[Part of Maxwell]
“ทำอย่างอื่นได้ไหม แค่สองหนูก็จะตายแล้ว”
นาเนียร์ก้มหน้าพูดด้วยเสียงเบาๆ
“ถ้าไม่ถึงนับเป็นครั้ง ครั้งละแสน แต่ครั้งไหนเธอขึ้นให้ฉันจะให้โบนัส...พอใจไหม”
“หนูเสียเปรียบไปหมด...อย่างกับเป็นนางบำเรอเลย เอาเถอะทำไปเดี๋ยวก็หมดไหนๆ ก็เสียไปแล้ว”
นาเนียร์บ่นพึมพำๆ อะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียวแล้วแอบเช็ดน้ำตา...ผมถือว่าเธอโอเคแล้วก็แล้วกัน
“รอบหน้าเบากว่านี้ได้ไหมคะ...หนูเจ็บมาก”
นาเนียร์ขอร้องผมด้วยแววตาสั่นๆ
“อย่ามองฉันด้วยแววตาแบบนี้”
“หนูขอโทษ”
“มันทำให้ฉันอยากกระแทกเธออีกครั้งสาวน้อย”
ผมกระซิบข้างหนูเธอจนนาเนียร์เอี่ยวตัวหลบผม แล้วพยายามจะลุกออกจากอ่างน้ำ ผมเอาน้ำล้างตัวเธอแทนใส่ผ้าคลุมแล้วอุ้มเธอเดินไปห้องผมที่อยู่ข้างๆ คนตัวเล็กโอบคอแล้วซุกหน้าเข้ากับหน้าอกผมทันทีเมื่อเดินออกห้องเจอคนของผมที่ยืนอยู่ตามจุด
พอถึงห้องผมเห็นเธอก็หลับในอ้อมกอดของผมไปแล้ว จึงวางเธอลงบน
