CHAPTER 10: HOPE
“HINDI…” umiiling-iling na sabi ni Mirathea sa kaibigang si Sebastian. “A-Ayoko, Seb. Natatakot ako na baka kunin niya ang mga anak ko sa akin. Ayokong mawala sa akin ang mga anak ko.”
Narinig na naman niya itong marahas na bumuntonghininga sa kabilang linya.
“Whatever your decision, I’ll support you, Thea. But in my own opinion, I want you to tell them, kung sino ang ama nila dahil hindi mo naman iyon habambuhay na maitatago sa kanila.”
Nakagat na lang niya ang pang-ibabang labi at napayuko. Sebastian has a point, pero ang siste ay hindi pa siya handa sa puwedeng mangyari.
“Pag-iisipan ko—” natigil siya sa pgsasalita nang marinig niya ang boses ng isang lalaki.
Medyo may kahinaan lang pero malinaw naman niyang narinig. Hindi nga lang niya naintindihan dahil nagsasal
