Shoujo Elite 1 : A Bittersweet Love

CHAPTER FOUR : Kevin Troy Velasco

POV

KEVIN

VGH Arts was Kevin father's business. Stand for Velasco Glass Hub Arts. They sale a different classification of glasses. Arts of furnitures, materials and etc that is carved by glass. Before VGH Arts pagmamay-ari ng aking ama ang Velasco Factory isang pagawaan ng tela na minana pa nito sa ama ngunit kalaunan at humina at nagdesisyon na lang ipagbili iyon.

Kasalukuyan akong nag-aaral noon sa ibang bansa ng itayo ang VGH Arts, limang taon ako namalagi doon. Without investment from the others company the VGH Arts faces a lot of criticism from others. Maliban sa matinding labanan when comes to business medyo mahina ang simula ng VGH Arts. Bukod pa doon nagkaroon ng emergency ang pamilya ko, literally isa sa pamilya ko. My sister undergo an emergency surgery heart transplant.

Malaki ang naging krisis na dinanas ng pamilya ko na wala akong kaalam-alam sa nangyayari dahil itinago iyon ng magulang ko sa akin. Walang nakapagsumbong. Ikinagalit ko iyon ng lubos. Sa limang taon sa ibang bansa hindi ako nagbalak na umuwi ng pilipinas. Ang magulang ko ang bumibisita sa akin. Wala naman silang naikwento noon kaya kampante ako na maayos ang lahat.

Magaling magtago ang magulang ko. Pati ang kapatid ko ng umayos ang lagay niya. Pakatapos operahan ay itinago rin niya dahil iyon ang pakiusap ng magulang namin. Paliwanag ng magulang ko ay gusto lang nila na makapag-focus ako sa pag-aaral at doon igugol ang panahon ko at wala ng iba.

Bago ako umalis naisabi na ng aking ama ang balak niyang ipapatayo. At okay na rin naman sa amin na ipagbili ang factory noon. At dahil gusto ng ama ko na mapag-buti ang lahat sinunod ko lamang sila. Kung tatanungin ko naman kasi noon puro positive vibes ang binabalita nila sa akin meron namang negative ngunit mga minors lang na kaya i-manage agad ng aking ama. I 'amconfident back then that they were really okay.

Until few months ago my family confessed to me about everything. God sampung taon bago nagsalita sila at magsabi ng totoo. Sa limang taong nasayang na panahon simula ng nakabalik ako hindi lamang nagawang umamin nila. At talaga namang pinaabot pa ng sampung taon. Aba matindi! Kayo gayun na lamang kagustuhan kong magalit ng sobra-sobra ngunit hindi ko magawa. Nangyari na ang nangyari.

First the company, that faced a lot of criticisms. Nahirapan mag-adjust ang VGH Arts noon sa ibang kompanya lalo na sa kalabang talaga namang tanyag na. Okay lang sana lusot na iyon sa akin dahil ngayon maganda na ang takbo ng VGH Arts. Ang ikinagalit talaga ko ang itinagong kalagayan ng kanyang nag-iisang kapatid. She was only ten years old back then. Isa pang ikinagulat ko ng malaman kong twenty percent sa VGH Arts ay nasa anak ng Sanchez. Malaki ang utang ng pamilya ko dahil nga sa biglang pangyayari sa kapatid. Doon ako nainis at nagalit sa kanila hanggang sa panenermon sa magulang at kapatid ay nagawa ko. Of all people na pwedeng mahingian ng tulong ay sa pamilya pa ng ex-girlfriend ko. Subalit laking pasasalamat ko pa rin dahil ligtas na ang aking kapatid at successful na rin ang VGH Arts ngunit ang alam ng lahat naginvest ang Sanchez sa kompanya namin kaya ito lumago at unting-unting nakilala. Pero kung iisipin parang Oo.

After my father step down being a CEO in VGH Art but still remaining as chairman, ibinigay nito sa akin ang pagiging presidente ng kompanya kamakailan lang. Isinandal ko ang pagod na likod sa swivel chair at napatingala sa puting kisame ng kanyang opisina sa VWoodF Arts and Design.

He had recently been tenured last last month as a CEO in VGH Arts. Pero mas gugustuhin ko pa rin mag-stay sa sarili kong kompanya at magpakabusy doon. Itinalaga ko muna sa kapatid kong babae ang VGH Arts since siya ang tumatayong Vice Presidente. Siya na muna ang bahala sa VGH Arts kung wala ako doon. Subalit bago ang lahat ay may isa pa akong problema na ikakasakit sigurado ng ulo ko.

Napabuntong-hininga ako.

Itinaas ko ang kontrata na ibinigay ng aking ama. Matagal na iyon sa akin simula ng umupo akong CEO ng VGH at nabasa ko na iyon. Binasa ko ulit iyon ngunit napatigil ang mata ko sa pangalang nakapaloob sa kontrata at ang pirma.

"So, Michelle really help my family. Bakit siya pumayag mag-sign nito. Hindi ba niya alam kung gaano ko siya nasaktan." He heaved a sigh at binasa ang nakapaloob doon. Ayon sa pribadong kontrata, sa loob ng sampung taon pwede ng mabawi ng VGH ang twenty percent shares ng kompanya. As long as mababayaran na ng first party ang nahiram pera. At pumayag naman ang second party. The second party will received a dividend from the twenty percent share. Madali lang sana kung madali lang sa taong nagmamay-ari ng twenty percent share. Ewan ko pero may kunting kaba akong na nararamdaman. Was it because she is my ex-girlfriend?. O dahil medyo guilty ako sa ginawa ko before at bakit pa ba ako tinulungan niya. Malinaw noon ang pagkakasabi ko na hindi ako hihingi ng tulong sa pamilya niya.

Pero anong nangnangyari? Heto at namomoproblema ako? Bagama't wala ako sa pangyayari noon. Hindi ko rin lubos maisip bakit niya pa rin tulungan ang pamilya ko? Naiinis ako sa pangyayari ngunit wala na akong magagawa. All I have to do is to deal with my ex-girlfriend.

Isang mahinang katok ang pumukaw sa akin at agad naman akong umayos ng pagkakaupo. Isiniksik ang kontrata sa envelop nito. At itinago sa drawer ng aking office desk.

"Come in." Wika ko. Bumukas iyon at pumasok ang aking secretary at driver ko na rin.

I heaved a relief sigh. "Ikaw pala. Bakit hindi ka nagsalita."

Napansin kong binilisan niya ang pagnguya. Ngunit parang matatagalan pa siya. Kumakain sigurado ito ng tawagan ko at pumunta kaagad dito sa opisina.

Natatawa ako sa itsura niya ngunit pigil ang sarili na mapahalakhak. Ang bilis kasi ngumuya aakalain mong may kompetisyong sinalihan.

"Relax, Kyle. Take your time baka mabilaukan ka n'yan.... Here, take this." Ini-offer ko ang dinala niyang bottled water pagdating nila kaninang umaga.

Hinintay ko muna siyang makainom. I knew Kyle Ivarel ever since I started the VWoodF Arts and Design. Nakilala ko na siya sa event ng isang orphanage kung saan inisponsoran ng pamilya ko at doon rin ito tumutuloy, five years ago. Nakitaan ko siya ng potensyal sa pagdesinyo at pagukit, dise-otso anyos pa lang siya noon ngunit kamangha-mangha na ang pag-uukit niya. Naturang abilidad at hobby na daw niya iyon. He's very simple young man, kind and talented. Kaya kinuha ko siya at pinag-aral sa kolehiyo.

In fact, Katatapos lang niya sa kursong arkitekto ngayon taon. Ngunit hindi nagbalak magreview at magexam, kahit anong pilit ko. Mas ginusto niyang munang maging secretary ko dahil nai-enjoy daw niya ang ganoong trabaho. Even though I pursued to convinced him but Kyle refused it with assurance. He once said, his dream was to worked with me and be a benevolent loyal employee.

Kinuha niyavang inuming inalok ko. Halos makalahati ang lagok niya bago umupo ng maayos at nagsalita. "Sorry po Sir Kevin. Hindi ko kasi mahindian ang offer ng mga kasamahan ko rito. Masyadong masarap ang baong adobong asin ni Meigan."

"That's okay. Anyway, cancel my appointment tomorrow afternoon. I got a feeling I have to meet the daughter of Sanchez." nasisiguro ko talaga dahil kakatawag lang ni Marcus Sanchez na baka matuloy na ang appointment na matagal ko ng pinag-iisipan. Kakausapin raw mamayang dinner ang si Michelle ng ama nila.

"You mean the Trend Clothing Company?" tanong Ni Kyle sa akin para kumpirmahin. Medyo na briefing na rin siya ng kaunti about our family matter before and then. Tiwala naman ako sa kanya at tinuring ko na rin isang kapatid.

Isang tango ang binigay kong sagot sa tanong niya. "Find a fine restaurant. Kung saan makapag-usap kami ng komportable at hindi masyado matao. I don't want to get an attention if that's possible to happen." I slightly smiled.

"Roger that Sir. Maasahan mo ako sa bagay na iyan." Kyle make a two thumbs up before turning away but ceased for a while to look back. "Oh, I forgot Sir. The time. And what kind of set-up do you want.?Such a romantic way or the usual one?"

Natawa ako sa tanong niya. " Make it usual. Just like the other previous business meeting we been through. Then about the time book it at three pm."

Itinatak muna niya ang sinabi ko. Kyle repeatedly by murmuring on himself, then suddenly snapped his forefinger and thumb as if there is something in his mind. Tumingin ito sa akin. "I think it is better to book in a café since it's afternoon delight."

I leaned to my swivel chair and crossed my arms around chest. "You are right. Bahala kana sa place ng appoinment ko. "

"Roger that Sir. Wala na po ba? Baka gusto niyo rin po magpareserve ng magagandang bulaklak? You know, considering it as a being gentleman." Kyle winked ,obviously he's teasing me.

Napakamot ako ng batok ko. "Hala sige na. Ikaw na nga ang bahala kung anong gusto mo mangyari. Just don't do too much. Baka mamis-interpret ng ka-meet ko ang intensyon ko sa kanya. Saka na kapag maayos na ang lahat."

"Oi... may balak ka yata." mas lalo naging mapanukso ang mata niya.

"Shut up , Kyle. Baka gusto mo i-enroll kita sa review center at ipagtake ng board exam. You know how capable I am."

"Sabi ko nga po. Lalabas na ako." Mabilis siyang naglakad papuntang pintuan ngunit natigil ulit ng tawagin ko ulit.

"A..Ahmm...K..Kyle, just t..two red tulips is enough." I quickly said it. Medyo nautal pa ako ng sabihin iyon.

Nakita Kong pigil itong kiligin at sa huli ngumiti na Lang. "Roger, Sir!" sumaludo pa siya na parang nasa military academy. Sinenyasan ko siyang lumayas na bago ko pa siyang mabato ng kung ano. Agad naman siyang tumalima na may pasipol-sipol pang nalalaman.

Napailing na lang ako kung ano man ang nasa utak niya. I am surely that will never happen just yet.... Medyo may pakiramdan akong sasakit muna ang ulo ko kapag na-encounter ko si Michelle bukas specially without her friends around. Huminga ako ng malalim bago itinuon ang sarili sa harap ng computer at sa trabaho kong pulos papeles.

"Let me see the problem first." Wika ko sa sarili at sinimulan muling tumipa sa keyboard at tumutok sa computer.

Bukas ko na lang iisipin ang pwede kong sasabihin sa ngayon kailangan niyang magtrabaho para say ekonomiya.

POV

MICHELLE

I wrapped my apron on my waist. Pumwesto ako sa countertop katabi ni Charlene. Silang dalawa ngayon ang barista. Si milky na regular employee doon ay naka-off duty. Kaya full force kaming magkaibigan. Charlene seriously focusing in her work who are right now elegantly pouring a jujube tea - a korean tea "Daechu-cha"- with flavored of fruits that's today special table d'hôte with traditional korean treat. Oh, we were wearing a hanbok today as Jeline insisted. Kahit hindi pa saturday kapag ginusto nito i-pamodel sa amin ang gawa nito ay talagang ipipilit sa ayaw o gusto mo.

Nagtataka kayo kung bakit nagseserve rin ng tea. Gayong Cafe Ang Shoujo Elite Dahil bukod sa iba't-ibang coffee, Shoujo Elite also offer a tea from time to time. In short it's cafe-tea. Meron din namang carbonated drinks. But mostly Shoujo elite known as it's has the best coffee offered.

Anyway, kahit magreklamo kami, syempre pagbibigyan namin si Jeline as always. Para kaming mga Noblewomen or a court lady in Joseon Era, kdrama ang datingan. Mukhang nagpuyat ang naiwan kagabi dito sa Café dahil medyo naiba ang ayos doon. Nawala ang mga rattan at mahogany table. Napalitan iyon ng maliit na wooden antique tea table, no chairs just the small rounded cushion for sitting or kneeling.

Nagustuhan iyon ng mga regular costumer namin at mga bagong gawi doon. Kaya kahit alas-dyes pa lang ng umaga ay full pack na ang café. Mukhang malabo makapagpahinga kami ngayon. Pero syempre magpapaalam ako mamayang alas-tres. Just because of my sudden appointment.

Umakma ang bibig ko upang magsalita ngunit...

"Her idea." Bago pa ako maka-pagtanong ay sumagot na si Charlene at itinuro si Jeline na masayang nagseserve sa costumer. Na akala mo at nagshoshoot ng isang Korean Drama. "Before magalas-singko kahapon ay prenesent niya itong concept niya. She was already set. Specially the outfit." Umiling-iling siya saka nagpatuloy. "Hindi naman nakapaghintay ng weekend. Excited kasi siya suotin natin itong obra niyang import galing Korea. Hindi ako makatanggi kasi gustung-gusto ko rin naman. You know how I really love wearing hanbok. At tsaka ayokong putulin ang kasayahan niya. Hindi na nga siya masaya dahil no pansinin ang crush niya. What will I give is my best support to my dear friends happiness."

Tumango-tango na lang ako dahil alam kong may kasunod pa iyon at hindi nga ako nagkamali.

"Thanks to the three J we finished it until two am. I did pressure them if you asked me, Specially Jeline. We closed the shop around seven pm, I think. Hindi ko pinauwi ang tatlo hangga't hindi natatapos kahit inaantok na sila. Hindi ko rin nga maintindihan kung bakit natin ito ginagawa. Pwede naman natin hindi gawin ito." aniya sa akin sabay pasa ng isang porselanang tray na may lamang Tea Set.

Ang Three J pala na tinutukoy niya ay si Jeline, Joyce and Joan.

I tapped the call bell to get the attention of Christine who are around the corner wiping the table. "May paliwanag dyan. First thing first ikaw ang nagpasimuno n'yan. Idea mo ang magkaroon ng event ang Shop mo. Since you wanted to be unique from the other Café. Secondly, mahilig ka sa cosplay dahil fanatic ka ng anime kaya naman you don't hesitated ng magvolunteer si Jeline na siya na lang ang gumawa ng costume natin every time we have an event. Wala naman kaming reklamo 'dun. After all we like it too. Doing this stuff."

"Oo nga pala. Masyadong makakalimutin na ako hehhehe." Natatawa niyang Sabi sabay haplos sa nakaayos niyang buhok ngayon, kadalasan kasi parang hindi siya nagsusuklay kahit hanggang balikat lang ang medyo wavy niyang buhok. Charlene is so cute and pretty today in spite of her noticeable mandible. Dahil nakaponytail ang buhok niya sa may parting leeg.

As usual, tumango lang ako bilang pagsang-ayon. "By the way, may importanteng lakad ako mamayang alas tres. I'll be back if my business is done."

Tumingin lang siya ng saglit sa akin bago ibinaling sa maliit na sink ng counter at nag hugas ng ginamit niya sa paggawa ng tea. "Fine. I'll cover the entire day. Wala naman akong gagawin."

"Thanks dear." Yinakap ko siya mula sa likuran. I should done my business so that it shouldn't give me so much trouble.

Gaya ng inaasahan naging busy ang cafe. Labas pasok ang mga costumers lalo pa't maganda ang concept ng event namin ngayon. Melinials na kasi. Masyado na cover na ng Korean ang lugar ng Pilipinas lalo na sa kabataan.

Kahit ang katabi ko. Kahit busy nagagawa pa rin magsubaybay ng Kdramang kinahuhumalingan niya. At ngayon nga dahil wala ng costumer na nakapila malaya siyang manood sa cellphone niya.

"Hindi pa ba tapos ang episode na iyan. Napanood muna di'ba 'yan?." Istorbo ko kay Charlene.

"Shhh... Keep quiet hindi ko naririnig ang sinasabi nila." Saway niya sa pangiistorbo ko sabay wasiwas ng hintuturo nito ngunit ang mga mata at tutok na tutok pa rin sa cellphone.

"Ai ang galing naiintindihan mo na ngayon ang lingwahe nila. If I know, you only just read the subtitle."

"What I mean don't disturb me when I'm into this."

"Jusko ulit-ulit mo na lang 'yan." I rolled my eyes in disbelief.

"And so?... Well, at least this drama make sense. Than to reality. Specially your drama in life. And your cellphone was ringed a while ago. Nahagilap ng mata ko. You gonna meet someone. Right?"

It's not a question but for a confirmation to be exact.

"It's a secret." Hinablot ko ang cellphone na nasa ibabaw ng countertop malapit sa kanya.

Nagkibit-balikat lamang siya sa tinugon ko. Hindi ko na inistorbo ang leasure time niya. I unlock my phone and open the message. It was came from my brother Marcus.

*Marcus Brother*

Message....

'Good for you dear Sister. Sa Shoujo Elite napili ng CEO makipagmeeting sa'yo. Get ready.'

Nanlaki ang mata ko. So, we will meet here!. Exactly here! In Shoujo Elite! What I'm gonna do about this? No! Hindi pwede dito! Mga intrimitida pa naman ang mga kaibigan ko. Magiging magulo kapag nangyari. Walang hassle sana sa akin. Subalit ayokong mapag-usapan ng mga kaibigan ko. Pakialamera pa naman ang mga bruha.

Batid ko rin ang biglang t***k ng puso ko... Bakit bigla naman yata? Masyado yata akong kinakabahan.? Siguro dahil first time ko makipag-meet. Hindi ko pa kasi naranasan makipag-meet.

Sa madaling salita bahay-shoujo elite, Shoujo elite-bahay. At kung minsan baka-bakasyon kasama ang mga kaibigan ko. Stalk-stalk kay Kevin sampung taon akong ganyan. Boring di'ba.?

Napatingin ako sa antique na wallclock ng cafe. Meron pa akong apat na oras. Nag-excuse muna ako kay Charlene.

Tumango naman siya bilang pagpermiso ngunit makahulugang sumulyap sa akin. Binalewala ko Lang tsaka dumeretso ako sa opisina ni Charlene. Kung saan malaya kaming makalabas-masok doon.

Pagkasirado ng pintuan, I dialled the number of my brother. Nakailang dialled pa ako at ring bago sumagot ang kabilang linya.

"Ang tagal mo namang sumagot.! Anyway, Could you please change the place? Sa iba na lang, huwag dito sa cafe. I become the one's curiosity of my friends." Pambungad ko sa kapatid ko.

"You didn't greet me... How I am doing? Instead you greet me with your concern dilemma." Nahimigan ko ang pagtatampo ngunit kunti lang naman.

I rolled my eyes. "Kailangan pa ba 'yun? Please kuya... Give me this favor."

Narinig ko siyang bumuntong-hininga. "Okay. I'll try. Wait for my text. Just stand by."

"Make it fast kuya."

"Ikaw ha! Atat lang. Kung hindi lang kita kapatid." Nanggigil na pinatay ng kabilang linya ang cellphone.

Napangiti ako. Maasahan talaga ang kuya ko. Ano palag na!

Nakabalik na ako sa dati kong kinalalagyan. Nakailang costumer pa kami bago mag-close bilang hudyat na lunch break na namin. Mamayang ala una naman ang bukas namin.

We are in the middle of lunch break when I receive a text message from my brother again. My favor was successfully granted. It's settled in Glamour House Cafe, four kilometers away from Shoujo Elite.

I smiled widely with satisfaction. Nagmukha tuloy akong tanga sa mata ng mga kaibigan ko. Lalo na't nakatingin sila sa akin.

"What? May dumi ba ako sa mukha?" Kunwaring tanong ko sa kanila.

"It seems you're happy about the idea of meeting someone." Aniya ni Charlene habang hinay-hinay na sumubo ng pagkain kaharap ko siya.

Pinagdugtong-dugtong namin ang mesa ng cafe para maging hapag-kainan namin.

Napaigtad ako sa sinabi niya at napatingin kay Charlene.

"Whoa!!! Legit ba 'yan?" Tanong naman ni Kena nasa kabisera siya sa mesang pinagdugtong-dugtong.

Lahat ay napakiling ang ulo papunta sa akin.

"I just assume. Since I accidentally read her message earlier."

"Ikaw ha...may sekreto kana ngayon." Ani naman ni Jeline na katabi ko siya.

Bago pa ako makasagot ay naunahan naman ako ni Charlene. "Definitely yes.. She told me earlier too."

Best Marites, Best pakilamera and best in everything when it comes to chismis ang mga bruha na'to.

Napakunot-noo na lang ako sa pangunguna naman niya. Ngunit sumang-ayon na lang ako dahil nasisisguro ko mangungulit lang nanaman sila sa akin. " Hindi ko itatangi. I will tell you all but not now maybe some other time." Wala na talaga akong ligtas sa matalas na pakiramdam at mapangmasid na mata ni Chacha.

Nagkanya-kanyang ekspresyon ang mga mukha nila sa 'di pagsang-ayon sa sinabi ko. Na akala mo maling-mali ang pagtatago ng confidential na bagay-bagay.

Hindi ko muna ipapaalam sa mga kaibigan ko ang sitwasyon ko ngayon. Dahil alam babaha ng iba't-ibang opinyon nila. Napagdesisyunan ko ireresolba ko muna gamit ang sarili kong opinyon. Saka na kapag nahirapan na ako at kailangan ko na ang opinyon nila.

POV

Kevin

"Naka-set na po ang appointment niyo kay Ms. Sanchez, Sir Kevin." Nakangiti sa aking wika ni Kyle. Sinilip pa ako saglit sa rear view mirror.

Nasa backseat ako at kasalukuyang may sinusuring papeles. Bumabyahe kami pabalik sa VWoodF Arts and Design galing kami sa VGH Arts.

"Who's Ms. Sanchez?" sabat ng katabi ko. Nakadekwatro ito at nagce-cellphone.

Ng hindi ako sumagot ay binalingan nito si Kyle. "Sino si Ms. Sanchez, Kyle? Bagong kliyente ba 'yan?"

"A..Ahh... p..parang ganoon po na hindi. M..mas mabuti po sigurong si Sir Kevin na lang po ang tanungin ninyo po. Ma'am Karvie." Nahihiyang wika ni Kyle at pasulyap-sulyap sa akin.

"Hmp! Masyadong mapaglihim rin 'yang si Kuya." pasiring akong tiningnan ng kapatid ko.

"Hindi ba't nakuha mo ring maglihim worst kayo pang pamilya ko." Mahihimigan ang pagkasarkastiko ko at nanguuyam na ngumiti.

"Si Kuya hindi makapagmove-on! Tagal na oh!" nanlalaki ang mata ng kapatid kong tumingin sa akin.

Ngumiwi ako at bumuntong-hininga. "Pwede hindi sumigaw."

"Huwag mo na kasing ipaalala. Pinatawad mo naman kami di'ba? di'ba?" nakasimangot niyang sabi.

"Sinong may sabi?"

"Kuya Kevin naman eh..."

"Bigyan mo ako ng sapat na ilang linggo para malilimutan ko ang kalokohang paglilihim na ginawa ninyo."

Inalis niya ang tingin sa akin ng tingnan ko siya. Hindi siya tumugon.

Kaya nagpatuloy ako. "Totoong napatawad ko na kayo sadyang hindi ko maiwasan ang mainis. Naintindihan ko rin kung bakit nagawa ninyong maglihim kaso pakiramdam ko hindi ako kabilang sa pamilya natin. Kayong pamilya ko pa talaga.... I just can't believe lang.." malungkot kong sabi.

"I..I am sorry kuya..." Mahinang sabi ng kapatid ko.

"Ni hindi ko lang naman naranasan suportahan ka at alagaan ka ng sumabak ka sa operasyon mo. At hindi ko rin naranasan ang ipagtanggol sa kritisismo ang VGH Arts. Hindi ko alam kung saan kayo kumuha ng lakas para ilihim ang mga ganitong bagay na napaka-importante at talagang pinatagal ninyo pa. Anyway nangyari na eh..."

Umangkla ang kapatid ko sa braso ko. At inihilig ang ulo sa balikat ko. "I promise. It will not gonna happen again. I love you ... Kuya."

"Siguraduhin mo lang." Tinuktukan ko ng mahina ang noo niya.

"Awiieee!!!" Maarte niyang sabi at hinimas kunwari ang nasaktang noo. At lumabing siniringan ako.

"Napaka-OA." Bulong kong sabi.

"I heard it. Hmp!"

Tumawa lang ako habang napapailing. At pinagpatuloy ko ang ginagawa ko. Masyadong matrapik kaya sa palagay ko matatagalan pa ang byahe namin.

"By the way, who is Ms. Sanchez again?"

Napatingin sa akin si Kyle. Senyasan ko lang siya gamit ang mga mata ko na manahimik.

Noong kami pa ni Michelle hindi kami nagkaroon ng tyansa na ipakilala ang isa't-isa sa mga parents namin. Magkaiba kami ng school at ahead ako sa kanya ng dalawang taon.

Fourth year high school siya at ako second year college sa kursong business administration. Nagtransfer lang ako sa america upang doon ipagpatuloy ang pag-aaral 'yun dahilan kung bakit kami naghiwalay.

Lagi ako noon pinaaalahan ng magulang ko na huwag na muna ako pumasok sa isang relasyon. At atupagin ko lang ang pag-aaral ko. Lumaki akong masunurin at talagang mahal ko ang pamilya ko.

Hindi nila kilala si Michelle nasisiguro ko iyon... Dahil isang beses lang ako nahuli ni Daddy na ka-date ko si Michelle at nakatalikod siya noon kay Daddy.

::S.E 1::