Prologue
205 Words
Mula sa pagmulat ng mata wala pa akong nakikita kundi dilim at sa pagdaan ng araw tila nag-iiba ang lahat. Sa pangalawang pagmulat ko ng mata masaya pero hindi sa lahat ng pagkakataon dahil sa malupit Kong mundo. Sa pangatlong pagmulat ng mata tila akoy nag-iiba na, mula sa pagkadapa akoy nagmukmok na. Hindi ko makita ang pag-asa. Nasaan nga ba.
Tila nagbago ang takbo ng buhay ko sa mundong ito. Ang mundong mapanglait at mapanakit. Ang mundong puno ng katotohanan na pilit kong tintakasan. Ayoko na muling pumikit ba baka sa huling pagpikit, baka sa habang buhay na dilim ako'y sasapit.
Masakit mang isipin hindi mo matatakasan ang katotohanan , dahil pilit ka nitong babalatan upang ikubli ang katotohanan. Katotohanang kailan man, hindi ko na matatakasan at ang kailangan ko ay lumaban.
Though the world is cruel, we should always learn how to deal and cope with those unexpected challenges and burden that this world possessing with. You need to be strong , bold and determined in order for you to survive the game that the world has brought to us, cause one day you'll wake up , that all the things is already on their own places. I am Ronnie Fuentabella and this is my story.
- Writer
