“ถ้าฉันยอมเป็นของเล่นของคุณ คุณไม่ทำรุนแรงกับฉันได้มั้ย”
“เธอไม่มีสิทธิเลือก”
“แต่ฉันเจ็บ”
“ทนเอา”
“โรคจิต!”
“ฉันต้องเป็นของเล่นให้คุณถึงเมื่อไร”
“จนกว่าฉันจะพอใจ”
“จนกว่าจะพอใจนะมันเมื่อไรคะ”
“ไม่รู้” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เผยออกมาไม่หยุด มือหนาเกลี่ยพวงแก้มนวลไปมา พลันเลื่อนมือไปจับกลุ่มผมด้านหลังไว้แน่น โน้มใบหน้าหล่อเขาหาก่อนจะกระซิบข้างหูณัชชา
“ถ้าเธอเป็นเด็กดีฉันอาจจะไม่ทำแรงก็ได้นะ”
“อือ~~”
ริมฝีปากหนาประกบจูบลงบนริมฝีปากบาง ณัชชาชะงักนั่งนิ่งไม่ขยับ ก่อนจะนึกถึงคำพูดของปีศาจร้ายเมื่อครู่ ถ้าเธอยอมเป็นเด็กดีเขาอาจจะปล่อยเธอไปเร็วๆ ก็ได้
เมื่อหนีไม่ได้ ก็ทนเอาหน่อยนะน้ำชา
หลังจากได้ครอบครองริมฝีปากบาง ลูคัสเริ่มป้อนจูบแบบช้าๆ จนคนที่ไม่ตอบสนองก่อนหน้าเริ่มตอบรับคว้าคอหนาของเขาเอาไว้
จากจูบแสนหวานเพิ่มเป็นเร่าร้อนทวีคูณ มาเฟียหนุ่มได้ใจกระหายเรียกร้องเยอะขึ้นจนณัชชาต่อต้านผลัก
