[Part of Narnia]
“หื้ม?”
เขาทำเสียงในลำคอเล็กน้อย
“คะ..คือ...นะ...หนูยังไม่พร้อม”
“ฉันจะทำให้เธอพร้อมเองสาวน้อย”
ตาลุงเจ้าหนี้ฉันวางแก้ววิสกี้ลงบนโต๊ะข้างๆ แล้วเดินเข้ามาหาฉัน พอฉันเห็นเขากำลังเดินเข้ามาใกล้ก็รีบพลิกตัวเองลงจากเตียงทันทีแต่เตียงมันใหญ่แล้วก็เด้งสุดๆ มันทำให้การเคลื่อนไหวของฉันช้าทั้งยังต้องดึงผ้าห่มมาปิดท่อนบนของตัวเองอีก
“กรี๊ด!!! หนูยังไม่พร้อม ปล่อยหนูไปเถอะนะ หนูยังเรียนไม่จบ หนูยังมีอนาคตที่ต้องทำตามเป้าหมายอีกไกล”
ฉันกรีดร้องสุดเสียงเมื่อเขาดึงข้อเท้าฉันแล้วลากกลับมากลางเตียงอีกครั้ง
“คุยยากนักนะ..มองฉันซิ”
เขาคร่อมตัวฉันอยู่ข้างบนก้มหน้าเขามาใกล้ฉันซึ่งฉันกำลังเบี่ยงหน้าหลบ ปกติเวลาฉันมองเขา เขาก็มักจะว่าให้ฉัน ไหงตอนนี้จะให้ฉันมองหน้าเขาเนี่ย ใจร่มๆนาเนียร์ ใจเย็นๆนาเนียร์
“ปกติคุณไม่ให้หนูมอง”
“มองฉันนาเนียร์”
เขากดเสียงต่ำลงจนน่ากลัว ฉันจึงทำใจให้ไ
