[Part of Narnia]
ฉันเอาแต่นั่งก้มหน้าหลบสายตาผู้ชายตรงหน้าด้วยความอึดอัด ตั้งแต่ประโยคที่เขาเอ่ยมาเกี่ยวกับเรื่องเมื่อวาน ฉันก็นั่งแช่อยู่ที่โซฟาตัวนี้มาประมาณ 15 นาทีได้แล้ว ขาก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่ก็ยังไม่เห็นผู้ชายตรงหน้าจะเล่าอะไรเลย ฉันเริ่มหมดความอดทนแล้วเงยหน้ามองเขา
เขาเป็นผู้ชายที่แข็งแรงมากดูจากรูปร่างแล้ว วัยก็อาจจะแก่กว่าฉันไปหลายปี เขาดูภูมิฐานและน่ากลัว เป็นคนที่หน้าตาดีคนหนึ่งแต่ติดที่ดูน่ากลัว ดวงตาสีน้ำเงินเข้มนั้นเวลามองชวนให้หลงใหลชะมัด
“จะมองฉันอีกนานไหม”
ฉันตกใจแล้วรีบหลบสายตาเขารีบก้มหน้าลง เขาดูยังกะพวกมาเฟียหรือว่าเขาอาจจะเป็นเจ้าหนี้ลุงของฉันอีกคน
ฉันที่กำลังคิดไปต่างๆนานา จู่ๆลูกน้องของเขาก็เดินเข้ามาแล้วยื่นซองสีน้ำตาลให้ฉันเปิดดู พอส่งเอกสารเสร็จก็เดินออกไปทิ้งฉันไว้กับตาลุงน่ากลัวนี้อยู่สองคนในห้องอีกครั้ง
ฉันตัดสินใจเปิดดูข้างในซองสีน้ำตาล ในซองม
