อครู่ ทว่าเขาสบตาเธออย่างสื่อความหมาย ริมฝีปากเรียวเมื่อคู่ถูกเข้าบดขยี้จนเกิดรอยแดง ไหนจะพวกแก้มแดงๆ ตรงนั้นอีก ปากเอย แก้มแดงๆ นี้เอย ปาลินปล่อยจูบกับเขา แบบนี้โครตน่างับ
“เวลานายจูบ นายโครตเหมือนผู้ชายคนนึ่งที่ฉันรู้จัก” ปาลินจูบกับเขาเมื่อครู่ ฟรอสต์เธอจูบกับผมเร้าอารมณ์ชิบหาย แต่อย่าบอกนะว่า
“ทำไม แฟนเก่าเหรอ” ปฏิเสธไม่ได้ ยิ่งใกล้ฟรอสต์มากเท่าไหร่ เขากับยิ่งเหมือนคนนั้น
“ไม่เชิงแฟนเก่า ฉันแค่รักเขาฝ่ายเดียว” ปาลินเอ่ยขณะที่ศีรษะซบเข้าที่บ่าไหล่ของฟรอสต์อย่างลืมตัว
“ถ้า จูบของฉันมันทำให้เธอลืม ผู้ชายคนนั้นได้ ฉันก็ยินดี” ปาลินคำพูดหว่านล้อมของฟรอสต์ทำฉันคล้ายคนไม่มีสติ ฉันรู้สึกสายตาพร่ามัวเหมือนเห็นพี่ธีระยิ้มให้ ฉันพยายามสลัดภาพคนตรงหน้าออกจากหัวของฉันแต่มันกับไม่เป็นผล ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ มือเรียวกระชับเข้าที่คอเสื้อของฟรอสต์ เธอสบตากับคน คนตรงหน้าคือฟรอสต์ ไม่ใช่ธีระ
“ฉันเร่าร้อนกว่าผู้ชายคนนั้น พอที่ทำให้เธอลืมผู้ชายคนนั้นได้ไหมปาลิน” คำพูดของฟรอสต์ ฉันเหมือนคนหูอื้อตาลายไปหมด ปาลินบีนนั่งบนตักฟรอสต์ขณะที่ร่างสูงไม่ตั้งตัว เธอยื่นหน้าสวยแก้มแดงๆ จากฤทธิเหล้าเข้าหาเขา
“ไม่รู้สิ จนกว่าจะได้ลอง” ปาลินที่เมา ร่างบางถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำอย่างหนัก ฤทธิของมันเริ่มทำงานพอๆ กับอารมณ์ไฟพิศวาสที่เกิดขึ้นกับตัวเธออย่างไม่รู้ตัว มือเรียวกระชากคนตรงหน้าเข้ามาประกบจูบเปิดทางเสียเอง ริมฝีปากของทั้งคูสัมผัสกันอย่างเร่าร้อน ปาลินบีนนั่งตักฟรอสต์ขาเรียวทั้งสองข้างคล่อมเอวคนตัวโตเอาไว้ล็อคเอาไว้
“อ่าส์...” ปาลิน เร่าร้อนกว่าที่ผมคิดซะอีก
!! จ๊วบ จ๊าบ!! ฟรอสต์บดขยี่ริมฝีปากเรียวบางอย่างหนักหน่วง จูบครั้งนี้เร่าร้อนกว่าครั้งไหนๆ ที่เป็นแบบนี้อาจจะเป็นเพราะปาลินเมา แต่ผมยังมีสติเหล้าแค่นี้ผมจะเมาอะไร ริมฝีปากของทั้งคู่ยังสัมผัสกัน ขณะที่มือของฟรอสต์ปลดกางเกงขาสั้นของตนออกจากตัว มือหนายกสะโพกงอนขึ้นบนตักของตน
“อืม...” ดีมากปาลิน ผมชอบมากที่ยัยนี้สนองอารมณ์ผมไวกว่าที่คิดไว้อีก
- Writer
