EP.18 #ผู้ชนะ
959 Words
“บิทสูงถึงแปดพันแล้วนะครับ! มีใครจะประมูลเพิ่มอีกหรือเปล่าครับ? ผมจะได้เริ่มนับ!!”
ดีเจตะโกนถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น จะไม่ให้หมอนั่นมันตื่นเต้นได้ยังไงละวะ เหล้าแค่ขวดเดียวแต่ราคาเสือกสูงถึงแปดพันบาท
เหอะ กระจอกสิ้นดี!
“สองหมื่น!!”
.
.
.
[บทบรรยาย ไอวี่]
ทุกเสียงรอบตัวเงียบสงัดลงทันทีที่เสียงเข้มของใครคนหนึ่งเสนอราคาแสนแพง ฉันพยายามหรี่ตามองผ่านแสงสปอตไลท์บนสเตจไปทางเขาคนนั้น อยากเห็นหน้าชะมัดว่ารวยล้นฟ้ามาจากไหน กะอีแค่เหล้าราคาพันกว่าบาทขวดเดียวถึงกับต้องประมูลด้วยราคาขนาดนั้นเลยหรือไง
ไม่โง่ก็บ้า...
ต้องบอกก่อนว่าความจริงแล้วฉันไม่ได้เต็มใจมายืนอยู่ตรงนี้หรอกนะ ปกติถ้าฉันขึ้นโชว์เสร็จมันก็จะหมดหน้าที่ของฉันแล้ว แต่เพราะพี่ดาด้าผู้จัดการผับมาขอร้องให้ฉันช่วยเรียกความสนใจจากนักเที่ยวทั้งหลายให้หน่อย เพื่อต้องการดึงกระแสให้นักเที่ยวหนุ่ม ๆ ได้กระชุ่มกระชวยกับการประมูลแสนพิเศษที่นาน ๆ จะจัดขึ้นสักครั้งหนึ่ง และถึงแม้ว่าฉันจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ แต่ก็เอาเถอะ ถือซะว่ามันคืองานงานหนึ่งแล้วกัน
“สองหมื่นบาท!! โอ้ว! สุดยอดไปเลยฮะ! ผมเชื่อว่าไม่มีใครสามารถสู้ราคานี้ได้อีกแล้วแหละครับ ขอเชิญคุณผู้ชายขึ้นมาบนสเตจเลยดีกว่าครับ” เสียงดีเจเจมส์ดังขึ้นอีกครั้ง ฉันถึงได้ละสายตาไปจากมุมมืดตรงนั้น
ช่างเถอะ! เขาคนนั้นจะเป็นใครก็ช่าง รีบ ๆ มารับเหล้าให้มันจบ ๆ ไปก็พอแล้ว ฉันอยากกลับบ้านจะแย่
ตึง!
ร่างสูงของใครคนหนึ่งกระโดดขึ้นมายืนบนสเตจด้วยความรวดเร็ว ฉันที่ไม่ทันได้ตั้งตัวรีบผละถอยหลังออกห่างจากเขาด้วยความระมัดระวังตัว และพอเงยหน้าขึ้นมองก็ต้องชะงักนิ่งราวกับถูกกดปุ่มหยุดอย่างไรอย่างนั้น
ไม่จริง… ทำไม… ทำไมถึงเป็นเขาอีกแล้วล่ะ!!
“น่าตื่นเต้นดีนะว่าไหม?”
รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาเรียวคมเข้มสีน้ำตาลทองทอประกายแพรวพราว ฉันไม่รู้ว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ทำไมอยู่ ๆ เขาก็โผล่มายืนตรงหน้าฉันอีกแล้ว
นี่มัน… เรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!
“หึ… ยิ่งได้เห็นใกล้ ๆ แบบนี้ ฉันก็ยิ่งมั่นใจ”
“...”
“จะใช่หรือไม่… คงต้องพิสูจน์”
นับพันจ้องตาฉันนิ่งราวกับมองทะลุหน้ากาก ไม่จริงหรอก… เขาไม่มีทางจำฉันได้หรอก ฉันสวมหน้ากากอยู่นะ ถึงมันจะแค่ครึ่งหน้าก็เถอะ
“คุณคือผู้ชนะประมูลในครั้งนี้นะครับ แสดงความยินดีด้วยครับ!” เสียงปรบมือผสมกับเสียงเป่าปากโห่ร้องเบื้องล่างดังกึกก้อง นับพันกระตุกยิ้มมาดร้ายสุด ๆ เขาไม่ยอมละสายตาไปจากฉันเลยสักนิด “ปิดประมูลครั้งนี้ที่ราคา สองหมื่นบาท!!”
เสียงโห่ร้องด้านล่างยังดังไม่หยุด นับพันหยิบธนบัตรสีเทาปึกหนึ่งจากกระเป๋าสตางค์ส่งให้กับดีเจเจมส์ซึ่งรับไปยืนนับอยู่ด้านข้างกับฉัน หลังจากนับจำนวนเงินเสร็จเขาก็ประกาศใส่ไมค์อีกครั้ง
“ได้รับเงินประมูลครบถ้วนแล้วนะครับ ต่อไปเป็นหน้าที่ของ POISON IVY แสนสวยของเราแล้วนะครับ เชิญเปิดเหล้าแล้วรินใส่แก้วได้เลยครับ” แก้วเหล้าถูกยื่นมาตรงหน้า ฉันเปิดเหล้าด้วยความรวดเร็ว เพราะอยากจะทำให้มันจบ ๆ ไป พอรินน้ำสีอำพันลงในแก้วเสร็จก็ต้องชะงักเมื่อดีเจเจมส์ดึงขวดเหล้าในมือฉันไปถือ “อ๊ะ ๆ อย่าลืมป้อนผู้ชนะประมูลด้วยนะครับคนสวย”
ฆ่าฉันเถอะ! ให้ตาย!
“...” ฉันกลอกตาด้วยความเซ็งจัด ฉันเกลียดการโดนบังคับที่สุด! เหลือบตามองผู้ชายข้างกายเพียงเล็กน้อยก่อนจะจำใจหันหน้าไปหาเขาตรง ๆ นับพันยังคงจ้องฉันไม่วางตา สีหน้าเขาดู… อ้อล้อมาก! มันดูสนุกปนชั่วอ่ะรู้จักไหม!
“ช้าจัง… ฉันทำเองดีกว่า”
จู่ ๆ นับพันก็แย่งแก้วเหล้าจากมือฉันไปถือไว้เอง เขาแสยะยิ้มชั่วร้ายก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปากจนหมดแก้ว ฉันลอบถอนหายใจเบา ๆ ดีแล้วที่ไม่ต้องป้อนเขาน่ะ ไม่อย่างนั้นฉันคงอยากจะกัดลิ้นตาย
ทว่า… ฉันโล่งใจได้ไม่นานก็ต้องมีอันต้องอึ้งระดับสิบเมื่อถูกผู้ชายตรงหน้ากระชากเอวเข้าไปใกล้พร้อมกับมือหนาประคองข้างแก้มแล้วประกบริมฝีปากร้อนลงมาแนบสนิทกับริมฝีปากของฉันด้วยความรวดเร็ว!!
มันเหมือนมีประกายไฟวิ่งพล่านจากริมฝีปากร้อนเข้าสู่ร่างกายฉันในทันที รสชาติขมของวิสกี้ถูกถ่ายเทเข้ามาภายในโพรงปากของฉันพร้อมกับเรียวลิ้นร้อนชื้น นับพันพยายามผลักดันของเหลวเหล่านั้นให้ฉันกลืนกินมันลงไป
เขากำลังป้อนเหล้าให้ฉันผ่านจูบ!!
“อื้อ ๆ อึก!” ฉันยอมกลืนเหล้าพวกนั้นลงในที่สุด แม้พยายามจะต่อต้านเขา แต่พอโดนเรียวลิ้นแสนกักขฬะนั่นปั่นป่วน สมองฉันมันก็พร่าเลือนราวกับคนกำลังจะตาย หลังจากแน่ใจแล้วว่าฉันยอมกลืนเหล้าลงคอ นับพันก็ค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออก แววตาคมเข้มที่ใช้มองกันมันช่างน่ายิงทิ้งเสียจริง!
“หมื่นแรกคือค่าเหล้า…”
“...”
“ส่วนหมื่นที่สองน่ะ… ค่าจูบ”
- Writer
