EP.5 หวานเจี๊ยบ NC+
1231 Words
@หอพักฟรอสต์
“อ่าส์ ฟรอสต์คะ เบาๆ สิคะ” เสียงหวานแหบกระเส่าเอ่ยมาเช่นนั้น ยิ่งทำให้คนมากอารมณ์ ทะยานท่อนเอ็นขนาดใหญ่พรวดเข้าร่องสยิวของคนใต้ร่างอย่างไม่ยั้งแรงอารมณ์
“อ่าส์ เบาไม่ได้เลยครับ ก็เธอน่ากินขนาดนี้”
!! ผับ ผับ !! ตอกเข้าหนักๆ เขาจะกลั้นความทรมานนี้ยังไงไหว ไม่ว่าจะส่วนไหนของคนใต้ร่าง ร่างบางหุ่นเพียว หน้าอกอวบอึ๋มทั้งสองข้างไม่หย่อนยาน ฟรอสต์อมและดูดเข้าทั้งเดาะลิ้นร้อนระอุ ฟันหนาบดขยี้เข้าเม็ดยอดอกปทุมถันเข้าอย่างหมั่นเขี้ยว
แค่ใช้สายตามองไม่คิดว่าจะใหญ่เกินตัว ร่างบางอรชร ผิวขาวใสอมชมพู ทำเอาเขาสั่นไหวมากขนาดนี้
“อ่าส์...ใหญ่มาก” มือหนาลูบไล้สัมผัสไปตามร่างบางเปลือยเปล่า ขณะที่ท่อนเอ็นขนาดมหึมาเสียดสีเข้ากับร่องสยิวฉ่ำน้ำหวาน
“อ่าส์...” ใบหน้าสวยหยีหน้าด้วยความเสียวทรมาน
!! แผล็บ แผล็บ !! ลิ้นสากหนาตวัดเข้ากับเม็ดยอดอกอมชมพู
“อ่าส์...เจ็บมั้ย ปาลิน...” เขาถาม
“ไม่ นายดันต่อเถอะ...” นี้แหละคือสิ่งที่เขาต้องการ ใบหน้าอันหล่อเหลาจมูกโด่งคมสันปักเข้าหน้าอกอวบใหญ่โต ฟรอสต์ใช้ทั้งปากและมือนัวเนียส่วนบนของปาลิน กัดดูดแทะไม่ยอมปล่อย ขณะที่ส่วนล่างยังคงทำงานดันเข้าผลุบๆโผล่ๆในร่องสวาทของเธอ
“อ่าส์ ...เชี่ย...แน่นมาก”
“อ่าส์ ฟรอสต์ขา ดันอีกค่ะ แรงๆ” มือเรียวขย้ำเข้าเรือนผมดกดำของเขาไม่ยอมปล่อย
“อะ...อืม” ใบหน้าสวยหยีปากขึ้นด้วยความเสียวทรมาน อากาศด้านนอกอุณหภูมิหลักหน่วย ทว่าเลือดในร่างกายเขากับร้อนพลังงานในกายเผาผลาญ
!! ผับ ผับ !! เสียงสะโพกหนาตอกเข้าสะโพกเร็ว ร่างบางอ้าขาออกกว้าง สั่นคลอนไปตามแรงกระตุก
“ปา...ลิน โอ้...ไม่ไหว เธอ ฉะ...ฉันเสียว หัวมาก” ทำไมน่ากินแบบนี้ มันส์ชิบหาย
“จูบ กันหน่อยสิ” เสียงหวานนุ่มละมุนหู ขอมาเช่นนั้นมีหรือเขาจะไม่สนอง
“จ๊วบๆจ๊าบ” ริมฝีปากเรียว ฟันซี่เล็กกัดแทะริมฝีปากหนานุ่มไม่ยอมปล่อย
“ผับ ผับ” เสียดสีเข้าสุดแรงกำลัง
!! เอี๊ยดๆ !! เสียงแรงขย่มบนเตียงขนาดไซส์ใหญ่ ฟรอสต์ดันลึกเข้าสุดแรงเข้าๆ ออกๆ ย้ำแรงกำลังเข้าอย่างหนักหน่วง
“อ่าส์...ฟรอสต์ อะ...อืม เสียว หือ...”
“ใกล้แล้วครับ จะเสร็จแล้ว”
“ผับ ผับ”
!! ฟู่...อ่าส์...!! เหนื่อย ฟรอสต์ดันท่อนเอ็นไซส์มหึมาเกินขนาดวัยยี่สิบต้นๆ ดันลึกเข้าส่วนแรงดันเข้าถี่ๆ
!! แฉะ แฉะ !!
!! กรี๊ด....!! เสียงหวานกรี๊ดร้องออกมา เมื่อเขาดันลูกรักไปถึงเป้าหมาย
“อ่าส์...อีกรอบนะครับ ฟรอสต์ยังอารมณ์ค้างอยู่เลย”
!! แผล็บ แผล็บ !!
มาคัสที่เดินออกจากห้องน้ำด้วยท่าที ไม่เรียบร้อยถึงกับเหลือบมองเจ้าของเสียง คราง
“อ่าส์...อืม ปา...ลินครับ แรงอีกเธอ อะ...แบบนั้นแหละ” ฟรอสต์ที่นอนกัดปาก หลุดเสียงครางเซ็กซี่ ฝันหวานอยู่เช่นนั้น
“ไอ้เชี่ย ฟรอสต์...” มาคัสตะเบ่งเสียงมาเช่นนั้นทำให้ คนที่กำลังฝันหวานเข้าด้ายเข้าเข็มกับสาวสวยสะดุ้งตื่น
คนฝันหวานสะดุ้งเฮือก ฟรอสต์ตื่นมากับพบว่าตนอยู่ในห้องกับมาคัส ร่างสูงในเสื้อยืดสีขาวยกมือขึ้นมาเกาหัว แต่แล้วกับต้องชะงักด้วยท่าทีตกใจ
“เชี่ย...มือกู” ตามร่องนิ้วมือเต็มไปด้วยน้ำเมือกสีขาวขุ่น
“ไอ้เชี่ยฟรอสต์ นี้อย่าบอกนะว่ามึง สัส เอ้ย...” อ่า นี้มึงของขาดรึไงวะ” น้ำเมือกสีขาวที่เต็มปลายนิ้วฟรอสต์ ทำเอามาคัสถึงกับคอแข็ง
“สุดเกิน...ไอ้เชี่ย ฟรอสต์ หื่นชิบหาย” เชี่ยละมันฝันไรของมันวะ หื่นชิบ...มาคัสสบถให้คนหื่นจัด
ด้านฟรอสต์เมื่อได้สติ ร่างสูงวิ่งหน้าตื่นเข้าห้องน้ำด้วยท่าทีอายเพื่อน
“อ่าส์...” ในฝันยังไม่เสร็จ มือทั้งห้านิ้ว จับเข้าปลายกระบอกยาว ชักขึ้นๆ ลงๆ
“อ่าส์...อืม...” ไม่นานฟรอสต์ก็หลั่งน้ำขาวขุ่นเต็มทั้งมือ จากนั้นก็อาบน้ำล้างตัว
ร่างสูงเปลือยเปล่าภายในห้องน้ำ ฟรอสต์ปล่อยให้สายน้ำกระทบเข้ากับใบหน้าอันหล่อเหลา ปกติเขาเคยฝันเปียกกับสาวๆ คนไหนไหมก็ไม่
“เชี่ย...” สาวยิ้มให้ไม่ถึง 5 วิ ทำเอาหนุ่มหล่ออย่างเขาถึงกับเก็บมาฝัน แตกได้ในสามนาที อึดครับ ไอ้ฟรอสต์ของผม
“อาการหนักแล้วกู” ฟรอสต์พยายามสลัดภาพใบหน้าสวยหวานในฝัน ออกจากในหัวของตน แต่นั้นก็ไม่เป็นผล
“ปาลิน...” ฟรอสต์หลุดรอยยิ้ม แค่ในฝันเธอยังทำเขาเคลิ้มขนาดนี้ ไม่อยากจะคิด ถ้าได้จริง จะฟินมากขนาดไหน
อีกด้านของหอพักนักศึกษาหญิงในกลางเมืองซิดนีย์
!! ออด ออด !! เสียงกริ่งที่ดังจากหน้าห้อง ทำให้ร่างบางที่เผลอหลับไปตั้งแต่บ่ายสะดุ้งตื่นขึ้นมา นัยน์ตาคู่สวยเหลือบมองนาฬิกา 17 นาฬิกา
“อ่า...” นี้ฉันหลับไปตั้งแต่ตอนไหน
!! ออด ออด !!
!! ปัง ปัง !! เสียงที่ดังมาจากหน้าห้อง กดออดรัวและทุบประตูดังแบบนี้เป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจากยัยออมขวัญ
!! แก๊ก !! นั้นไง เคยทายผิดที่ไหน
“ว่าไงแก” ทำเสียงงัวเงีย ง่วงซึมจากการนอนทักทายเพื่อนสนิท
“เฮ้ย...ยัยปา ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” ออมขวัญ
“ตั้งแต่ฉันลงจากเครื่อง เข้าหอทั้งโทร ฉันติดต่อแกไม่ได้”
“ฉันเผลอหลับ ยาวไปหน่อยน่ะ” ปาลินบอกกับเพื่อนสนิทของเธอ
“ไปหาอะไรทานกัน หิวแล้วอะแก”
“ 10 นาที เดี๋ยวฉันไป” เอ่ยจบปาลินก็จัดการแต่งตัว เพราะนี้อยู่ในชุดไม่เรียบร้อย
ว่าแต่ยัยออมขวัญโทรหาฉันงั้นเหรอ ทำไมฉันไม่ได้ยินเสียง มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนออกจากกระเป๋า
“นี้แย่จัง แบตเกลี้ยงเลยเหรอเนี่ย” เมื่อเป็นเช่นนั้นฉันจึงเสียบปลั๊กชาร์จแบตทิ้งไว้สักพัก จากนั้นฉันก็ออกไปหาอะไรทาน
ด้านของออมขวัญ 10 นาทีของยัยปาลิน ไม่มีอยู่จริง รางวัลสายเสมอปีนี้คงต้องยกให้เพื่อนคนสวยของฉันๆ เหลือบมองนาฬิกาข้อมือผ่านไป 15 นาทีแล้ว แต่ก็ไม่มีท่าทียัยปาลินจะมาสักที ฉันหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาจะโทรไปวีนนาง
อีกด้านของฟรอสต์ ร่างสูงที่เดินออกจากห้องน้ำมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันรอบเอว
Rrrrrrrrrr ออมขวัญ
“สัส ฟรอสต์มารับสายสักทีดิ แม่งหนวกหูชิบหาย” ฟรอสต์ที่เห็นหน้าจอในสมาร์ทโฟนของตน ใบหน้าอันหล่อเหลามีหยดน้ำเกาะตามผิวหน้า
“ของกู เหรอ” ฟรอสต์ขมวดคิ้วถามมาคัส เพราะโปรไฟล์ที่ปรากฏบนหน้าจอเขาไม่คุ้น
“ก็ เออน่ะสิ”
“ออมขวัญ ใครหว่า เด็กกูงั้นเหรอ” ฟรอสต์ถามมาคัส นั้นทำเอาคนถูกถามมองค้อนด้วยสีหน้ามีอารมณ์
“ก็ไอโฟนมึง ยังจะถามกูอีก”
“ออมขวัญ ชื่อนี้ไม่คุ้นแฮะ”
น่าสงสาร อยากกินสาว 😴ฝันดีแล้ว1 ขนาดในฝันยังขนาดนี้ ถ้าได้จริง จะขนาดไหน อ่านให้สนุกนะคะ ฝากกดไลท์และคอมเม้นต์ให้ไรท์ด้วยน๊าาาา
- Writer
