ตอนที่ 1
1256 Words
หลังจากเธอคุยกับชายหนุ่มที่เดินหลงทางมาได้พักใหญ่ก็ได้รู้ว่าผู้ชายคนนี้ทำงานที่นี่ในฐานะนักบัญชี เขาจะเข้ามาตรวจบัญชีในทุกคืนแต่คืนนี้เป็นคืนแรก หากจะหลงทางในคลับที่ใหญ่ขนาดนี้คงไม่แปลก
“น้ำชาจ๋า พี่เอาของว่างมาให้”
“ไทแอบอู้อีกแล้วเหรอ เดี๋ยวผู้จัดการก็บ่นอีกหรอก”
“ก็ไทเมื่อยขาอะ วันนี้ลูกค้าอย่างเยอะ ไทเดินจนขาสับไปหมดแล้ว”
ไทหรือแทนไท หนุ่มหน้าเข้มที่เธอเจอตอนวันมาสมัคร ตอนนี้เขาติดเธอแจ จนต้องแวะเวียนมาหาทุกชั่วโมง แถมชอบมีอะไรติดติดมือมาตลอด บางครั้งผู้จัดการก็ตามมาบ่นจนเธอพลอยหูชาไปด้วย เพราะต้องยืนฟังไม่ห่าง ทว่าเขากลับเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ ด้วยอายุที่เท่ากันทำให้การพูดคุยของเราถูกคอกันมาก เธอไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายคิดกับเธอเกินเพื่อนหรือเปล่า หากแต่ว่าเธอคิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้น
“ว่าแต่…”เขาส่งซิกถามเธอ ประมาณว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นใครคนตัวสูงเหมือนจะรู้ตัวว่าถูกจ้องมองเลยเอ่ยขึ้นก่อน
“ พอดีผมหลงทางนะครับ”
“คุณลูกค้าหลงทางเหรอครับ จะไปห้องน้ำหรือว่าหาห้องไม่เจอครับ ให้ผมช่วยพาไปไหม เธอคงไม่ค่อยรู้เรื่องในคลับมากเท่าไรเดี๋ยวผมช่วยคุณเอง”
“เขาไม่ใช่ลูกค้าหรอก”
“ไม่ใช่ลูกค้า?” คิ้วเข้มขมวดชนกันด้วยความมึนงงหากไม่ใช่ลูกค้าแล้วเป็นใครกัน
“ผมเป็นนักบัญชีคนใหม่ครับ เพิ่งมาทำงานวันนี้วันแรกก็เลยหลงทาง ตอนแรกก็เดินตามที่การ์ดบอกมา แต่สงสัยผมจะจำทางไม่เก่งเลยหลงเอา”
“แบบนี้นี่เอง ผมไทครับเป็นเด็กเสิร์ฟ”
“ผมชูก้าครับ”
“ว้าว! ชื่อเท่มาเลยเนอะน้ำชา ทำไมตอนไทเกิดแม่ไม่ตั้งชื่อเท่ๆ แบบนี้ให้ไทบ้าง หรือว่าไทจะเปลี่ยนชื่อดี”
คนช่างพูดอย่างแทนไทเหมือนได้เพื่อนใหม่เพิ่ม เขาพูดไม่หยุดตั้งแต่เข้ามา จนเธอต้องบอกให้เขากลับไปทำงานเพราะเขาเข้ามาในนี้นานเกินไป
“เดี๋ยวไทไปส่งคุณชูก้าเอง น้ำชาไปล้างจานต่อเถอะ อย่าลืมกินขนม
ที่ไทเอามาฝากด้วยล่ะ”
“จ้า ไปได้แล้วเดี๋ยวผู้จัดการก็มาดุอีก ชาไม่อยากหูชาไปกับไทด้วยหรอกนะ”
“รู้แล้วๆ”
“ดูไทสนิทกับน้ำชาจังเลยนะ เป็นเพื่อนกันมาก่อนเหรอ”
“ไม่นะ เรารู้จักกันที่นี่แหละ เมื่อสองเดือนก่อนใครจะคิดว่าผู้หญิงสวยๆ อย่างเธอจะมาสมัครเป็นเด็กล้างจาน ตอนแรกผมยังอึ้งอยู่เลย”
“ว่าแต่…ลูคัสเขายอมให้คนสวยขนาดนี้มาอยู่หลังร้านเนี่ยนะ”
“คุณลูคัสเขาไม่รู้หรอกครับ เขาแทบไม่ได้มาแถวหลังร้านเลยด้วยซ้ำ อีกอย่างมีไม่กี่คนหรอกครับที่เห็นน้ำชา เธอเข้าออกทางหลังร้านตลอดไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเด็กล้างจานเป็นใคร”
“แบบนี้นี่เอง”
“ถึงแล้วครับ”
“ขอบใจไท วันหลังฉันคงต้องพึ่งนายพาสำรวจหน่อยแล้ว”
“ได้เสมอครับ”
“งั้นฉันกลับก่อนเจอกันพรุ่งนี้”
“ครับ”
“หายไปไหนมาไอ้ไท กูเดินตามหาให้ทั่ว”
“โถ่! ผู้จัดการผมก็อยู่แถวนี้แหละจะไปไหนได้ แค่แวะมาส่งนักบัญชี
ที่เดินหลงทางแค่นั้นเอง กลับเข้าไปทำงานเดี๋ยวนี้แหละครับ”
“คุณชูก้าเหรอ”
“ครับ”
“ไปทำงานได้แล้วไป”
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นรถเฟอร์รารี่คันหรูก็จอดเทียบหน้าร้าน เผยร่างสูงในชุดสบายๆ ด้วยเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่งและกางเกงยีนสีฟ้าอ่อนที่เข้ารูป แว่นดำที่สวมใส่มาถูกถอดออกเมื่อคนตัวสูงก้าวเท้าออกจากรถยืนขึ้นเต็มตัว ตาเฉี่ยวดุรับกับคิ้วโก่งได้รูปบวกริมฝีปากที่อวบอิ่มน่าสัมผัส ไหนจะรอยสักทีลำคอขาวนั้นช่างเข้ากับเขาอย่างเหลือเชื่อ
ผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาคนนี้คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ลูคัส เจ้าของคลับสุดหรูใจกลางทองหล่อที่ผู้คนต่างพากันมาสังสรรค์กันยาวค่ำคืน ลูคัสเป็นลูกชายคนโตของตระกูล ทว่าเขากลับไม่เคยได้รับความรักจากครอบครัวเลยแม้แต่น้อย เพียงเพราะแม่เขาเสียชีวิตลงในวันที่เขาเกิดพ่อก็เอาแต่โทษเขาว่าเป็นต้นเหตุของเรื่องจึงทำให้แม่ต้องตาย หลังจากที่แม่ตายได้ไม่นาน พ่อก็แต่งงานใหม่พร้อมลูกชายที่ติดพวงเข้ามาทำให้เขายิ่งถูกหลงลืมเข้าไปใหญ่
จากเด็กน้อยผู้น่าสงสารกลายเป็นว่าเขาเข้มแข็งและเย็นชามากขึ้น จากเด็กที่ต้องการความรักกลายเป็นคนที่เกลียดการมีความรักไปตลอดเช่นกัน จนใครๆก็เรียกเขาว่าเจ้าแห่งปีศาจ
“สวัสดีครับคุณลูคัส”
“อืม ไอ้ชูก้ามาดูบัญชีหรือยัง”
“ครับ”
ย้อนไปเมื่อสามวันก่อน บ้านที่เขาเรียกว่านรก เขาไม่อยากกลับมาเหยียบนรกแห่งนี้ด้วยซ้ำ แต่เพราะเป็นคำขอร้องสุดท้ายของตาแก่ที่กำลังจะตายเขาจึงได้มายืนอยู่ตรงหน้าบ้านหลังนี้
“มีอะไรก็รีบพูดมา ไม่อยากยืนนานให้เป็นเสนียด”สายตาเย็นชาถูกส่งให้คนที่นอนอยู่บนเตียงด้วยอาการไม่สู้ดีนัก
“พ่อขอโทษ”
“เลิกพร่ำเพ้อสักที ผมไม่เสียน้ำตา หรือยกโทษให้คุณ ไม่ต้องมาอ้อนวอนก่อนตาย”
“พ่ออยากให้แกช่วยน้องหน่อย”
“ทำไมผมต้องทำ”
“พ่อได้ข่าวมาว่าแกขาดคนดูบัญชี น้องจบด้านนี้มาต้องช่วยแกได้มากแน่ๆ”
“มีคนเข้าแถวรอทำงานกับผมเพียบ ทำไมผมต้องเลือกลูกรักพ่อด้วย”
“ลูคัส พ่ออยากให้แกกับน้องพึ่งพากัน อีกอย่างเพราะพ่อบริหารงานแย่ทำให้บริษัทกำลังล้มละลาย พ่ออยากให้แกช่วยน้อง ช่วยครอบครัวของเรา พ่อขอร้องนะลูคัส”
“หึ! ตอนผมขอให้ช่วย พ่อถีบหัวส่งอย่างไม่ไยดี ตอนนี้พอไม่เหลืออะไร แถมใกล้ตายพ่อกลับขอให้ผมช่วย พร้อมภาระอย่างลูกรักของพ่อเนี่ยนะ”
“พ่อรู้ว่าพ่อทำไม่ดีกับแก แต่ถือว่าพ่อขอให้แกช่วยเป็นครั้งสุดท้าย แกเหลือกันแค่สองคนพี่น้องเองนะ” ถ้าพ่อตายไปเราก็เหลือสองคนพี่น้อง เพราะแม่ของชูก้าก็เพิ่งตายไปเมื่อปีที่แล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้ชูก้าจะแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วก็ตาม
“ก็ให้มันดิ้นรนเองสิครับ กับผมพ่อยังปล่อยให้ดิ้นยิ่งกว่าหมา แต่พอเป็นลูกรัก…” ลูคัสยกยิ้มร้าย
“พ่อยังลำเอียงเหมือนเดิมเลยนะ”
“พ่อจะชดใช้ให้แก ขอร้องล่ะนะ”
“ผมคงไม่ตามไปดูพ่อชดใช้กรรมที่ทำกับผมในนรกหรอก แต่ผมจะให้พ่อดูลูกรักของพ่อชดใช้กรรมแทนพ่อจากนรกก็แล้วกัน ตกลงครับผมจะให้ลูกรักของพ่อไปทำงานด้วย หลังจากที่พ่อตายต่อหน้าผม”
- Writer
