[Part of Narnia]
พี่แมกซ์เวลจับขาฉันชิดแล้วกอดเรียวขาฉันไว้เริ่มกระแทกอย่างรุนแรงอีกครั้ง
"อึก..อือ...อื้ออ"
ฉันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ขอร้องละพอที..พอแล้ว...พอเถอะ...พอสักที...เจ็บจนทนไม่ไหวแล้ว...เขาใช่แมกซ์เวลที่ฉันรู้จักหรือเปล่า ที่ผ่านมาเป็นเขาใช่หรือเปล่า หรือนี่คือตัวตนจริงๆของเขา
ฉันทำได้แค่นอนนิ่งๆ ให้เค้ากระทำชำเราอย่างป่าเถื่อนได้แค่นั้น ดวงตาเหม่อลอยไปยังเพดานสีขาวโพลนปลดปล่อยร่างกายให้เขาเล่นจนพอใจ
ปึก ปึก ปึก
"ตอดค_ยชิบ!! อ๊าาากก"
พี่แมกซ์เวลปลดปล่อยเข้ามาในตัวฉันอีกครั้งแล้วพลิกตัวนอนคว่ำหน้าลงข้างๆ เขาหลับไปทันที ปล่อยฉันนอนร้องไห้อยู่ตรงนั้นคนเดียว
ฉันค่อยๆ พยุงตัวเองที่บอบช้ำลุกขึ้นจากเตียงแล้วแกะเข็มขัดที่รัดปากออก รสเค็มของเลือดยังอบอวลอยู่ในปาก รู้สึกได้ว่ามุมปากช้ำจากการรัดของเข็มขัด ข้อมือก็เช่นกันมีบาดแผลจากสายเข็มขัด ก้มมองร่างกายของตัวเอง มันแดงเป็นจ้ำแล
