โอบเอื้อพาณาฬิริณทร์ขึ้นมาส่งถึงชั้นสิบห้า ในตอนแรกเขาเอ่ยชวนหญิงสาวให้ไปเยี่ยมปริมรดาด้วยกันแต่เธอปฏิเสธ ไม่คิดเซ้าซี้อะไร ออกจะเข้าใจความรู้สึกของเธอด้วยซ้ำ
หญิงสาวเดินมายังโต๊ะทำงานด้านหน้าที่มีเลขานั่งอยู่
“สวัสดีค่ะคุณลลิตา” นาฬิริณทร์ส่งยิ้มให้อีกคนอย่างเป็นมิตร ซึ่งอีกฝ่ายพอเห็นว่าเป็นเธอก็สะดุ้งเล็กน้อย แถมมองค้อนให้เธออีกวงใหญ่ แต่หญิงสาวกลับหัวเราะเบาๆ อย่างไม่ถือสา พร้อมกับยื่นถุงขนมที่เธอตั้งใจทำส่งให้
“ขนมวุ้นดอกไม้แก้วค่ะคุณลลิตา เฟย์ทำมาฝาก ลองชิมหน่อยนะคะว่ารสชาติใช่ได้ไหม พอดีเฟย์เพิ่งหัดทำค่ะ” แม้จะมีความหมั่นไส้อยู่เล็กน้อยแต่เลขาหน้าห้องของนายแพทย์หนุ่มก็ยื่นมือมารับพร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณ
“งั้นเฟย์ขอเข้าไปหาพี่ภาคย์ก่อนนะคะ”
“เชิญค่ะ เอ่อ...เดี๋ยวค่ะคุณ”
“ท่านไม่ได้อยู่ในห้องค่ะ แต่คุณเข้าไปรอด้านในได้เลยนะคะ”
“อ้าวเหรอคะแล้วพี่ภาคย์ไปไหนคะ” เธอไม่คิดว่าวันนี้เขาจะ
