[Part of Maxwell]
นาเนียร์ทำตาค้าง ช้อนที่ถืออยู่ตกลงบนจาน ลูกน้องของผมบริเวณนั้นรีบก้มหน้าลง ป้านีหันหน้าหนีแล้วแอบยิ้ม มีแต่ยัยหนูของผมที่จ้องผมแล้วหน้าแดงแจ๋
ผมใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวแหวกอกลงมาถึงร่องซิกแพค มันสามารถโชว์รอยฟันของคนตรงหน้าที่กัดผมเมื่อตอนเช้าได้อย่างเต็มตา
"ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลยนะพี่แมกซ์!!"
นาเนียร์กดเสียงลงขู่ผมด้วยความอาย
"สบายดีออก"
ผมไม่สนใจเธอแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม
"ป๊ะป๋าแมกซ์"
นาเนียร์ทำเสียงออดอ้อนผมส่งสายตาเว้าวอนเหมือนลูกแมวน้อย ทีงี้อ้อนมาเชียว
"..."
ผมไม่ตอบกลับจิ้มไส้กรอกเข้าปาก เด็กน้อยทำหน้ายู่ใส่แล้วลุกขึ้นเดินเข้ามาหาผมแทน
"ไม่อายแต่หนูอาย..คนเยอะแยะ"
"อายทำไมคนของเราทั้งนั้น..นี่กะจะไม่สวมเสื้อเลยนะ นานๆเมียทำรอยให้ที"
"พี่แมกซ์!!"
นาเนียร์เรียกผมเสียงสูงกระทืบเท้าออกห้องไปอย่างอายหรืองอนผมก็ไม่รู้ แต่ที่รู้หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเชียว
"สั่งคนขนข
